Τυχοδιωχτική άλφαβήτα

Μαθαίνω ότι η διεθνής κοινότητα συγκινήθηκε και αποφάσισε να δράσει δυναμικά επιβάλλοντας ζώνη εναέριου αποκλεισμού ή όπως αλλιώς το λένε αυτό το μαντζούνι όπου οι καλοί δυτικοί βομβαρδίζουν τους κακούς άραβες και δεν τους αφήνουν να βομβαρδίζουν τους καλούς άραβες.

Το βασάνιζαν οι πολιτισμένοι δυτικοί κάνα μήνα τώρα να το αποφασίσουν αλλά δεν το αποφάσιζαν γιατί, λέει, οι κινέζοι και οι ρώσοι δεν ήθελαν, λέει. Αλλά ξαφνικά, λίγο πριν ο Καντάφι πάρει και τα τελευταία κεφάλια των ναρκομανών και των δαιμονισμένων που εξεγέρθηκαν εναντίον του, οι αντιρρήσεις κάμφθηκαν και οι Ρώσοι και οι Κινέζοι έριξαν άκυρο/λευκό (αντί για βέτο) στη ψηφοφορία του συμβουλίου ασφαλείας – λέμε τώρα.

Έχει τίμημα η ανθρώπινη ζωή; Καλά, μαλάκας είσαι; Απλά, σε κάποιες περιοχές μετριέται σε διαμάντια, σε κάποιες με δολάρια και στις αραβικές με βαρέλια. Πετρελαίου. Γιατί περίμεναν όλοι οι συνδαιτυμόνες του μεγάλου φαγοποτιού του Συμβουλίου Ασφαλείας (λέμε τώρα) του ΟΗΕ και δεν επέβαλαν τη ζώνη αποκλεισμού νωρίτερα; Πραγματικά δεν τα έβρισκαν; Τους βασάνιζαν οι αμφιβολίες μη τυχόν και είχε δίκιο ο Καντάφι; Ή μήπως είχαν τη κρυφή ελπίδα ότι θα καθάριζαν οι επαναστάτες της Λιβύης με δικές τους δυνάμεις;

Τίποτα απ’ όλα αυτά. Απλά, αν δεν άφηναν τους επαναστάτες να κατασφαγούν από τον τακτικό στρατό και την πολεμική αεροπορία του Καντάφι δεν θα μπορούσαν να βάλουν κι άλλο χέρι στα πετρέλαια της Λιβύης. Γι αυτό έχει χεστεί η Γαλλία να επέμβει. Πιστεύετε ότι αγωνιά ο Σαρκοζί για τη δημοκρατία στη Λιβύη; Το ίδιο και οι Βρετανοί οι οποίοι θέλουν να βάλουν χέρι σε κάτι που γεωπολιτικά οι Γάλλοι πιστεύουν ότι τους ανήκει. Από κοντά θα παίξουν και οι Ιταλοί, προσφέροντας αφειδώς βάσεις και υποστήριξη. Και εμείς μαζί. Αλλά εμείς απλά επειδή ο Φόρεστ αρέσκεται στο τρέξιμο. Ο Ομπάμα, πάλι, σιχτιρίζει τη στιγμή που ο Μπους τον έμπλεξε στο Αφγανιστάν και δε μπορεί να διαθέσει δυνάμεις για νέα συμβόλαια στην Λιβύη. Αλλά όλο και κάποιο αεροπλανοφόρο θα στείλει, όλο και κάποιο καταδρομικό θα βρεθεί να χώσει κανέναν κρουζ…

Οπότε τώρα θα έλθουν όλοι σαν σωτήρες των επαναστατών και θα χώσει ο καθένας από μερικά καλαμάκια στο υπέδαφος για να ποτίζει μετά με πετρέλαιο τους αντιρρησίες συνείδησης, Κινέζους.

