Σάββατο 18 Ιουλίου 2009

Κλειστόν λόγω διακοπών !!!

Δηλαδή μπορεί να μην είναι και εντελώς κλειστό... Πάντως θα είναι σίγουρα διακοπές!

Ραντεβού προς το τέλος Αυγούστου, εκεί που τελειώνουν οι ήσυχες μέρες...

Πριν κλείσω όμως τη φετινή σεζόν, να πω κάτι για τις κάμερες που υποτίθεται ότι μας ξαναβάζουν (το υποτίθεται πάει στο ότι δεν πιστεύω ότι σταμάτησε ποτέ η λειτουργία τους) και για το δείγμα γενετικού υλικού το οποίο θα μας παίρνουν σε οποιοδήποτε αδίκημα από πλημμέλημα και άνω: Αν και δεν θεωρώ τον εαυτό μου επαναστάτη, τολμώ να προτείνω μια επαναστατικότατη πράξη:

Τεκνοποιήστε!!!!

Αλλιώς η κοινωνία γερνάει, συντηρικοποιείται, φοβάται, μαλακίζεται, βάζει κάμερες, μας παίρνει δείγμα από αίμα και άλλα τέτοια όμορφα. Και οι λογικοί παίρνουν τα βουνά.

Τεκνοποιία: Βαθύτατα επαναστατική πράξη, ιδίως αν γίνει και ως τέτοια!! Και θέλει τουλάχιστον δύο τέκνα σε κάθε επαναστατικό πυρήνα. Διαφορετικά αντί για επαναστάτες υπάρχει η μεγάλη πιθανότητα να γίνουν τα παιδιά απλά εγωιστές...

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2009

Εγκατάσταση Φωτοβολταϊκών Χωρίς Άδειες;

Διαβάζοντας το μπλογκ του Κώστα Καβαθά, το οποίο καταφέρνει με άνεση και συνέπεια να είναι περισσότερο αγανακτισμένο ακόμα και από το δικό μου, είδα ότι στην υπανάπτυκτη Γερμανία μπορεί ο καθένας να εγκαταστήσει... «φωτοβολταϊκό στο σπίτι του. Πάει στο κατάστημα ή στην εταιρία που τα πουλάει / παράγει, παίρνει τα πάνελ, ο κατασκευαστής πληρώνεται αμέσως απ' τη τράπεζα και ο ιδιώτης πληρώνει τη τράπεζα με 25ετές δάνειο. Στη συνέχεια τα τοποθετεί χωρίς να πάρει καμία άδεια από κανένα οργανισμό και όλοι (οι σοβαροί) άνθρωποι είναι ευχαριστημένοι.»

Ααααχ κύριε Καβαθά. Δηλαδή επιθυμείς στην Ελλάδα οι εγκαταστάσεις ΑΠΕ, και ειδικότερα φωτοβολταϊκών να γίνονται χωρίς άδειες; Χ Ω Ρ Ι Σ Α Δ Ε Ι Ε Σ;;



Μα σε αυτή τη χώρα δεν παράγουμε τίποτα! Και επομένως πουλάμε όλοι υπηρεσίες, δαγκώνοντας ο ένας τον άλλον. Αν τα φωτοβολταϊκά μπουν χωρίς άδειες τότε πως θα ζήσουν οι ιδιώτες μηχανικοί χωρίς αμοιβή για την αντίστοιχη «υπηρεσία»; Αν μπαίνουν χωρίς έγκριση περιβαλλοντικών όρων (και άρα χωρίς μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων), πως θα πληρώνονται οι περιβαλλοντολόγοι (δηλαδή στη συντριπτική πλειοψηφία οι μηχανικοί με μάστερ στο περιβάλλον); Ε;

Και τι εννοείς τέλος πάντων χωρίς άδειες; Χωρίς εγκρίσεις; Δηλαδή χωρίς εγκρίνοντες; Χωρίς υπαλλήλους; Δερβέναγας γιοκ; Έτσι; Χύμα; Και πως θα δικαιολογηθούν κομματικές θέσεις δ.σ. σε διάφορες αρχές και εποπτεύοντες οργανισμούς; Πως θα αλιευθούν ψήφοι διορίσιμων; Πως ο κάθε αμειβόμενος από το δημόσιο θα δικαιολογήσει την ύπαρξή του και την αμοιβή του; Να θυμάστε πάντα ότι για τον δημόσιο υπάλληλο ισχύει, απαρέγκλιτα, η εξής αρχή: Υπογράφω, άρα υπάρχω!

