Το «λεφτά υπάρχουν» ποτέ δεν το πίστεψα. Η απόδειξη είναι αυτή η ανάρτηση που ανέβασα το ίδιο ή το επόμενο βράδυ των εκλογών. Το ότι ο Γιώργος δεν είναι και κανένα αστροπελέκι το ήξερα επίσης. Η απόδειξη σε αυτά που έγραφα εδώ. Πίστευα όμως, και γι αυτό είμαι τουλάχιστον αφελής, ότι θα προσπαθούσε πραγματικά να διορθώσει κάτι.
Η υποστήριξη του Σχολιαστή στο ΠΑΣΟΚ δεν ήταν ποτέ πολύ ισχυρή. Απλά θεωρούσα το κόμμα αυτό σαν το λιγότερο κακό. Τελικά αυτή η θεώρηση ήταν λάθος. Φοβάμαι ότι μετά τα τελευταία μέτρα, όπου για τρίτη φορά χώνουν ξεδιάντροπα το λερωμένο σεSiemensμένο χέρι τους στην τσέπη μου, με μέτρα που ούτε ο Σουλτάνος στους υποτελείς του δεν έβαζε, πλέον δεν το υποστηρίζω.
ΚΑΙ αυτή η κυβέρνηση είναι προδοτική για τον τόπο. Για άλλη μια φορά οι πολιτικοί προδίδουν αυτόν το λαό. Και δε μιλάω για κάποιου τύπου συναισθηματική προδοσία. Εννοώ ότι οι πολιτικοί αυτοί είναι Προδότες και θα πρέπει με κάθε τρόπο να απομακρυνθούν από την εξουσία. Δυο χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας θα έπρεπε να έχουν θεσπιστεί και να έχουν αρχίσει να αποδίδουν τα μέτρα ενάντια στη φοροδιαφυγή, ενάντια στην κλοπή στον χώρο της φαρμακευτικής περίθαλψης, ενάντια στο λαθρεμπόριο καυσίμων, ενάντια στη μαύρη εργασία κ.λπ. κ.λπ. Τέτοια μέτρα δεν έχουν καν θεσπιστεί. Μηχανισμοί ελέγχου δεν έχουν καν στηθεί. Και η λύση, όταν οι ξένοι ζητάνε λιγότερο έλλειμμα, δεν είναι να βάζεις φόρους στα αναψυκτικά και να μειώνεις το αφορολόγητο στα 8.000 ευρώ το χρόνο, δηλαδή να φορολογείς ανθρώπους που αν δουλεύουν στον ιδιωτικό τομέα έχουν αποδοχές 571 ευρώ το μήνα.
Ένα κράτος οφείλει να βαρέσει πτώχευση όταν χρωστά το 110% του ΑΕΠ του και όχι το 150% … Γιατί στην πρώτη περίπτωση με ένα κούρεμα (τι όρος και αυτός) του μισού χρέους καταλήγεις να χρωστάς το 55% του ΑΕΠ ενώ στη δεύτερη περίπτωση το 75%. Το πρώτο παλεύεται, το δεύτερο σε ξαναγυρνά στα ίδια γιατί απαιτεί να πληρώνεις πάλι πολλά σε τόκους. Οι πολιτικοί, σε αυτή τη φάση το ΠΑΣΟΚ, έχουν επιλέξει το δεύτερο και μάλιστα εν γνώσει τους. Με ενδιάμεσους σταθμούς την σταδιακή πτώχευση των πολιτών του κράτους προς όφελος των πιστωτών μας, δηλαδή των ξένων funds και των τραπεζών. Για αυτόν το λόγο τους κατονομάζω Προδότες.