Εν αναμονή των πρώτων βομβών, ας αναφωνήσουμε όλοι μαζί: Ζήτω η δυτική δημοκρατία!!! Ζήτω!!!

Στη φωτογραφία, Gadhafi in between friends...

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.

Η κλήση

Παλιότερα είχα γράψει αυτό σχετικά με την επιμονή αρκετών ευυπόληπτων πολιτών να παρκάρουν μπροστά από ράμπες αναπήρων ή πάνω σε πεζοδρόμια. Το ποστάκι τελείωνε με τα εξής: «Ή μήπως πρέπει να αρχίσουμε να κόβουμε οι ίδιοι πλέον τις «κλήσεις» στους παραβάτες; Να αρχίσουμε να χαρακώνουμε παρκαρισμένα αυτοκίνητα πάνω στις ράμπες αναπήρων ή στα πεζοδρόμια; Να τους κολλάμε αυτοκόλλητα στα τζάμια και να τα βάφουμε με σπρέι; Να κυκλοφορούμε με κόφτες τα βράδια και να κόβουμε όσες εξατμίσεις έχουν μεγάλη τρύπα στην έξοδο και μας παίρνουν τα αυτιά; Ή να τις παραγεμίζουμε με σιδερένιους βόλους και να τις κάνουμε κουδουνίστρες; Αν κάποιοι παίζουν με τα νεύρα μας, έχουμε δικαίωμα να παίζουμε με την περιουσία τους;»

Χτες το βραδάκι, κατά τις οκτώμισι με εννιά, περπατάγαμε μαζί με τη γυναίκα μου στη Σόλωνος, ερχόμενοι από Ασκληπιού και κάνοντας δεξιά για να βγούμε προς Σίνα. Με το που μπήκαμε στη Σόλωνος, πίσω από το Πνευματικό Κέντρο (Σόλωνος και Ασκληπιού) είδαμε έναν τύπο, εκεί περίπου στα 20 με 25, ψηλό, ντυμένο ωραία, με κορμοστασιά όμορφη και με μια καρέκλα στα χέρια να περπατά γοργά από το πνευματικό κέντρο προς τη Σόλωνος. Ο νέος φαινόταν ξεκάθαρα ότι την καρέκλα δε σκόπευε να την ταλαιπωρήσει με τον κώλο του. Πίσω του, 5 με 10 μέτρα ακολουθούσε ένα άλλο παλικάρι. Χωρίς καρέκλα αλλά με σκοπό: Να καλύψει τον κώλο του πρώτου σε περίπτωση που κάτι πήγαινε στραβά. Πρόλαβα να πω στη γυναίκα μου ότι κάτι παίζει πριν η καρέκλα προσγειωθεί στο παρμπρίζ μιας μαύρης (μάλλον) Mercedes (σίγουρα) SLΚ (μάλλον). H πρώτη καρεκλιά προετοίμασε το έδαφος για τη δεύτερη, η δεύτερη για την τρίτη και η τρίτη συντήρησε σίγουρα τη θέση εργασίας ενός παρμπριζά για λίγες μέρες. Ακολούθησε και μια τέταρτη, έτσι, από κεκτημένη ταχύτητα. Στη συνέχεια με τον ίδιο απλό τρόπο που εμφανίστηκαν, τα παιδιά εξαφανίστηκαν. Η επιχείρηση επιβολής προστίμου στέφθηκε από επιτυχία και κράτησε γύρω στα 20 με 30 δευτερόλεπτα. Δεν ξέρω αν οι τύποι είχαν τίποτε προσωπικά με τον ιδιοκτήτη της SLK, αν το κίνητρο ήταν ταξικό ή αν απλά τους την έσπαγε το παρκαρισμένο αυτοκίνητο πάνω στο πεζοδρόμιο… Σε κάθε περίπτωση είναι πιθανό ο ιδιοκτήτης, ο οποίος και απεικονίζεται, να το σκεφτεί λίγο παραπάνω την επόμενη φορά.


Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.