Το καζίνο δε χάνει ποτέ…

Ακολουθούν εικασίες και τσαλαβουτήγματα σε θέματα που γνωρίζω ελάχιστα…

Και όμως η κουβέντα στο Λουξεμβούργο Παρασκευή βράδυ έγινε. Ξέρει κανείς τι είπαν;

Όχι, δεν είπαν ότι πρέπει να βγούμε από το ευρώ. Αυτό το είπε το Spiegel για να ευνοήσει ενδεχομένως κάποιους που είχαν σορτάρει στο ευρώ να βγάλουν κάνα φράγκο στη ζούλα. Τα λεφτά είναι πολλά στην αγορά συναλλάγματος και το να μαθαίνεις την ώρα, μέρα και σύνθεση μιας κρυφής συνάντησης είναι καμιά φορά και προς εξαργύρωση. Ή ίσως και για κάποιον άλλο λόγο, όπως μου βγαίνει παρακάτω.

Το σκηνικό είναι ότι το μνημόνιο δε βγαίνει. Ακόμα και αν περιοριστούν και άλλο οι μισθοί του δημοσίου, ακόμα και αν απολυθούν οι μισοί δημόσιοι υπάλληλοι το έλλειμμα δε κλείνει, αντίθετα μπορεί και να ανοίξει περισσότερο καθώς οι δημόσιοι υπάλληλοι ότι πληρώνονται το ρίχνουν πίσω στην αγορά.

Από την άλλη, με τις fast track επενδύσεις να έχουν μετατραπεί σε fast patatrack, καθώς οι Παμπούκιδες δεν αποδίδουν αφού νομίζουν ότι η Ελλάδα είναι μέλος της Αφρικανικής και όχι Ευρωπαϊκής Ένωσης και με τους Ευρωπαίους να αντιλαμβάνονται ξεκάθαρα ότι ο Γιώργος είναι τύπος Φόρεστ Γκαμπ, το πήραν απόφαση ότι κάτι θα πρέπει να κάνουν.

Ναι αλλά τι;

Αυτό πιστεύω ότι μαζεύτηκαν να πουν την Παρασκευή το βράδυ. Η όλη συνάντηση μου θυμίζει brain storming κορυφαίου επιπέδου. Πάμε τα μεγάλα κεφάλια εκεί, και ξεστομίζουμε μπροστά στον Έλληνα ότι μας κατεβαίνει στο κεφάλι για να ψαρέψουμε αντιδράσεις. Όχι, όχι τις αντιδράσεις του Έλληνα. Αυτόν ποιος τον γαμεί, ότι του πούμε θα κάνει. Κυρίως αντιδράσεις των υπολοίπων ισχυρών. Τι σκέφτονται οι Γερμανοί; Τι θα προτείνουν οι Γάλλοι; Οι Ισπανοί πως θα αντιδράσουν; Αυτό το τελευταίο τους καίει και περισσότερο απ’ όλα καθώς το να σκάσει μια οικονομία του G20, ή δυο, αν βάλουμε μέσα και τους Ιταλούς, θα τα κάνει όλα σκόνη.

Οπότε, φωνάζουμε τον Έλληνα για το ξεκάρφωμα, αλλά βασικά κοιτάμε πως θα αντιδράσουν οι υπόλοιποι.

Τι μπορεί να ειπώθηκε; Κούρεμα ομολόγων; Ίσως αλλά ψευδεπίγραφα. Για αλίευση αντιδράσεων. Επιμήκυνση; Σχεδόν σίγουρα. Έξοδος από το ευρώ; Όχι, αυτό είναι σενάριο για ηλίθιους. Ίσως να προταθεί κάποια χρόνια αργότερα.

Θεωρώ ότι μιλήσανε για επιμήκυνση του χρέους.

Ναι αλλά τι είδους θα είναι η επιμήκυνση;

Σενάριο 1ο: Ανακοινώνουμε στους πιστωτές μας ότι δε θα χάσουν φράγκο. Μόνο που τα λεφτά τους θα τα πάρουν σε κάποια περισσότερα χρόνια και ενδεχομένως με μικρότερη ετήσια απόδοση από αυτή που περίμεναν. Γίνεται; Βεβαίως. Είναι δύσκολο αλλά μπορεί να γίνει. Γιατί είναι δύσκολο; Επειδή θα πρέπει τα έσοδα του προϋπολογισμού να ξεπεράσουν πολύ γρήγορα το άθροισμα «έξοδα + κουρεμένοι τόκοι προς πιστωτές». Και αυτό δε θα γίνει αν δε σπάσουν κατεστημένα, συνδικαλιστικά και πολιτικά. Γι αυτό είναι δύσκολο. Πάντως αν αποφασιστεί κάτι τέτοιο, θα γίνει άμεσα.

