Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Ως γνωστόν ο Λοβέρδος είναι η αδυναμία μου...


Το σικ βιδεοτεμάχιον (όπως έλεγε και η Πασταφλόρα) αλιεύτηκε από τον Περίκαλλο, του οποίου του ευλόγιον έχει αποτελέσει ουκ ολίγες φορές πηγή έμπνευσης!!!




Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Αναμένοντας τη συναίνεση

Να το πούμε απλά:
Αν ο Γιούνγκερ και ο Ρεν δεν ήταν σίγουροι ότι ο Σαμαράς θα συναινέσει στο νέο μνημόνιο δε θα έβγαιναν να τον παρακαλέσουν να το πράξει. Σιγά που θα διακινδύνευαν το παρακαλετό τους να προσκούσει σε μια χυλόπιτα από αυτή τη μέγιστη ευρωπαϊκή πολιτική προσωπικότητα που ακούει στο όνομα Σαμαράς.

Από την άλλη, ο Σαμαράς θέλει να συναινέσει αλλά δε θέλει να φανεί ότι αυτό θα αποτελέσει δική του πρωτοβουλία. Οπότε;

Οπότε πριν από μερικές μέρες έγιναν οι άτυπες επαφές, ο Σαμαράς παρακάλεσε ευγενικά τους κοινοτικούς να του ρίξουν ένα παρακαλετό προκειμένου να μην εμφανιστεί να τρέχει πίσω από τη κυβέρνηση αλλά πίσω από το εθνικό συμφέρον, όπως αυτό θα έχει οριστεί επιτακτικά από την Κοινότητα.

Πιστεύω λοιπόν ότι είναι θέμα ωρών, άντε ημερών, να βγει ο Σαμαράς και να πει ότι το Εθνικό Συμφέρον επιτάσσει να ομονοήσουμε και άλλες τέτοιες παπάρε προκειμένου, όσο πιο κομψά μπορεί, να σταματήσει να τσινάει κάθε τρεις και λίγο. Επειδή όμως η συναίνεση είναι μαχαίρι με δυο κοπές, και θέλει επιδέξια χέρια τόσο για να αξιοποιηθεί όσο και για να διατηρηθεί, βοήθειά μας... 

Στην εικόνα, μια χαζή αλεπού...

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.


Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Το πέταγμα της πεταλούδας

Άνοιξη στη Νέα Υόρκη και μια πεταλούδα μπήκε μέσα από το ανοικτό παράθυρο της Τζέσικα. Η Τζέσικα, ότι είχε πάρει το μπάνιο της και ετοιμαζόταν να διαλέξει κιλοτάκι. Είχε αποφασίσει να βάλει ένα μποξεράκι με τον Σνούπι που της είχε χαρίσει ο μαλάκας ο άντρας της αλλά βλέποντας την πεταλούδα να κόβει βόλτες μέσα στο δωμάτιο την έπιασε η άνοιξη, κάτι γαργάλισε το ανάμεσά της και διάλεξε εκείνο το τάγκα που είχε ψωνίσει για το γκόμενο. Διάλεξε βιαστικά και τα υπόλοιπα, το ασορτί σουτιέν, ένα μπλου τζην και ένα κόκκινο φούτερ, τα κόκκινα αθλητικά και κατέβηκε για το μετρό. Προορισμός; Η δουλειά της, το ξενοδοχείο Sofitel κοντά στην Times Square…

Άνοιξη στη Νέα Υόρκη και ο Στρος είχε κάβλες. Ξύπνησε αργά και σχεδόν αμέσως πήρε τηλέφωνο τον «ατζέντη» που εμπιστευόταν τα τελευταία 4 χρόνια. Δυστυχώς όμως το τηλέφωνό δεν απαντούσε. Απογοητευμένος ο Στρος είπε να κάνει ένα ντους μπας και «χαλάρωνε» λιγάκι, άλλον τρόπο δεν είχε αφού δεν τον έπαιζε πια, από τότε που είχε πάθει μια τενοντίτιδα στο δεξιό του καρπό. Μπήκε στο μπάνιο, άνοιξε το νερό, αρχικά στο σχεδόν καυτό και μετά σιγά σιγά στο κρύο αλλά που να δει προκοπή. Η κεραία διατηρούσε σήμα έξι στα έξι.

Είπε να πάρει άλλο ένα τηλέφωνο τον «ατζέντη» μήπως και του καθόταν τίποτα τελικά. Έκλεισε το ντους και αμέσως άκουσε τον θόρυβο στο δωμάτιο.

