Βασανιστικό καλοκαίρι

Πω πω ρε παιδί μου, βασανιστικό καλοκαίρι εις την πόλην.

Από τη μια μας έχει πλακώσει στο σπίτι μια ίωση και μας ταλαιπωρεί όλους με λαιμούς, καταρροές, αυτιά, βρογχικά, της παναγιάς τα μάτια. Μέχρι και τσίμπλες κόλλησα και βάζω κολλύριο.

Από την άλλη στη δουλειά εκτυλίσσεται η τούρλα του Σαββάτου. Καθημερινές και ώρες εργάσιμες. Κόλαση.

Και στην επικαιρότητα, της πουτάνας. Με τελευταίο την τελευταία αυτοπροσώπως να κατακρεουργεί τον γιο του μεγαλειώδους πολιτικού άντρα της Νέας Δημοκρατίας Λευτέρη Ζαγορίτη. Του οποίου αναμένω τις δηλώσεις που θα κυμανθούν κάπου μεταξύ οικογενειακής μη ευθύνης και ντόπιων και ξένων κέντρων διασκεδάσεως.

Βγαίνει και στο περιθώριο του 8ου συνεδρίου της ΝΔ ο Άρης (Σπηλιωτόπουλος), που πούλησε το διαμέρισμα στην Πάτρα και με τσόντα κάτι χρήματα από αγωγές αγόρασε ιδιόκτητο τζακούζι στο Κολωνάκι με προσαρτημένο διαμέρισμα και κάνει δηλώσεις για το ότι δεν πρέπει να απαξιώνουμε τους πολιτικούς. Από τις εικόνες που είδα στην τηλεόραση Άρη, ένα έχω να σου πω. Που μου το είπε η γυναίκα μου δηλαδή. Να αλλάξεις κρέμα ημέρας. Αυτή, γυαλίζει...

Και ο Λοβέρδος μας, ο άνθρωπος που παλεύει, μάταια, να αντικαταστήσει στην ψυχή μας τον άνθρωπο που ήθελε να γίνει βασιλιάς, σε μια προσπάθεια απονομής ίδιων δικαιωμάτων σε όλους, αντί να κόψει τις συντάξεις των άγαμων θυγατέρων διαφόρων κατηγοριών ευνοούμενων δημοσίων υπαλλήλων αποφάσισε ότι το κοινωνικά δίκαιο είναι να τις δίνει πλέον και στους άγαμους κανακάρηδες!!! Εκεί σηκώθηκα πάνω και άρχισα να φωνάζω από το μπαλκόνι: «Κ ε ρ α σ μ έ ν α Ό λ α ! ! !» Και ταυτόχρονα κόβει τη 13η και 14 σύνταξη σε όλους. Λοβέρδος, ο μονομάχος κατά της τρόικας και άλλα παραμύθια...



Δεν ξέρω τι να πω. Μας την πέφτουνε από παντού. Πουτάνες, πονηροί και ψώνια. Και είναι και πολλοί. Και επίμονοι. Με αυτά και με αυτά μου έρχεται στο μυαλό εκείνος ο τυπάκος στο Γυρίστε το Γαλαξία με Ωτοστόπ που όταν είδε οδηγίες χρήσης πάνω σε ένα κουτάκι με οδοντογλυφίδες κατάλαβε ότι ο κόσμος τρελάθηκε. Και πήγε και έχτισε ένα κτίριο, το μέσα έξω. Δηλαδή τέσσερις τοίχους που οι υδρορροές έτρεχαν προς τα μέσα, που οι καναπέδες, τα κρεβάτια, οι καρέκλες, ο νεροχύτης και οι κουρτίνες στα παράθυρα ήταν απέξω, κ.λπ. Και το ονόμασε τρελάδικο στο οποίο έκλεισε όλον τον κόσμο μέσα και αυτός έμεινε απέξω, ανάμεσα στους τέσσερις τοίχους.

Και δε λέει να μου φύγει και η ίωση που με ταλαιπωρεί ένα μήνα τώρα ρε γαμώτο. Και κάθε βράδυ βρέχει. Στο βίδεον, summer in the city. Και εκτός βίδεου, νόου πίτι...

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.