Σενάριο 2ο: Ξεπούλημα. Θα γίνει προσπάθεια το σύνολο του χρέους που αυτή τη στιγμή είναι κυρίως προς τράπεζες (ιδιώτες) και που μπορούμε, με μεγάλο κόστος βέβαια προς την κοινωνία να πούμε ότι δεν το πληρώνουμε στο σύνολό του, να περάσει στα χέρια του ΔΝΤ και της ΕΕ. Αν αυτό γίνει τότε θα μας έχουν απόλυτα στο χέρι. Αν τώρα μας φαίνεται ότι μας κυβερνάνε οι ξένοι, στην πραγματοποίηση αυτού του πολύ πιθανού σεναρίου, στη Βουλή θα μιλάνε επισήμως Γερμανικά και οτιδήποτε ανήκει σήμερα στο κράτος θα περάσει με ταχύτατες διαδικασίες, κοψοχρονιά σε άλλα χέρια. Αυτό διότι τα χρέη προς ΔΝΤ κ.λπ. δεν κουρεύονται, απλά σου κάνουν κατάσχεση. Για να τα ξεπληρώσεις σε παίρνουν δούλο και τελείωσες. Αν αποφασιστεί αυτό, τότε θα ανακοινωθεί σε λίγες εβδομάδες μνημόνιο νο 2, με επιπλέον βοήθεια από ΔΝΤ και ΕΕ και ενδεχομένως και μνημόνιο 3 του χρόνου. Τέλος και αφού όλο το χρέος προς ιδιώτες θα έχει μετατραπεί σε χρέος προς κυβερνήσεις, θα σκάσει το κανόνι και θα ακολουθήσει κατάσχεση της δημόσιας περιουσίας και μεταφορά της διαχείρισης προς τους πιστωτές. Αυτά εκτός και αν κάποια διακομματική κυβέρνηση αποφασίσει να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό, με τις «θυσίες» (=ρήξη με το κατεστημένο που το ίδιο το πολιτικό σύστημα αντιπροσωπεύει) που αναφέρθηκαν παραπάνω – δεν το βλέπω και πολύ πιθανό.

Πιστεύω ότι η Ελληνική πλευρά πιέζει προς το 1ο σενάριο, γνωρίζοντας ότι θα πρέπει να πείσει τους Ευρωπαίους ότι θα κάνει κάτι που δεν πρόκειται: Να τα σπάσει με τα κατεστημένα (δηλαδή με τον εαυτό της). Ακόμα πιστεύουμε ότι με κάποιο μαγικό τρόπο θα καταφέρουμε να «πιάσουμε τους στόχους» χωρίς μεγάλες ρήξεις. Οι Ευρωπαίοι δε τραβάνε κανένα μεγάλο ζόρι να μας δημεύσουν και να μας κυβερνήσουν ντε και καλά και θα δέχονταν το σενάριο 1 αν πίστευαν ότι έχουμε ειλικρινείς προθέσεις. Επειδή όμως 30 χρόνια τώρα μας γνωρίζουν και από τη καλή και από την ανάποδη, γνωρίζουν ότι δε θέλουμε να σπάσουμε και πολλά αυγά και επομένως πιέζουν (και πιστεύω ότι θα πετύχουν) προς το σενάριο 2. Το οποίο, σενάριο, έχει ήδη βέβαια ολοκληρωθεί κατά το ήμισυ με το μνημόνιο νο 1.

Στα πλαίσια αυτά μπορεί κάποιος να σπέρνει μπλόφες και απειλές του κώλου ότι θα βγούμε από το ευρώ αν δεν κάνουν οι υπόλοιποι αυτό που θέλουμε, αλλά και οι άλλες πλευρές γνωρίζουν επίσης πολύ καλό πόκερ. Δηλαδή, πολύ καλύτερο από εμάς. Επίσης διαθέτουν και την κάβα οι πούστηδες… Και ως γνωστόν, αυτός είναι και ο λόγος που το καζίνο δε χάνει ποτέ…

Στη φωτογραφία μαθήματα πόκερ για αγγλομαθείς Υπουργούς και Πρωθυπουργούς.

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.