Πως λαμβάνονται οι αποφάσεις στο Δημόσιο

Τα παρακάτω είναι λίγο γενικόλογα, ενδεχομένως όμως να αξίζει τον κόπο να τα διαβάσετε μέχρι το τέλος. Σας προειδοποιώ πάτνως ότι στο τέλος θα έχετε νευριάσει...


Δεκέμβρης 2005.
Πριν τρισήμισι χρόνια ένα γενικός γραμματέας ενός Υπουργείου αποφάσισε να προτείνει μια διαδικασία χρηματοδότησης μιας κατηγορίας επιχειρήσεων. Η διαδικασία θα έπρεπε να είναι ταχύτατη σε σχέση με τους ήδη υπάρχοντες τρόπους επιδοτήσεων. Μέχρι τότε ο χρόνος από την αίτηση για επιδότηση μέχρι την έγκριση της επιδότησης (όχι την εκταμίευση) κατά μέσο όρο ξεπερνούσε τους δεκαοκτώ μήνες. Ο στόχος τώρα ήταν η έγκριση να έρχεται μέσα σε δύο με τρεις μήνες.

Ιανουάριος 2006.
Για να βρεθεί ο τρόπος συντόμευσης συστήθηκε μια επιτροπή. Στην επιτροπή μετείχαν εκπρόσωποι των επιχειρήσεων, των συμβούλων επιστημόνων που θα συνέτασσαν τις μελέτες για τη λήψη της επιδότησης, της υπηρεσίας που έδινε τα λεφτά και της υπηρεσίας που θα έβγαζε το φίδι από την τρύπα, που θα έπρεπε δηλαδή να κάτσει και να γράψει μια απόφαση που να πετυχαίνει τον στόχο της συντόμευσης.

Μάρτης 2006.
Έξι συνεδριάσεις και δυο μήνες αργότερα, η επιτροπή κατέληξε σε μια γενικόλογη αναφορά η οποία δεν έλεγε τίποτα καινούργιο. Το κάθε μέλος της επιτροπής φάνηκε ξεκάθαρα ότι προσπαθούσε πρώτα και κύρια να υπερασπιστεί κλαδικά, συντεχνιακά αλλά και υπηρεσιακά συμφέροντα. Η συντόμευση του χρόνου έγκρισης δεν φάνηκε να ενδιαφέρει σοβαρά κάποιον πέρα από τον υπάλληλο που τράβαγε την πολιτική πίεση να βγάλει αποτελέσματα. Το πόρισμα διαβιβάστηκε στον Γενικό Γραμματέα ο οποίος εκείνη την περίοδο φάνηκε να έχει χάσει κάπως το ενδιαφέρον του.

Σεπτέμβρης 2006.
Ύστερα από κάποια πίεση του αρμοδίου Υπουργού ο Γενικός Γραμματέας ξαναθυμήθηκε την εντολή του 6 μήνες αργότερα. Τότε ψάχνει να βρει το πόρισμα της επιτροπής στο οποίο βλέπει ότι τίποτα καινούργιο δεν υπάρχει. Τον πιάνουν τα νεύρα του και φωνάζει τον αρμόδιο υπάλληλο και τον διευθυντή του και τους βάζει τις φωνές. Ο υπάλληλος αναλαμβάνει να βγάλει τον όφη από την τρούπα και ξεκινά δουλειά. Του παίρνει ένα μήνα να ανιχνεύσει πως έχει οργανωθεί ένα παρόμοιο πρόγραμμα σε κάποιο άλλο Υπουργείο. Στον ίδιο μήνα κάνει επαφές με επιχειρηματίες του συγκεκριμένου κλάδου και μελετητές για να προσδιορίσει ποιες είναι οι ανάγκες της αγοράς, τι πρέπει να επιδοτηθεί και τι όχι. Η δουλειά αυτή τελειώνει τον Οκτώβρη του 2006.

Νοέμβρης 2006
Ένα μήνα αργότερα, ο υπάλληλος έχει έτοιμο ένα σχέδιο Κοινής Υπουργικής Απόφασης διότι η γραφειοκρατία λέει πως για να εγκριθεί το μέτρο θα πρέπει να υπογράψουν τρεις, συναρμόδιοι, Υπουργοί. Το σχέδιο αυτό το στέλνει για διαβούλευση στους εμπλεκόμενους φορείς. Στη συνέχεια το συζητά με τους προϊσταμένους του και το διαβιβάζει για παρατηρήσεις στον σύμβουλο του Γενικού Γραμματέα προκειμένου να πάρει την τελική του μορφή. Καθότι οι δουλειές πολλές, ο σύμβουλος πηγμένος και τα Χριστούγεννα κοντά, το σχέδιο γυρνά πίσω με παρατηρήσεις προς το τέλος του Γενάρη του 2007. Οριστικοποιείται και φεύγει για να υπογραφεί από τους τρεις Υπουργούς.