Σημαντική παράλειψη του κράτους: Με τόσους γιατρούς που παράγουμε, είναι θαύμα πως το κάθε τι δεν θέλει και ιατρική βεβαίωση ότι η εγκατάστασή του δεν είναι επιβλαβής για τη δημόσια υγεία...

Στη φωτογραφία η στέγη σπιτιού σε ένα ηλίθιο ευρωπαϊκό κράτος το οποίο δεν απαιτεί από τον στεγαζόμενο να ανοίξει βιβλία στην εφορία, να εγγραφεί στο ΤΕΒΕ, να εγγραφεί στο Εμπορικό Επιμελητήριο και να υποβάλλει δηλώσεις Φ.Π.Α. για μία εικοσαετία προκειμένου να εγκαταστήσει φωτοβολταϊκά και να πουλά το ρεύμα... Viva λιγνίτης!!!


Διαβάστε επίσης: Μας έχουν για τριτοκοσμικούς (ή αλλιώς, όχι άλλο κάρβουνο)


Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.

Δευτέρα 13 Ιουλίου 2009

Το Ερώτημα

Οι χώρες έχουν σύνορα. Τα σύνορα δεν είναι κάτι καινούργιο. Υπάρχουν, καθορισμένα, από τότε που εμφανίστηκε η ιδιοκτησία. Σαν περιοχή κυνηγιού, όμως, υπάρχουν από πολύ παλιότερα, θα έλεγα εμφανίζονται από τότε που κάποιος οργανισμός αποφάσισε ότι τα ούρα του έχουν οσμή, ο ίδιος έχει μύτη και το φαΐ δεν φτάνει για όλους.

Στον σύγχρονο κόσμο φαΐ μπορεί να υπάρξει για όλους. Για πάρα πολλούς ανθρώπους όμως το φαΐ αυτό είναι πανάκριβο. Και επειδή οι φτωχοί του κόσμου τούτου δεν μπορούν να το αγοράσουν, οι αγρότες αποφασίζουν να μην το παράξουν. Γι αυτό και οι φτωχοί πεθαίνουν από πείνα. Παρόλα αυτά όμως, είναι σχετικά εύκολο και οικονομικά όχι και τόσο δαπανηρό να υπάρξει φαΐ για όλους. Αλλού όμως είναι το μεγάλο πρόβλημα:

Αυτό που δεν μπορεί όμως να υπάρξει για όλους είναι η δυτικού τύπου καλοπέραση. Την οποία όμως τη θέλουν όλοι. Όταν λέμε δυτικού τύπου καλοπέραση εννοούμε πρωταρχικά την πολιτική και οικονομική σταθερότητα η οποία στο τέλος φέρνει το εξής αποτέλεσμα: Μέχρι μία οικογένεια σε κάθε στέγη που δεν φεύγει με τον πρώτο αέρα ή πλημμύρα, ασφάλεια, εργασία, σχετικά εύκολη πρόσβαση στη γνώση, σχετικά εύκολη πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, πλήρης ηλεκτρική οικοσκευή με κουζίνα – ψυγείο - πλυντήριο, τουλάχιστον ένα αυτοκίνητο σε κάθε σπίτι, θέρμανση το χειμώνα, ψύξη το καλοκαίρι, πολλά ρούχα, πολλά παπούτσια.

