Δημοσκοπήσεις

Αναρωτιέμαι συχνά πυκνά για την αξία των δημοσκοπήσεων. Όχι τόσο για την αξιοπιστία τους, όσο για την αναγκαιότητά τους. Δηλαδή, δεν αντιλαμβάνομαι ποιο το νόημα αυτής της αδιάκοπης, συνεχούς και χυδαίας μέτρησής μας. Χυδαίας γιατί πέρα από την αίσθηση, η επιβεβαίωση ότι σε βλέπουν σαν πρόβατο είναι πέρα για πέρα προσβλητική.

Και το νόημα, προφανώς, ανύπαρκτο. Δεν αλλάζει η τάση του κόσμου από τη μια μέρα στην άλλη. Δεν ξεχνά ο αγρότης την πείνα του αν του στάξεις 1000 ευρώ το κεφάλι. Ίσα ίσα που εκνευρίζεται. Δεν συγκινείται ο κόσμος από τον ανασχηματισμό. Άσε που η κυβέρνηση θυμίζει την αρχή του κατηγορητηρίου εναντίον των έντεκα ανηλίκων που δικάζονται για σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης στη Λάρισα (διότι συγκρότησαν οργάνωση που λειτουργούσε με κατανεμημένους ρόλους, με διαρκή λειτουργία προς τα έξω, που επεδίωκε τη διάπραξη εμπρησμών και παραβάσεων), ενώ ο ανασχηματισμός το τέλος του (Η ομάδα είχε δυνατότητα να εναλλάσσεται και ν΄ αντικαθιστά τα μέλη της χωρίς η ίδια να υφίσταται αλλαγή). Ακόμα και αυτές οι περυσινές πυρκαγιές δεν στάθηκαν ικανές να ανατρέψουν την κατάσταση με αποτέλεσμα άλλον έναν γύρο για τον ΚΚj. Ο γύρος, ΜΕ απ’ όλα.

Η αλλαγή της τάσης μας, σαν προβατοεκλογικό σώμα είναι σταδιακή και αργή. Μπορεί να πάρει χρόνια στον κόσμο να φύγει από τη Ν.Δ. και να γυρίσει στο ΠΑΣΟΚ, και το αντίστροφο. Οι συσχετισμοί δεν αλλάζουν από μία και μόνη κουτοπόνηρη κίνηση που τολμούν και τη βαπτίζουν πολιτική. Φαίνεται ξεκάθαρα αυτό, σήμερα, που παρ’ όλους τους ανασχηματισμούς και τα αγροτικά «πακέτα» της πλάκας, η διαφορά δεν μεταβάλλεται πέρα από τα όρια του στατιστικού λάθους. 4% τη μια βδομάδα, 3.8 την άλλη, 4.3 την τρίτη. Σε δουλειά να βρίσκονται οι γκαλοπτζήδες και να μας ξυπνούν τα μωρά με τα τηλέφωνά τους στις τέσσερις και μισή το απόγευμα.

Και τότε γιατί μας μετράνε συνέχεια; Γιατί οι δημοσκοπήσεις έχουν καταντήσει πια σαν τα DVD στις κυριακάτικες; Επειδή τα κόμματα πιστεύουν ότι με αυτόν τον τρόπο φτιάχνουν και συντηρούν κλίμα ανάτασης ή υπεροχής τους. Επειδή είναι φτηνότερο να κάνεις ένα γκαλοπάκι τηλεφωνικό παρά να στέλνεις κόσμο να κάνει ρεπορτάζ πέρα δώθε. Επειδή αν κάνεις ρεπορτάζ πέρα δώθε, φαίνονται τα πραγματικά προβλήματα και η μούρη του ρεπόρτερ στο γυαλί και όχι του Πρετεντέρη και της Όλγας, οπότε πέφτει το κασέ τους. Επειδή η εφημερίδα γεμίζει 12 σελίδες με «αποτελέσματα», δηλώσεις, αναλύσεις και κυρίως διαφημίσεις στις δεξιές σελίδες, και τέλος και πάνω απ’ όλα επειδή γενικά είμαστε προβατάκια και ως γνωστόν τους ξεκούραστους από την απραξία πολιτικούς μας δεν τους παίρνει ο ύπνος αν δεν μας μετρήσουν να πηδάμε τον κοντούλη φράχτη που χωρίζει τα δυο μεγάλα κόμματα…