Μάρτης 2007: Ο πρώτος Υπουργός κάνει να το κοιτάξει δυο μήνες. Στο τέλος επιστρέφει το σχέδιο ανυπόγραφο γιατί πιστεύει ότι κάποιες ομάδες που εκπροσωπεί είναι ριγμένες. Στην ουσία τον ενοχλεί το ότι δεν είναι ευνοημένοι σε σχέση με μια άλλη ομάδα. Η Υπηρεσία του λέει ότι αν υιοθετηθούν οι οδηγίες του αφενός θα φάμε πρόστιμο από την ΕΕ και αφετέρου κάποιες ομάδες που θα θιχτούν θα προσφύγουν στα δικαστήρια. Οι παρατηρήσεις υιοθετούνται καθότι στη δημοκρατία οι Υπουργοί έχουν δικτατορικές αρμοδιότητες και ο υπάλληλος, αν και αντέδρασε, δεν παύει να έχει αλλεργία προς τις παραιτήσεις και τις μεταθέσεις…

Η απόφαση φεύγει για να υπογραφεί. Ο πρώτος Υπουργός υπογράφει τον Απρίλη του 2007. Ο δεύτερος τον Μάιο. Ο τρίτος, ο Υπουργός Οικονομικών, υπογράφει μετά από δύο μήνες και πολλές ανούσιες γραφειοκρατικές διαβουλεύσεις. Η απόφαση γυρίζει υπογεγραμμένη τον Ιούλιο του 2007. Ο υπάλληλος φεύγει μαζί με το Ελληνικό δημόσιο για διακοπές.

Σεπτέμβρης 2007.
Η απόφαση είναι πλέον υπογεγραμμένη. Μόνο που αυτή η απόφαση είναι η γενική. Πρέπει να βγει και μια απλή απόφαση, που την υπογράφει μόνον ένας Υπουργός και στην οποία καθορίζονται οι λεπτομέρειες εφαρμογής του προγράμματος. Η δουλειά της απόφασης αυτής, που είναι και ο κύριος όγκος της δουλειάς, έχει ξεκινήσει από τον Μάρτιο του 2007. Με το που γυρίζει η πρώτη απόφαση πίσω, η δεύτερη είναι έτοιμη να φύγει για υπογραφή. Και φεύγει.

Ακολουθεί η γνωστή ταλαιπωρία με τον σύμβουλο του Γενικού Γραμματέα. Ένας μήνας καθυστέρηση. Στη συνέχεια η απόφαση πηγαίνει για υπογραφή στον Υπουργό. Εκεί λιμνάζει για δύο μήνες μέχρι που γίνεται ανασχηματισμός και ο Υπουργός τραβά για το σπίτι του, παρέα με τον Γενικό του Γραμματέα.

Γενάρης 2008.
Ο υπάλληλος ενημερώνει τη νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου η οποία, προφανώς, δεν έχει ιδέα για το τι γινόταν πριν και πρέπει να ενημερωθεί για τα πάντα και άμεσα. Το άμεσα κρατά δύο μήνες. Μέσα στους δύο αυτούς μήνες οι θιγόμενοι από τις αλλαγές του πρώτου Υπουργού έχουν προσβάλλει την πρώτη απόφαση δικαστικά. Ο νέος Υπουργός διαφωνεί με τον πρώτο Υπουργό και συμφωνεί με αυτούς που κινήθηκαν δικαστικά. Η δεύτερη απόφαση τροποποιείται για να ενσωματώσει τις διορθωτικές αλλαγές.

Μάρτης 2008.
Η δεύτερη απόφαση, διορθωμένη, στέλνεται για υπογραφή. Υπογράφεται δύο μήνες μετά. Εν τω μεταξύ, όσοι ενδιαφέρονται για αυτές τις επενδύσεις ακούν από ανακοινώσεις τύπου του παλιού Υπουργού ότι το πρόγραμμα ενεργοποιείται, ότι το πρόγραμμα ξεκινά από μέρα σε μέρα και άλλα τέτοια ανεύθυνα. Και περιμένουν. Δυόμισι χρόνια έχουν περάσει από την πρώτη ενέργεια και ενάμισι από τη πρώτη ανακοίνωση. Και χειροπιαστό αποτέλεσμα δεν υπάρχει.

Ιούνιος 2008.
Εκδίδεται η πρόσκληση εκδήλωση ενδιαφέροντος και το πρόγραμμα ξεκινά. Υποβάλλονται προτάσεις και οι εγκρίσεις δίνονται ταχύτατα. Οι επιχειρήσεις υλοποιούν τα επιχειρηματικά τους σχέδια.

Οκτώβριος 2008.
Οι πρώτοι φάκελοι πληρωμής για επενδύσεις που έχουν υλοποιηθεί έρχονται για εκκαθάριση και πληρωμή. Η υπηρεσία εξετάζει τους φακέλους πληρωμής και εγκρίνει την καταβολή χρημάτων. Η καταβολή των χρημάτων δεν γίνεται γιατί το Υπουργείο Οικονομικών έχει ξεμείνει από χρήματα.