Υπάρχουν διάφορες φωνές που λένε ότι δεν είναι σωστό να γίνουμε μπαταχτσίδες. Οριακά συμφωνούσα μέχρι και πριν λίγες μέρες. Πλέον διαφωνώ, ιδίως κάτω από το βάρος της ανήθικης πίεσης αυτών των πιστωτών που, μέσω του ανίκανου πολιτικού κατεστημένου, οδηγεί στην προσωπική μου χρεοκοπία, οικονομική και πολιτική. Στον καπιταλισμό, αυτός που δανείζει αναλαμβάνει ένα ρίσκο. Το ρίσκο αυτό αντικατοπτρίζεται στο επιτόκιο δανεισμού. Αν δανείσω τη Γερμανία βγάζω λίγα και ασφαλή. Επιλέγω όμως να δανείσω με ένα κομμάτι των χρημάτων μου και την Ελλάδα. Δεν δανείζω όλα μου τα λεφτά στην Ελλάδα αλλά ένα μικρό κομμάτι γιατί η χώρα έχει μεγαλύτερο επιτόκιο (που θα το καρπωθώ) και άρα μεγαλύτερο ρίσκο (που θα το αναλάβω, εν γνώσει μου). Αν δανείσω όλα μου τα λεφτά στην Ελλάδα, τότε απολαμβάνω μεγάλα κέρδη αναλαμβάνοντας μεγάλο ρίσκο. Στην πρώτη περίπτωση, αν η Ελλάδα πτωχεύσει κλονίζομαι αλλά επιζώ. Στη δεύτερη περίπτωση με παίρνει μαζί της. Ας πρόσεχα.
Αυτές ήταν και είναι οι επιλογές των «πιστωτών» μας. Κανείς δεν τους υποχρέωσε να μας δανείσουν. Για να σωθούν λοιπόν αυτοί, δηλαδή για να βρουν τον απαραίτητο χρόνο να αποπληρωθούν από εμάς με κρατικά κεφάλαια (ΔΝΤ και μηχανισμός στήριξης) στο τέλος εμείς θα χρωστάμε τα πάντα σε ΔΝΤ και κράτη που θα έχουν βάλει υποθήκη εμάς και τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας. Βλέπετε, από την Τρόικα δανειζόμαστε ενυπόθηκα. Εν γνώσει μας δηλαδή ξεπουλάμε το δικαίωμα της πτώχευσης τώρα, που χρωστάμε το 120% του ΑΕΠ και που μπορούμε να το μειώσουμε στη μέση (το χρέος), χωρίς να μας μπορούν να μας πάρουν τίποτα, με στόχο να χρεωκοπήσουμε όταν οι πιστωτές μας θα είναι κράτη, έναντι των οποίων έχουμε δεσμευτεί με δημόσια περιουσία (π.χ. Ελληνικό, Εθνικός Κήπος, Πλατεία Συντάγματος, Λόφος Φιλοπάππου κ.λπ.) Για αυτό το λόγο οι πολιτικοί κατονομάζονται από εμένα ως Προδότες. Αυτά τα γνωρίζουν!!!
Και αν είναι λοιπόν να χρεοκοπήσουν οι πολίτες μιας χώρας, τι τους νοιάζει αν θα σωθεί η χώρα; Ιδίως που, απ΄ ότι φαίνεται, δε θα σωθεί. Προτιμώ λοιπόν μια χρεοκοπία άμεσα, έστω και μέσα από κυβερνητικό χάος, χωρίς να μπορεί κανείς να δημεύσει δημόσια περιουσία παρά μια χρεοκοπία σε 3 χρόνια που θα γεννήσει νέα χρεοκοπία σε άλλα 5 και που θα μας αφήσει εντελώς μα παντελώς ξεβράκωτους. Τόσο απλά.
Στη φωτογραφία, το μέρος που θα μπορεί κάποιος να με βρει στην ψήφιση του μεσοπρόθεσμου. Την οποία πρέπει όλοι να βοηθήσουμε να μη γίνει. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη τον Απρίλη του 10, σε μια από τις πρώτες διαδηλώσεις εναντίον των νέων μέτρων. Το ασθενοφόρο παραλαμβάνει τον Μανώλη Γλέζο που μόλις έχει ψεκαστεί από ανεγκέφαλο και ανιστόριτο πιτσιρίκι των ΜΑΤ.
Και κάτι ακόμα. Το ότι εγώ, γνωστή κότα, αποφάσισα να πράξω έτσι σημαίνει μάλλον ότι υπάρχουν αρκετές πιθανότητες τα ψωμιά τους να είναι λίγα…
Αναρτήσεις