Επειδή όμως τα ανωτέρω τα ζούμε εμείς, δεν σημαίνει ότι είναι και αυτονόητα. Μία κουβέντα με κάποιον μεγαλύτερης ηλικίας θα σας πείσει. Κυρίως όμως, δεν σημαίνει ότι είναι και διατηρήσιμα. Και αυτό δεν φαίνεται να έχει γίνει συνείδηση σε πολλούς. Ο τρόπος ζωής μας είναι πολύ σπάταλος από δύο πλευρές. Η μια πλευρά είναι η ενεργειακή. Ο τρόπος ζωής μας είναι, ενεργειακά, σπάταλος. Πιστεύω όμως ότι σε μερικές δεκαετίες αυτό το κομμάτι θα αμβλυνθεί πολύ από την τεχνολογία. Στην ουσία του όμως είναι σπάταλος οικονομικά. Όλες οι μεγάλες οικονομικές δυνάμεις βασίζονται σε εξαγωγές. Ο τρόπος ζωής τους είναι τόσο πλούσιος γιατί απομυζούν πλούτο από αλλού. Εμείς από την άλλη, αυτό το κάνουμε με δανεικά. Όπως και να έχει το πράγμα, αυτός ο τρόπος ζωής δεν είναι διατηρήσιμος σε βάθος χρόνου. Ο παλαιότερος φόβος των δυτικών ήταν μη τυχόν και όλοι αυτοί που είναι εκμεταλλεύσιμοι ξαφνικά, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο επαναστατήσουν. Ο τωρινός φόβος, που έχει πάψει πλέον να είναι φόβος και έχει γίνει πραγματικότητα, είναι ότι όλοι αυτοί είδαν πως η επανάσταση έδιωξε την αποικιοκρατία μόνο στα χαρτιά. Βλέπετε, οι εταιρείες παρέμειναν. Και μη βρίσκοντας άλλη λύση, οι απελπισμένοι του κόσμου τούτου αποφάσισαν να μας επισκεφτούν. Μόνιμα. Και το βιοτικό επίπεδο μας, αναγκαστικά θα πέσει. Γιατί οι ίδιοι πιστεύουν ότι δικαιούνται να ανεβάσουν το δικό τους. Έχουν άδικο να θέλουν τη ποιότητα ζωής για την οποία οι Έλληνες μετανάστευαν μαζικά, στο εξωτερικό και στο εσωτερικό μέχρι πριν από λίγα χρόνια;

Και εδώ μπαίνει το ερώτημα με την πιο δύσκολη απάντηση: Έχω το δικαίωμα να αρνηθώ την είσοδο στη χώρα όλων όσων ψάχνουν κάτι καλύτερο από αυτό που έχουν στις δικές τους χώρες; Είμαι ρατσιστής αν πω πως η Ελλάδα δεν αντέχει άλλους μετανάστες; Είναι σωστό να θέλω η χώρα μου να διατηρήσει τα νεοαποκτηθέντα (των τελευταίων πενήντα ετών) κεκτημένα της στο επίπεδο διαβίωσης που προσφέρει στους αμιγώς νεοέλληνες (!) κατοίκους της τη στιγμή που πολλοί από όσους έρχονται εδώ μετανάστες ενδεχομένως θα πέθαιναν ή θα φυτοζωούσαν αν έμεναν στη χώρα τους; Μπορεί μια χώρα να αντέξει το 20% του πληθυσμού της να αποτελείται από ανθρώπους που ήρθαν τα τελευταία δέκα χρόνια σε αυτή; Είμαι ρατσιστής που έχω αρχίσει και ζορίζομαι λίγο; Υπάρχει κάποια λύση, πραγματιστική και ταυτόχρονα ανθρωπιστική;


Στη φωτογραφία κάποιος που βαδίζει προς εμάς...

Διαβάστε επίσης:
Λαθρομετανάστες. Χορός σε Ελληνική τραγωδία
Η υποκρισία των Δυτικών

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2009

Ο Χριστός Σώζει !!!

Στη λίστα διαφόρων απατεώνων και ληστών που φοβούνται για τη ζωή τους, έρχονται να προστεθούν δυο ονόματα που τώρα τελευταία ταλαιπωρούν τα αυτιά μας.