Απρίλιος 2009.
Πληρώνονται οι πρώτοι φάκελοι που έχουν εκκαθαριστεί. Με καθυστέρηση 6 μηνών. Στο διάστημα αυτό οι επιχειρήσεις καταβάλουν τόκους για δάνεια που έχουν συνάψει προκειμένου να επενδύσουν και βασιζόμενες στις υποσχέσεις για γρήγορες πληρωμές. Το δημόσιο, όταν του χρωστάς σε χρεώνει τόκους με επιτόκιο 1% το μήνα. Όταν σου χρωστάει όμως σφυρίζει αδιάφορα.

Το ανωτέρω παράδειγμα αποτελεί πραγματικό περιστατικό; Έλα ντε!

Στην πρώτη φωτογραφία οι ειλικρινείς προσπάθειες για την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας. Στη δεύτερη, ένας λαβύρινθος…


Διαβάστε επίσης:
BrainStorming vs BrainFarting
Ιτς δε καρ γιου φουλ!!!


Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.

Με μπλε και πράσινα παπαγαλάκια

Εμφανώς και επισήμως πλέον, από χτες παπαγαλάκια έχουν μπει μέσα από την αμελώς ανοικτή τηλεόραση στο σπίτι. Τα παπαγαλάκια έχουν, με περισσή αναίδεια, διαταράξει το παχύ στρώμα σκόνης πάνω στην βιβλιοθήκη, έχουν κουτσουλήσει πάνω στα φωτιστικά, αφήνουν πούπουλα στα παιχνίδια των παιδιών και διαρκώς φτερουγίζουν εκνευριστικά δίπλα από τα αυτιά μας.

Αν και μικρά σε μέγεθος διαθέτουν φωνή μεγάλη και προϋπολογισμό παχύ, ευγενική χορηγία της Siemens και των καλογέρων, οπότε δεν τα βλέπω να φεύγουν γρήγορα. Εν τω μεταξύ, ένα διώχνεις, δύο έρχονται. Σαν την λερναία ύδρα.

Επιτήδειοι έχουν αναλάβει σοφά να τα δασκαλέψουν πως να μας χαρχαλέψουν. Τον εγκέφαλο. Και να μας πείσουν ότι όλα πάνε απολύτως καλά ή απολύτως άσχημα. Ότι τρώμε με χρυσά κουτάλια ή τρώμε τα σιδερένια κουτάλια. Ότι αν είσαι τρίτεκνος και άνω ανοίγονται μπροστά σου ένα σωρό δρόμοι καλοπέρασης. Ότι αν τυγχάνεις επιχειρηματίας ή θα κλείσεις ή θα σου ανοιχτεί ένας πακτωλός κρατικής τζάμπα και εύκολα προσβάσιμης χρηματοδότησης. Ότι είσαι είτε απολύτως έξυπνος είτε απολύτως ηλίθιος.

Μπλε και πράσινα παπαγαλάκια έχουν γεμίσει το σαλόνι μας και τη ζωή μας και είναι περισσότερα ακόμα και από τους μπλε και πράσινους κόκκους του Αριέλ. Και προσπαθούν να ξεπλύνουν τις αμαρτίες των μεντόρων τους μπαίνοντας στα σπίτια μας από την τηλεόραση.

Μόνο που από αυτά τίποτα δεν μας ξεπλένει... Και, πασιφανώς, ούτε οι ερχόμενες εκλογές... Αυτές, το μόνο που θα κάνουν θα είναι να στείλουν κάποια από δαύτα στις εξωτικές Βρυξέλες για να κάνουν παρέα με παπαγαλάκια ιδίου αλλά και λοιπών χρωματισμών.

Στην εικόνα, Ariel με μπλε και πράσινα παπαγαλάκια. Πλασάρεται και ως οικολογικόν (βιολογικό).

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.

Ο μεγαλύτερος Έλληνας των εργολάβων

Συγνώμη τώρα αλλά τα έχω πάρει. Βλέπω τους 100 παχύτερους Έλληνες, εκπομπή στην οποία ανερυθρίαστα συγκρίνονται συμπούρμπουλοι Έλληνες αρχαίοι και νεοέλληνες σύγχρονοι και αναρωτιέμαι ποιος θα θυμάται σε 500 χρόνια τον Καραμανλή και ποιος τον Περικλή!!!