Ohi re pousti moy, σκέφτηκε σε άψογα greeklish o Στρος - τόση παρέα με τον μακρύτερο του είχε αφήσει μεγάλο κουσούρι, akoma kai sto Sofitel o Giorgos me kiniga gia danika, katse tora na toy dikso ego ti pa na pei epimikinsi!!! και βγήκε έξω τσίτσιδος και καυλοπυρεσών όπως θα έλεγε και ο Εμπειρίκος. Βλέπεις εκεί στο ΔΝΤ, ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει, φτάνει να έχουν πέσει στην ανάγκη του…

Και κει που περίμενε να δει τον Φόρεστ με καράφλα και μουστάκι, βλέπει τη Τζέσικα σκυμμένη, να στρώνει το κρεβάτι με το οριζόντιο κορδόνι του τάγκα να ξεπροβάλει πάνω από το λόου κατ παντελόνι με το οποίο η Υπηρεσία (για τους φίλους, the Company) έντυνε τις καμαριέρες της...

Τι τα θες, τι τα γυρεύεις, τα υπόλοιπα τα ξέρετε. Μη με ρωτάτε τι σημαίνει αυτό για ton Giorgo και μας, πάντως να είστε πλέον βέβαιοι ότι, ό,τι και αν μας συμβεί, συνεπεία του γεγονότος, θα έχει φταίξει το πέταγμα μια κοντοπεταλούδας...
Στη φωτογραφία, η εν λόγω πεταλουδίτσα…




Κυριακή 8 Μαΐου 2011

Το καζίνο δε χάνει ποτέ…

Ακολουθούν εικασίες και τσαλαβουτήγματα σε θέματα που γνωρίζω ελάχιστα…

Και όμως η κουβέντα στο Λουξεμβούργο Παρασκευή βράδυ έγινε. Ξέρει κανείς τι είπαν;
Όχι, δεν είπαν ότι πρέπει να βγούμε από το ευρώ. Αυτό το είπε το Spiegel για να ευνοήσει ενδεχομένως κάποιους που είχαν σορτάρει στο ευρώ να βγάλουν κάνα φράγκο στη ζούλα. Τα λεφτά είναι πολλά στην αγορά συναλλάγματος και το να μαθαίνεις την ώρα, μέρα και σύνθεση μιας κρυφής συνάντησης είναι καμιά φορά και προς εξαργύρωση. Ή ίσως και για κάποιον άλλο λόγο, όπως μου βγαίνει παρακάτω.
Το σκηνικό είναι ότι το μνημόνιο δε βγαίνει. Ακόμα και αν περιοριστούν και άλλο οι μισθοί του δημοσίου, ακόμα και αν απολυθούν οι μισοί δημόσιοι υπάλληλοι το έλλειμμα δε κλείνει, αντίθετα μπορεί και να ανοίξει περισσότερο καθώς οι δημόσιοι υπάλληλοι ότι πληρώνονται το ρίχνουν πίσω στην αγορά.
Από την άλλη, με τις fast track επενδύσεις να έχουν μετατραπεί σε fast patatrack, καθώς οι Παμπούκιδες δεν αποδίδουν αφού νομίζουν ότι η Ελλάδα είναι μέλος της Αφρικανικής και όχι Ευρωπαϊκής Ένωσης και με τους Ευρωπαίους να αντιλαμβάνονται ξεκάθαρα ότι ο Γιώργος είναι τύπος Φόρεστ Γκαμπ, το πήραν απόφαση ότι κάτι θα πρέπει να κάνουν.
Ναι αλλά τι;
Αυτό πιστεύω ότι μαζεύτηκαν να πουν την Παρασκευή το βράδυ. Η όλη συνάντηση μου θυμίζει brain storming κορυφαίου επιπέδου. Πάμε τα μεγάλα κεφάλια εκεί, και ξεστομίζουμε μπροστά στον Έλληνα ότι μας κατεβαίνει στο κεφάλι για να ψαρέψουμε αντιδράσεις. Όχι, όχι τις αντιδράσεις του Έλληνα. Αυτόν ποιος τον γαμεί, ότι του πούμε θα κάνει. Κυρίως αντιδράσεις των υπολοίπων ισχυρών. Τι σκέφτονται οι Γερμανοί; Τι θα προτείνουν οι Γάλλοι; Οι Ισπανοί πως θα αντιδράσουν; Αυτό το τελευταίο τους καίει και περισσότερο απ’ όλα καθώς το να σκάσει μια οικονομία του G20, ή δυο, αν βάλουμε μέσα και τους Ιταλούς, θα τα κάνει όλα σκόνη.
Οπότε, φωνάζουμε τον Έλληνα για το ξεκάρφωμα, αλλά βασικά κοιτάμε πως θα αντιδράσουν οι υπόλοιποι.
Τι μπορεί να ειπώθηκε; Κούρεμα ομολόγων; Ίσως αλλά ψευδεπίγραφα. Για αλίευση αντιδράσεων. Επιμήκυνση; Σχεδόν σίγουρα. Έξοδος από το ευρώ; Όχι, αυτό είναι σενάριο για ηλίθιους. Ίσως να προταθεί κάποια χρόνια αργότερα.