Ο πρώτος είναι ο Χριστοφοράκος, πρώην οικονομικός διευθυντής της Siemens και γνωστό λαδωτήρι του πολιτικού συστήματος. Πρόκειται για τον τύπο που κάποτε είπε σε πολιτικό την φράση Live your myth in Grease (γράσο). Η φράση κάποια στιγμή έφτασε στα αυτιά του τότε Υπουργού Τουρισμού, Δημήτρη Αβραμόπουλου και τα υπόλοιπα είναι πλέον ιστορία...

Ο δεύτερος είναι ο Τρομπούκης, ο οποίος φέρεται και παραφέρεται ως το Νο 2 της συμμορίας Βλαστού. Πρόκειται για τον τύπο που έκανε τις συνεννοήσεις μαζί του και αναλάμβανε τα πλυντήρια για το μαύρο χρήμα.

Επειδή κατά καιρούς, διάφοροι με λερωμένες φωλιές βγαίνουν και λένε ότι φοβούνται για τη ζωή τους, έχω να υπενθυμίσω τρία πράγματα:

Το πρώτο είναι η φράση που λέει σε μια ταινία του ο Σων ο Κόνερης.: If you can’t do the time, don’t to the crime. Σε ελεύθερη μετάφραση, αν δεν αντέχεις την ποινή μην κάνεις το έγκλημα. Πάνε και σφάζουν, ανατινάζουν, κλέβουν, κατακρεουργούν, λαδώνουν και μετά μυξοκλαίνε... Ά-στα-διάλα!!!

Το δεύτερο είναι το χιλιοειπωμένο, που τώρα τελευταία παίζει και σε μπλουζάκια: «Ο Χριστός Σώζει»! Οπότε παιδιά, αν οι φόβοι σας επαληθευτούν μη στεναχωριέστε... Αν και δεν το νομίζω ότι θα επαληθευτούν...

Το τρίτο είναι ότι όλοι αυτοί οι ανεκδιήγητοι, όταν δεν δηλώνουν ότι φοβούνται για τη ζωή τους, δηλώνουν ότι έχουν εμπιστοσύνη στην Ελληνική Δικαιοσύνη!!!


Στη φωτογραφία, το χριστιανικό τσιτάτο, ελαφρώς πειραγμένο.

Για του λόγου το αληθές, διαβάστε επίσης για άλλον έναν που φοβόταν για τη ζωή του αλλά τελικά εμπιστεύθηκε τη δικαιοσύνη και τώρα γράφει βιβλία...: Μοναχός Απόστολος

Τρίτη 7 Ιουλίου 2009

Ασύμμετρη Αστυνομία ΙΙ

Για άλλη μια ημέρα, οι ειδήσεις ασχολήθηκαν επισταμένα με την εξάρθρωση της συμμορίας που βρισκόταν πίσω από την απαγωγή Παναγόπουλου. Απ’ όλη αυτή την ιστορία βγαίνουν αβίαστα δύο και με λίγη σκέψη και ένα τρίτο συμπέρασμα:

Πρώτα απ’ όλα το σωφρονιστικό σύστημα μόνο με γραφείο και φαξ δεν είχε εξοπλίσει το κελί του Βλαστού ο οποίος ανενόχλητος μέσα από τη φυλακή κατάφερε να οργανώσει την απαγωγή ενός ανθρώπου που θεωρητικά δεν πρέπει να είναι και από τους ευκολότερους στόχους.

Δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό η επικαιρότητα ασχολείται με το καθαρά ποινικό έγκλημα. Βλέπετε, σε όλες τις χώρες και όχι μόνο στην Ελλάδα, τα εγκλήματα γίνονται κυρίως από τους πολιτικούς αλλά η αστυνομία γραπώνει με συνέπεια μόνο τους ποινικούς. Θυμάστε πια ήταν η τελευταία φορά που πολιτικός κατέληξε στη φυλακή; Αν δε με απατά η ασθενής μου μνήμη πρέπει να ήταν ο Πέτσος για το σκάνδαλο Κοσκωτά. Δεν θυμάμαι κάτι πιο πρόσφατο. Μα, θα πείτε, οι ποινικοί σκοτώνουν. Και οι διεφθαρμένοι πολιτικοί σκοτώνουν, παιδιά. Σκοτώνουν ίσες ευκαιρίες και συνειδήσεις. Δεν είναι μικρό πράγμα η δολοφονία της ελπίδας μιας ολόκληρης κοινωνίας και η απονεύρωση των δημοκρατικών της ανακλαστικών.

Συλλαμβάνουν λοιπόν τους ποινικούς. Ναι, αλλά ποιους ποινικούς συλλαμβάνουν; Πριν από αυτό θα αναφέρω το πόσο πιστεύουν κάποιοι ότι κοστίζει η ανθρώπινη ζωή. Οι Αμερικάνοι κοστολογούν την ανθρώπινη ζωή με βάση το πόσα περίπου αναμένεται να κερδίσει ένας άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του. Αν είναι υπάλληλος στις ΗΠΑ κοστίζει περίπου ένα με δύο εκατομμύρια δολάρια. Αν είναι υπάλληλος στην Λιβερία κοστίζει ούτε πενήντα χιλιάδες. Το τραγικό της όλης υπόθεσης είναι ότι σε σεισμούς και διαδηλώσεις, αν κάποιος πολλαπλασιάσει το κυνικά εκτιμώμενο κόστος της κάθε ζωής που χάνεται επί τον αριθμό των θυμάτων το αποτέλεσμα βγαίνει περίπου το ίδιο. Δηλαδή ένας σεισμός εξίμιση ρίχτερ στο Λος Άντζελες σκοτώνει πολύ λιγότερους από έναν ανάλογο σεισμό, ας πούμε στην Τουρκία. Όμως το γινόμενο θυμάτων επί εκτιμώμενα εισοδήματα δεν διαφέρει παραπάνω από μία τάξη μεγέθους.

Επειδή όμως εγώ αρνούμαι να δεχτώ αυτή τη λογική, θέλω να σας πω το τρίτο μου συμπέρασμα. Η ζωή του Παναγόπουλου, και κατ’ επέκταση η επέκταση της ανασφάλειας στις ζωές των πλουσίων κοστίζει πολύ περισσότερο για το κράτος από την επέκταση της ανασφάλειας στις τάξεις των πραγματικών συνδικαλιστών ή για να το πούμε με επώνυμο, από τη ζωή της Κούνεβα. Αν το κράτος κατάφερε το ακατόρθωτο, να συντονίσει δηλαδή ΕΥΠ και Αστυνομία προκειμένου να συλλάβει πολύπειρους εγκληματίες, δεν μπόρεσε ή δεν δίνει δεκάρα να συλλάβει τους εγκληματομπινέδες που έριξαν βιτριόλι στην Κούνεβα;

Προφανώς το κράτος δεν ενδιαφέρεται για τους μικρούς. Ενδιαφέρθηκε βέβαια να συλλάβει τους δράστες της επίθεσης εναντίον του Πολυζογώπουλου. Όπως και εκείνους της απαγωγής Παναγόπουλου Γιατί; Γιατί οι δυο πρώτοι είναι μέρος ενός συστήματος που παίζει την κοινωνία πινγκ πονγκ. Ενώ η Κούνεβα ίσως να θέλει να αλλάξει κάτι. Οπότε η υπόθεση της Κούνεβα ας μπει καλύτερα στο αρχείο.


Στην πρώτη φωτογραφία το κελί του Βλαστού. Στη δεύτερη ο εφοπλιστής Παναγόπουλος. Χωρίς σημάδια. Στην τρίτη, η Κούνεβα, παιδί ενός κατώτερου θεού, σημαδεμένο για πάντα και με υπόθεση για το αρχείο...