Και είμαι ακριβώς πάνω στην ώρα που ο Μπάρμπα Μπαρμπιτσιώτης λέει το απίστευτο ότι ο Καραμάν αλής είναι ο μεγαλύτερος Έλλην διότι πριν την εποχή του η Ελλάδα λεγόταν ψωροκώσταινα ενώ μετά έπαψε να λέγεται έτσι. Ω ποίο θείον επιχείρημα! Θείε Μπαρμπιτσιώτη θα σου πω καταρχάς ότι αν ένας Καραμανλής κατήργησε (που δεν!) το παρατσούκλι ψωροκώσταινα από την νεοΕλλάδα, ένας άλλος της κάρφωσε το Παλαιοκώσταινα…

Επίσης θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι ο πανμέγιστος Κωνσταντίνος Καραμανλής, αν και έχασε τις εκλογές του 61, στις οποίες εψήφισαν όλα τα φυλλοβόλα και αειθαλή δέντρα και στις οποίες πανελλαδικά η ΕΡΕ βγήκε δεύτερη , κυβέρνησε ελέω εκλογικού συστήματος. Επαναλαμβάνω, τις εκλογές τις έχασε αλλά το εκλογικό σύστημα ήταν τέτοιο που έδωσε αυτοδυναμία στην ΕΡΕ. Και όταν έχασε και τις εκλογές του 63 (αν θυμάμαι καλά) ως μεγάλος πολιτικός άντρας και ως ο μεγαλύτερος Έλληνας, κατά Μάνον και άλλους, την κοπάνησε αλλά Γαλλικά εις Γαλλίαν. Και άνοιξε έτσι τον δρόμο προς τη δικτατορία αφού άφησε πίσω του μία αντιπολίτευση έρμαιο του Παλατιού. Και μάλιστα την κοπάνησε νύχτα και υπό το ψευδώνυμο Τριανταφυλλίδης, και ουχί Πλατανίδης ως θα ήτο πρέπον, προς τιμή των δέντρων που τον ψήφισαν το 61 και ουχί των θάμνων εναντίον των οποίων δεν καταμαρτυρείται κάτι τέτοιο.

Πανμέγιστος Έλλην ο Καραμανλής που παρέδωσε την Αθήνα στους εργολάβους της αντιπαροχής καταστρέφοντας μία από τις ομορφότερες πόλεις της Ευρώπης, αφού προηγουμένως είχε φροντίσει να ξηλώσει επιμελώς τις γραμμές του τραμ… Άνισα τα μεγέθη εργολάβων και τραμ αλλά χαρακτηριστικά του μεγάλου έργου του.

Και αν νομιμοποίησε την αριστερά μετά την χούντα, όποιος και να ανέβαινε ήταν υποχρεωμένος από τα δεδομένα της εποχής και την πρόσφατη ιστορία να κάνει κάτι τέτοιο. Και τον λένε και Εθνάρχη τρομάρα μας…

Συγνώμη αλλά τα έχω πάρει τώρα!!!

Στην φωτογραφία το αντιπαροχιτζίδικο αποτέλεσμα του Εθνάρχη...

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε όπου βρείτε.

Σκόρπιες σκέψεις σε σκόρπιες ειδήσεις.

Ξεκίνησαν προχτές τα προεκλογικά όργανα και επισήμως με τον πρωθυπουργό να σουλατσάρει στα σκάμματα του μετρό της Θεσσαλονίκης, τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να αγορεύει, κάπου στην Κοζάνη αν δεν κάνω λάθος, ότι αιφνιδιάστηκε από το κλείσιμο της Βουλής και την Παπαρήγα να καταθέτει στεφάνια σε νεκροταφεία Σοβιετικών Στρατιωτών στη Γερμανία!!

Στο καπάκι όμως ο KKj μας έφυγε για τη Σουηδία προκειμένου να συναντήσει τον εκεί Πρωθυπουργό μπας και πιάσει καμιά πόρτα για το επόμενο εξάμηνο όπου στο τρίρκουλο της προεδρίας της ΕΕ έφτασε η σειρά των Βίκινγκς να τα φυλάνε. Εκεί λοιπόν ο ΚΚj είπε ότι προτεραιότητα έχει η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Προς το παρόν όμως προέχει η ένταξη του Αγαθονησίου εις την φίλη και σύμμαχο θα συμπληρώσω εγώ...

Την ίδια ώρα όμως, λίγο πιο νότια, κάπου στη Γερμανία, σε κοινή τους συνέντευξη τύπου Μέρκελ και Σαρκοζί δήλωναν ότι είναι καιρός να οριοθετήσουμε τα σύνορα της ΕΕ και ότι στα σύνορα αυτά δεν συμπεριλαμβάνεται η Τουρκία η οποία, αν θέλει, ας πάρει στα δόντια μια συμφωνία για ειδική εταιρική σχέση και ας πάει στη γωνία να τη φάει με την ησυχία της. Όταν Μέρκελ και Σαρκοζί πληροφορήθηκαν ότι ο Πανμέγιστος Πρωθυπουργός μας τους άδειασε με τις δικές του δηλώσεις στεναχωρήθηκαν σφόδρα και απείχαν από το προγραμματισμένο μεσημεριανό γεύμα εργασίας.