Θεωρώ ότι μιλήσανε για επιμήκυνση του χρέους.
Ναι αλλά τι είδους θα είναι η επιμήκυνση;
Σενάριο 1ο: Ανακοινώνουμε στους πιστωτές μας ότι δε θα χάσουν φράγκο. Μόνο που τα λεφτά τους θα τα πάρουν σε κάποια περισσότερα χρόνια και ενδεχομένως με μικρότερη ετήσια απόδοση από αυτή που περίμεναν. Γίνεται; Βεβαίως. Είναι δύσκολο αλλά μπορεί να γίνει. Γιατί είναι δύσκολο; Επειδή θα πρέπει τα έσοδα του προϋπολογισμού να ξεπεράσουν πολύ γρήγορα το άθροισμα «έξοδα + κουρεμένοι τόκοι προς πιστωτές». Και αυτό δε θα γίνει αν δε σπάσουν κατεστημένα, συνδικαλιστικά και πολιτικά. Γι αυτό είναι δύσκολο. Πάντως αν αποφασιστεί κάτι τέτοιο, θα γίνει άμεσα.

Σενάριο 2ο: Ξεπούλημα. Θα γίνει προσπάθεια το σύνολο του χρέους που αυτή τη στιγμή είναι κυρίως προς τράπεζες (ιδιώτες) και που μπορούμε, με μεγάλο κόστος βέβαια προς την κοινωνία να πούμε ότι δεν το πληρώνουμε στο σύνολό του, να περάσει στα χέρια του ΔΝΤ και της ΕΕ. Αν αυτό γίνει τότε θα μας έχουν απόλυτα στο χέρι. Αν τώρα μας φαίνεται ότι μας κυβερνάνε οι ξένοι, στην πραγματοποίηση αυτού του πολύ πιθανού σεναρίου, στη Βουλή θα μιλάνε επισήμως Γερμανικά και οτιδήποτε ανήκει σήμερα στο κράτος θα περάσει με ταχύτατες διαδικασίες, κοψοχρονιά σε άλλα χέρια. Αυτό διότι τα χρέη προς ΔΝΤ κ.λπ. δεν κουρεύονται, απλά σου κάνουν κατάσχεση. Για να τα ξεπληρώσεις σε παίρνουν δούλο και τελείωσες. Αν αποφασιστεί αυτό, τότε θα ανακοινωθεί σε λίγες εβδομάδες μνημόνιο νο 2, με επιπλέον βοήθεια από ΔΝΤ και ΕΕ και ενδεχομένως και μνημόνιο 3 του χρόνου. Τέλος και αφού όλο το χρέος προς ιδιώτες θα έχει μετατραπεί σε χρέος προς κυβερνήσεις, θα σκάσει το κανόνι και θα ακολουθήσει κατάσχεση της δημόσιας περιουσίας και μεταφορά της διαχείρισης προς τους πιστωτές. Αυτά εκτός και αν κάποια διακομματική κυβέρνηση αποφασίσει να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό, με τις «θυσίες» (=ρήξη με το κατεστημένο που το ίδιο το πολιτικό σύστημα αντιπροσωπεύει) που αναφέρθηκαν παραπάνω – δεν το βλέπω και πολύ πιθανό.

Πιστεύω ότι η Ελληνική πλευρά πιέζει προς το 1ο σενάριο, γνωρίζοντας ότι θα πρέπει να πείσει τους Ευρωπαίους ότι θα κάνει κάτι που δεν πρόκειται: Να τα σπάσει με τα κατεστημένα (δηλαδή με τον εαυτό της). Ακόμα πιστεύουμε ότι με κάποιο μαγικό τρόπο θα καταφέρουμε να «πιάσουμε τους στόχους» χωρίς μεγάλες ρήξεις. Οι Ευρωπαίοι δε τραβάνε κανένα μεγάλο ζόρι να μας δημεύσουν και να μας κυβερνήσουν ντε και καλά και θα δέχονταν το σενάριο 1 αν πίστευαν ότι έχουμε ειλικρινείς προθέσεις. Επειδή όμως 30 χρόνια τώρα μας γνωρίζουν και από τη καλή και από την ανάποδη, γνωρίζουν ότι δε θέλουμε να σπάσουμε και πολλά αυγά και επομένως πιέζουν (και πιστεύω ότι θα πετύχουν) προς το σενάριο 2. Το οποίο, σενάριο, έχει ήδη βέβαια ολοκληρωθεί κατά το ήμισυ με το μνημόνιο νο 1.

Στα πλαίσια αυτά μπορεί κάποιος να σπέρνει μπλόφες και απειλές του κώλου ότι θα βγούμε από το ευρώ αν δεν κάνουν οι υπόλοιποι αυτό που θέλουμε, αλλά και οι άλλες πλευρές γνωρίζουν επίσης πολύ καλό πόκερ. Δηλαδή, πολύ καλύτερο από εμάς. Επίσης διαθέτουν και την κάβα οι πούστηδες… Και ως γνωστόν, αυτός είναι και ο λόγος που το καζίνο δε χάνει ποτέ…

Στη φωτογραφία μαθήματα πόκερ για αγγλομαθείς Υπουργούς και Πρωθυπουργούς.