Διαβάστε επίσης: Ασύμμετρη Αστυνομία

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.


Προσθήκη 8-7-2009. Όπως με διορθώνει ο Μικρός Αλήτης, η τρίτη φωτογραφία που έχει αναρτηθεί αφορά σε άλλο θύμα επίθεσης με βιτριόλι και όχι στην Κούνεβα. Ο ίδιος είχε αναρτήσει τη φωτογραφία αυτή σε σχετική του ανάρτηση με σκοπό να δείξει το αποτέλεσμα της επίθεσης με βιτριόλι. Ο ίδιος, με σχόλιο που άφησε, αν και δεν αποκαθιστά την προχειρότητα μου, βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Δυστυχώς η Κούνεβα είναι σε ακόμη χειρότερη κατάσταση έχοντας χάσει και τα δυο της μάτια...

Κυριακή 5 Ιουλίου 2009

Τα μαύρα βιβλία και η ρακέτα του πινγκ πονγκ

Ας πούμε ότι είστε ταμίας και ιδιοκτήτης ενός μαγαζιού που κλέβει την εφορία. Για να βγάζετε άκρη, κρατάτε δύο βιβλία εσόδων εξόδων. Τα επίσημα και τα μαύρα. Κάποια στιγμή λοιπόν, κάποιος σας καρφώνει στην εφορία ότι πριν 7 χρόνια αγόρασε κάτι από εσάς αλλά δεν του δώσατε απόδειξη. Και έρχεται η εφορία για έλεγχο. Εσείς ποια βιβλία θα δείξετε; Τα νόμιμα – νομιμοφανή στα οποία η συναλλαγή αυτή δεν φαίνεται πουθενά ή τα μαύρα όπου όλα είναι καταγεγραμμένα αλλά τα έχετε σφηνωμένα ανάμεσα στην πλάκα και την ψευδοροφή του υπογείου του σπιτιού σας;



Βγαίνει ο Τσουκάτος και λέει ότι ήταν ο κομιστής ενός εκατομμυρίου μάρκων ως ευγενική και μαύρη χορηγία – λάδωμα της Siemens προς το ΠΑΣΟΚ. Και προσπαθούν να μας πείσουν από το αναγεννημένο ΠΑΣΟΚ ότι κάτι τέτοιο είναι ψέμα. Ότι η συναλλαγή ουδέποτε έγινε. Ότι ο Τσουκάτος ψεύδεται. Και ποια απόδειξη φέρνουν γι αυτό; Τα επίσημα λογιστικά βιβλία του κόμματος. Σας φαίνεται εξόφθαλμα χαζό και παράλογο;

Και όμως. Είναι λογικό. Ο κόσμος από τη μία είναι μπαϊλντισμένος και δεν αντέχει άλλο αυτό το πινγκ πονγκ της εξουσίας ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα. Πινγκ πονγκ στην οποία το μπαλάκι είναι ο ίδιος. Και από την άλλη ψάχνει μέσα στην παραζάλη του για μια σανίδα σωτηρίας. Βλέπει ότι το σύστημα ΠΑΣΟΚ που έλεγε κάποτε ο άρχοντας του θράσους Ρουσσόπουλος έχει αντικατασταθεί στην κυβέρνηση από κάτι που απλά δεν δουλεύει. Και επειδή δεν τον αφήνουν να δει, δεν μπορεί να δει ή απλά δεν υπάρχει άλλη κυβερνητική διέξοδος, προσπαθεί να πιαστεί από κάπου, από κάποια δικαιολογία, από κάτι να πιστέψει, κάπου να πατήσει για να πειστεί ότι τούτο το ΠΑΣΟΚ είναι διαφορετικό από το προηγούμενο. Προκειμένου να το ξαναψηφίσει.