Την ίδια επίσης ώρα, σε αίθουσα των κάποτε ωραίων και νυν κατρουλο-οσμούντων Αθηνών διεξαγόταν το ετήσιο γενικόν τζέρτζελον του ΣΕΒ όπου μίλησαν Παπανδρέου και Παπαθανασίου. Ο πρώτος ξαναείπε ότι αιφνιδιάστηκε που ο Καραμανλής δεν τον πήρε τηλέφωνο να τον ρωτήσει αν μπορεί να κλείσει τη Βουλή για να μην μιλάνε για τα σκάνδαλα μέχρι την παραμονή της Ευρωκάλπης. Τέλος πάντων κάποιος εκεί στο ΠΑΣΟΚ του ας του πει ότι να σταματήσει να δηλώνει διαρκώς αιφνιδιασμένος, δεν είναι καλό για το ίματζ. Περισσότερο τζόγκινγκ, λιγότερα λόγια. Ο δεύτερος (Παπαθανασίου) είπε ότι η κυβέρνηση έχει την βούληση να προχωρήσει σε τολμηρές διαρθρωτικές αλλαγές για τη στήριξη της ανάπτυξης. Για την ικανότητα της δεν είπε τίποτις, δεν χρειάζεται και άλλωστε. Τέλος ο Δασκαλόπουλος, πρόεδρος του ΣΕΒ, μια που τους βρήκε όλους μαζεμένους του είπε ότι είναι άχρηστοι. Δεν το είπε έτσι δηλαδή. Τους είπε ότι «το πολιτικό σύστημα της χώρας δεν παράγει λύσεις για την αντιμετώπιση των διαρθρωτικών προβλημάτων της Ελλάδας». Αυστηρός ο πρόεδρος, παράβλεψε το γεγονός ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας είναι ευρωκεντρικό και όχι στενά εθνικιστικό και κάνει τα μέγιστα προκειμένου να αντιμετωπίζονται τα διαρθρωτικά προβλήματα της Ευρώπης. Τελευταία προσπάθεια που στέφθηκε με επιτυχία είναι η τόνωση των εισαγωγών αυτοκινήτων μεγάλου κυβισμού μέσω της μείωσης του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης.

Υποθέτω όμως ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει ιδιαίτερη σημασία την ώρα που σύσσωμο το πανελλήνιο κρατά την ανάσα του διότι όπου να ‘ναι θα τραγουδήσει ο Σάκης. Όχι εσύ αναγνώστη μου, ο άλλος. Ο οποίος, ίσως και να βρέξει πάλι το μπλουζάκι του...

Στην φωτογραφία ειδική αναμνηστική έκδοση του κατοστάρικου, άλλη μια επιτυχία της εξωτερικής μας πολιτικής...

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.

"Ε, όχι και να πέσει η κυβέρνηση από ένα παλιόσπιτο"

Όπως ενδεχομένως να μην γνωρίζουν οι νεότεροι ή να μη θυμούνται οι περισσότεροι από τους παλιούς, η ανωτέρω φράση δεν έχει ειπωθεί για την υπόθεση Παυλίδη.

Πατέρας της ανωτέρω φράσης είναι ο μακαρίτης (λέμε τώρα) Ευάγγελος Γιαννόπουλος. Το σπίτι είναι το γνωστό σπίτι που στεγάστηκε ένας μεγάλος μονόδρομος έρωτας ενός Πρωθυπουργού προς μία αεροσυνοδό. Ο Πρωθυπουργός πέθανε, το σπίτι γκρεμίστηκε και έγινε μεζονέτες με αντιπαροχή, η αεροσυνοδός έκλεισε ως γυναίκα αλλά το πνεύμα ατιμωρησίας που τόσο εύστοχα και γραψαρχιδίστικα περιγράφηκε με εκείνο το «ε όχι και να πέσει η κυβέρνηση από ένα παλιόσπιτο», ζει και βασιλεύει. Βασιλεύει διακομματικά.

Μία βδομάδα μετά την ψηφοφορία για τον Παυλίδη και με πιο ψύχραιμο μυαλό, από ένα τυχαίο βραχυκύκλωμα ανάμεσα σε κάποιους από τους νευρώνες του εγκεφάλου μου, θυμήθηκα την παραπάνω φράση που ξεδιάντροπα είχε ξεστομίσει ο Γιαννόπουλος. Ας μην σκίζονται λοιπόν στο ΠΑΣΟΚ για τη διαφάνεια και την ατιμωρησία. Αν τυχόν ανέβουν στην κυβέρνηση ας αποδείξουν και ας ξεπλύνουν το παρελθόν τους με πράξεις. Αυγά με πορδές δεν βάφεις και ντροπές με λόγια δεν ξεπλένεις.

Μια βδομάδα μετά, λοιπόν, σκέφτομαι ότι ευτυχώς που δεν παραπέμφθηκε ο Παυλίδης. Γιατί με ενδεχόμενη παραπομπή Παυλίδη στα μάτια αρκετών θα αθωωνόταν ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα, έστω και παροδικά – συγκυριακά εν όψει ευρωεκλογών. Βλέπετε αν είχε παραπεμφθεί ο Παυλίδης, εκτός από έναν υπόδικο, ο οποίος θα αθωωνόταν σχεδόν σίγουρα στο δικαστήριο, θα είχαμε και 299 αθώους. Ενώ τώρα στη συνείδηση του κόσμου εδραιώνεται περισσότερο η αλήθεια η οποία δείχνει σε μια Βουλή τριακοσίων συνενόχων. Άντε παρά κάτι ψιλά.

Στη φωτογραφία ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος. Πριν και Μετά. Ο νεκρός ουδόλως δικαιώνεται...

Διαβάστε επίσης: Το ασυνείδητο της κοινωνίας , ψηφοσκατασυνείδηση, Liberté, Fraternité, Audi TT

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ .

Περαίωση στο Νταβατζιστάν, Σχόλιο Αναγνώστη

Ανεβάζω ένα σχόλιο απόγνωσης σε μια παλαιότερη ανάρτηση που είχα γράψει για μία από τις μεγάλες ντροπές του κράτους νταβατζή στο οποίο ζούμε και που σαν τίτλο είχε «Περαίωση στο Νταβατζιστάν». Στο τέλος του σχολίου προσπαθώ να εξηγήσω περιληπτικά τι εστί περαίωση καθώς υποθέτω ότι οι περισσότεροι δεν το γνωρίζουν...

Σχόλιο
Από το 2002 έχω επιχείρηση πώλησης Η/Υ και λογισμικού που κατασκευάζω ο ίδιος.
Για όσους δεν γνωρίζουν, η περαίωση θεωρεί ότι πρέπει να δουλεύεις με ένα ποσοστό επί αγορών σου όσον αφορά τα εμπορεύματα ώστε να είναι βιώσιμη η επιχείρηση. Αν δεν βγαίνει ο τύπος τότε κατ' αυτούς τους "κλέβεις".
Μέχρι τώρα λειτουργούσε το σύστημα της αυτο-περαίωσης για το λόγω του ότι το λογισμικό ήταν εμπόρευμα μέχρι το 2007. Μετά το Μάρτιο του 2007 το λογισμικό θεωρήται υπηρεσία και δεν λειτουργεί σαν θετική παράμετρος στην συνάρτηση της περαίωσης.
Με το λογιστή μου είδαμε ότι για να λειτουργεί η περαίωση θα πρέπει να δίνω τα εμπορεύματα πλέον με ένα κέρδος της τάξης του 36% που στην αγορά της πληροφορικής το κέρδος για να είσαι ελάχιστα ανταγωνιστικός πρέπει να είναι κάτω του 15%.
Συμπέρασμα: Ή θα κλείσουμε ή δεν θα πουλάμε εμπορεύματα ή θα πληρώνουμε κάθε χρόνο χαράτσι ή θα περιμένουμε τον ελεγκτή "μπαμπούλα".
Το σύστημα αυτό είναι απαράδεκτο και καταφανώς άδικο.
Χθές που ολοκληρώσαμε την συμπλήρωση του Ε3 με το λογιστή μου αισθάνθηκα κάποιο πρόβλημα στα μάτια μου πιστεύω από την μεγάλη ένταση, καθώς με την αυτόματη περαίωση θα μου έβγαινε να πληρώσω επιπλεον 2000 ευρώ περίπου λόγω της περαίωσης, αυτό είναι πέρα από τα περίπου 7000 ευρώ που θα μου βγεί ο φόρος.
Κοινώς: η εφορία έχει βαλθεί να μας ξεκάνει φυσικά και οικονομικά.Με τα συστήματα αυτά η εφορία θέλει να μας κλείσει και σίγουρα όχι να βοηθήσει, όπως θα έπρεπε, αφού είναι ουσιαστικά μέτοχος της επιχείρησης με τα ποσοστά φορολογίας που μας επιβάλει.
Ένα έχω να πω...

ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ !!!Είναι ντροπή όλοι αυτοί να λέγονται Έλληνες, ίσως και η λέξη άνθρωποι να είναι ένα αξίωμα που ποτέ δεν θα φθάσουν.

Ευχαριστώ που μοιράστηκα τα παραπάνω μαζί σας,

Φαφάκος Παναγιώτης

Παλιότερα είχα γράψει κάποια πράγματα για το επίσημο νομοθετημένο νταβατζηλίκι που λέγεται «Περαίωση φορολογικών χρήσεων». Για όσους δεν γνωρίζουν, περαίωση σημαίνει «μικρομεσαίε δώσε μου κάποια χρήματα για κάθε χρόνο που δεν έχω στείλει τους ελεγκτές μου να σε ελέγξουν, γιατί αλλιώς θα σου τους στείλω και θα σε ξεσκίσουν μέχρι να τους προτείνεις λάδωμα». Το μέτρο αυτό, με μια σχετικώς λογική ετήσια αμοιβή προς το κράτος (το νταβατζηλίκι που λέω παραπάνω), σε απαλλάσσει από τον έλεγχο. Αυτό όμως σημαίνει ότι στην ίδια μοίρα μπαίνουν όσοι φοροδιαφεύγουν με όσους δουλεύουν νόμιμα. Με μια διαφορά. Όταν φοροδιαφεύγεις, δεν πληρώνεις ΦΠΑ, τον οποίον τον τσεπώνεις. Επίσης στο τέλος του έτους δεν αποδίδεις φόρο εισοδήματος επί του συνόλου του τζίρου αλλά μόνο επί του δηλωμένου. Αυτό σου δίνει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε σχέση με όσους δραστηριοποιούνται στο ίδιο αντικείμενο αλλά δουλεύουν νόμιμα. Μπορείς δηλαδή να πουλάς φτηνότερα και να τους κλείσεις. Οπότε, ο παράνομος, με 2.000 ευρώ τον χρόνο μπορεί να αποφύγει την φορολογία και τον έλεγχο. Και άρα, με την καταβολή της αμοιβής προστασίας στο κράτος - νονό, γλιτώνει από την καταβολή πολύ μεγαλύτερων νόμιμων φόρων. Και ο νόμιμος κλείνει ή αναγκάζεται να δουλεύει με πολύ μικρότερο περιθώρειο κέρδους. Ή αναγκάζεται να σταματήσει να είναι νόμιμος. Όπως και γίνεται τελικά στη πράξη. Συνέπεια είναι την επόμενη φορά το κράτος να αυξήσει τη φορολογία σε έμμεσους και άμεσους φόρους γιατί από κάπου πρέπει να βγάλει έσοδα. ΕντΔεΜπιτΓκόουζΟν, κοινώς φαύλος κύκλος.

Πότε θα σταματήσουν να συμβαίνουν όλα αυτά; Στις 12 Φεβρουαρίου .

Στη φωτογραφία, επανιδρυθήκαμε, ανοίξαμε και σας περιμένουμε...

Διαβάστε επίσης: Περαίωση στο Νταβατζιστάν, Ιτς δε καρ γιου φουλ!!! , Ταχτοποιήθηκε , Pay per fuck.

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε €δώ.

12 Φεβρουαρίου: Του Αγίου Αντωνιού του Καυλέα ανήμερα

Σε συνέχεια αναρτήσεως στο βλογ του προσφιλούς Περίκαλλου, πηγή σταθεράς εμπνεύσεως, με ένα δυο συνειρμούς κατέληξα στην απάντηση ενός από τα μεγαλύτερα ερωτήματα που ταλανίζουν έτη πολλά την Ελληνική κοινωνία. Το ερώτημα έχει να κάνει με την εορτή του προσφιλούς Αγίου Πτσ.

Λοιπόν. Ενημερώνω τις αναγνώστριες και αναγνώστες του ημετέρου βλογ ότι η εορτή του αγίου δεν είναι κινητή και διαρκώς μετατοπιζόμενη προς τα πίσω ως μέχρι τώρα νόμιζα. Όχι. Η μνήμη του αγίου τιμάται από καθολικούς και ορθόδοξους στις 12 Φεβρουαρίου. Ο άγιος πανηγυρίζεται σε στρατηγική ημερομηνία, δύο μόλις μέρες πριν την εορτή των ερωτευμένων!

Προς απόδειξη των ανωτέρω αντιγράφω από το επ΄ αυτού αρμοδιότερο των πάντων σάιτ του Οικουμενικού Πατριαρχείου τσι Κωνσταντινουπόλεως:

«Αντώνιος Β’ Καυλέας
Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (893-901)
Εργάστηκε με ζήλο για την αποκατάσταση της ειρήνης στην εκκλησία με την συμφιλίωση των οπαδών του Φωτίου και του Ιγνατίου. Ανακηρύχθηκε άγιος. Ο βίος του σώθηκε σε λατινική μετάφραση. Εορτάζεται από την ορθόδοξη και τη ρωμαιοκαθολική εκκλησία στις 12 Φεβρουαρίου.»

Από την Wikipedia ανασύρθηκε η πηγή του πρωσονύμιού του. «Υποστήριξε τον μοναχισμό και θεμελίωσε (ή ανακαίνισε) τη Μονή Καυλέα, εξ' ου και το προσωνύμιό του» Ο Σχολιαστής εδώ ανιχνεύει την πιθανότητα η συγκεκριμένη μονή να είναι υπεύθυνη για τη φράση «το μοναστήρι να είν’ καλά...»

Δυστυχώς δόλιοι λόγοι και άθλιες μεθοδεύσεις που ξεφεύγουν από την δική μου βούληση έχουν οδηγήσει τους εκδότες των επιτραπέζιων ημερολογίων στην παράλειψη του πλήρους ονόματος και στο μετά λυσσώδους επιτάσεως κόψιμο του «Καυλέα» του αγίου. Έτσι στη σελίδα της 12ης Φεβρουαρίου ο άγιος δολίως αναφέρεται ως «Αντώνιου Κωνσταντινουπόλεως»

Σε επόμενο προτζεκτάκιον θα προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε τον αριθμό των γάμων που έχει τελέσει μέχρι ώρας ο πασίγνωστος Κουτρούλιος.

Στην φωτογραφία ο Άγιος Τζίμης

Διαβάστε επίσης: Μοναχός Απόστολος, Ο Μοναχισμός χωρίς την Τζόαν Κόλλινς


Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε όπου βρείτε.

ψηφοσκατασυνείδηση

Το αποτέλεσμα της χθεσινοβραδινής ψηφοφορίας στη βουλή (το Β με β) ουδόλως με εξέπληξε. Οι βουλευτές (το Β με β) ψήφισαν σύμφωνα με αυτά που τους έλεγαν τόσες εβδομάδες. Αν τώρα δεν καταλαβαίνετε που μπαίνει το πρώτο κενό ανάμεσα στις λέξεις της φράσης «ψηφοσκατασυνειδηση» δεν σας φταίνε οι εκλεγμένοι. Στο κάτω κάτω, εσείς τους εκλέξατε, δεν ανέβηκαν με το ζόρι!


Τα κόμματα το βροντοφώναζαν ξεκάθαρα τόσες βδομάδες. Το έλεγαν σε όλους τους τόνους και προς όλους τους εμπλεκόμενους. Στην υπόθεση Παυλίδη, ψήφοςσκατάσυνείδηση! Τώρα αν εσείς ερμηνεύσατε αυτήν την ξεκάθαρη εντολή ως «ψήφος κατά συνείδηση» φταίει μάλλον το ξερό, ημιμαθές, αισιόδοξο αλλά και προκατειλημμένο με τις φράσεις κεφάλι σας, σε θλιβερό συνδυασμό με το ότι ενδεχομένως να διαθέτετε και συνείδηση.

Αν όμως, είσαι βουλευτής (το Β με β) του κυβερνώντος κόμματος σκέφτεσαι (λέμε τώρα) ξεκάθαρα (λέμε τώρα) ότι αν πας τώρα σε εκλογές το κόμμα σου θα χάσει. Και εσύ έχεις πολλές πιθανότητες να μην εκλεγείς καθώς οι βουλευτές του κόμματος από 151 θα μειωθούν σε 90, άντε βαριά βαριά 100. Θυμάσαι επίσης ότι εκλογές σημαίνουν έξοδα και εσύ ακόμα δεν έκανες απόσβεση στα προηγούμενα. Τέλος, ο εγκέφαλός σου δεν μπορεί με τίποτα να αγνοήσει ότι θα πρέπει να βρεις και δουλειά. Και είναι ζούγκλα εκεί έξω!!

Οπότε, αν είσαι βουλευτής (το Β με β), το κενό στη λέξη ψήφοσκατάσυνείδηση μπαίνει αυτόματα, αυτοδίκαια, αυτεπάγγελτα και αυτονόητα ανάμεσα στο «ο» και στο «σ».
Ψήφος Σκατασυνείδηση.

Στο σκίτσο η κατάντια μερικών...

Διαβάστε επίσης: Ο προϋπολογισμός της Βουλής υπερδιπλάσιος εκείνου του ταμείου για τη φτώχεια...

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε όπου βρείτε.

Ορόσημα

Το Σαββατοκύριακο που πέρασε συνέβησαν τα εξής σημαντικά γεγονότα:

Οικογενειακής Εμβέλειας:
Χτες το μικρό μωρό (45 ημερών) μας χαμογέλασε για πρώτη φορά. Αντιλαμβάνεστε ότι σε μια συγχρονισμένη κίνηση συμπαράστασης προς τα δύο μωρά τους, πατέρας και μητέρα κατουρήθηκαν αμφότεροι από τη χαρά τους!

Επίσης χτες το βράδυ κοιμηθήκαμε μόνο με δύο διακοπές. Μία στις τρεις και μία στις έξι. Οπότε σήμερα το πρωί άλλαξα σουξέ και δεν σιγοσφυρίζω το Βαδίζω και παραμιλώ στην διασκευή του ως Βαδίζω και παραπατώ...

Εθνικής Αθλητικής Εμβέλειας:
Ακόμα βαράνε πέναλτι στο ΟΑΚΑ. Παραφράζοντας όμως μια αγγλοσαξωνική ερμηνεία περί ποδοσφαίρου ('Football is a simple game; 22 men chase a ball for 90 minutes and at the end, the Germans win' ) θα πω ότι το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα είναι ένα απλό άθλημα όπου 22 ποδοσφαιριστές κυνηγούν μια μπάλα και στο τέλος το κύπελλο το σηκώνει ο Τζόλε!

Πανευρωπαϊκής Αθλητικής Εμβέλειας:
Ο Βάζελος (κατά κόσμον Παναθηναϊκός) κατέκτησε το πέμπτο του Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και η φανέλα πλέον θυμίζει κάτι από στρατηγό Αιζενχάουερ...

Μπλογκοκεντρικής Εμβέλειας:
Η παρούσα ανάρτηση είναι η εκατοστή αυτού του μπλογκ!!! Στη φωτογραφία πανηγυρισμοί από την συμπλήρωση 100 εύπεπτων εκδόσεων Βίπερ, την εποχή που αυτά κόστιζαν 35 δουρουχού, όπερ μεθερμηνευόμενον, σημερινά 10 λεπτά...

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.