Αυτό το ξέρουν στο ΠΑΣΟΚ. Και γι αυτό προβάλουν σαν άλλοθι τα μαγειρεμένα νόμιμα βιβλία του κόμματος. Αφού η μίζα δεν καταγράφηκε στα επίσημα βιβλία τότε δεν υπάρχει!!! Η δικαιολογία είναι άθλια. Είναι όμως άθλια και απελπιστική και η κατάσταση του κόσμου. Και ο κόσμος θα τη χρησιμοποιήσει απεγνωσμένα αυτή τη δικαιολογία σαν σανίδα σωτηρίας για να ξαναψηφίσει ΠΑΣΟΚ. Μόνο που δεν πρόκειται για σανίδα σωτηρίας. Πρόκειται για ρακέτα του πινγκ πονγκ…

Στη φωτογραφία δύο ρακέτες και ο κόσμος...
Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009

Οι μάντρες της Αστυπάλαιας

Στα νησιά του Αιγαίου δεν ασχολούνται όλοι με τον τουρισμό. Υπάρχουν και κάποιοι που προσπαθούν με χίλια μύρια εμπόδια να παλέψουν με τα χίλια μύρια κύματα. Σήμερα θα ασχοληθούμε με τους κτηνοτρόφους της Αστυπάλαιας.




Η Αστυπάλαια είναι χωρισμένη σε δέκα δώδεκα μάντρες. Τι είναι η μάντρα; Μια έκταση, αρκετά μεγάλη, ας πούμε τρεις με τέσσερις χιλιάδες στρέμματα ξεραΐλας, βράχων και πέτρας. Με τη διαφορά ότι η μάντρα πάει πακέτο με καμιά διακοσαριά σιδεροκέφαλα. Τι είναι τα σιδεροκέφαλα; Ως επί το πλείστον αίγες, δηλαδή κατσίκες. Επίσης παίζει και κανένα γουρουνάκι, καμιά κοτούλα, άντε και κανένα βόδι και ίσως και ένα μικρό οίκημα.

Κάθε χρόνο οι μάντρες βγαίνουν σε δημοπρασία. Τη δημοπράτηση χειρίζεται το Φιλόπτωχον Ταμείον τσι Αστυπάλαιας. Οι φίλοι την λένε και Αστροπαλιά. Του ταμείου και της διαδικασίας προΐσταται ο παπάς του νησιού και πέντ' έξι λαϊκοί. Σαν και μας. Γιατί διαχειρίζονται αυτοί την δημοπρασία; Γιατί έτσι λέει ένα χρυσόβουλο του 1829. Υπενθυμίζω ότι το 1829 η Αστυπάλαια τύγχανε υπό Οθωμανικής διεύθυνσης. Το νησί έκτοτε λειτούργησε άλλες δυο φορές υπό νέα διεύθυνση, όμως το χρυσόβουλο παρέμεινε. Μάλλον επειδή βόλευε τον παπά.

Τις δέκα δώδεκα μάντρες λοιπόν, κάθε χρόνο τις χτυπάνε στον πλειστηριασμό κάποιοι από τους εκεί βοσκούς. Μέχρι τώρα το ενοίκιο αφορούσε στην παράδοση, κατά τη λήξη, περίπου ενός τόνου τυριού, όλου του κοπαδιού και αρκετών από τα γεννηθέντα κατσικάκια.

Έλα μου όμως που τον παπά τον κυρίευσε το, ουχί καινό, δαιμόνιο της αισχροκέρδειας! Τι έκανε ο τύπος; Έφερε κάποιους άσχετους στον πλειστηριασμό οι οποίοι χτύπησαν την τιμή. Ένα τόνο τυρί έλεγε ο ντόπιος, ενάμισυ έλεγαν αυτοί. Στο τέλος φτάσαν στους τρεις τόνους τυρί. Και επειδή η παραγωγικότητα της ντόπιας φυλής των σιδεροκέφαλων, λέγε με κατσίκα, είναι μικρή και το χορτάρι που φυτρώνει στις μάντρες ακόμα λιγότερο, τρεις τόνοι τυρί σημαίνει ότι θα ζούσε μόνο ο παπάς και οι κατσίκες αλλά σίγουρα όχι αυτοί που θα βάζαν τη δουλειά. Ήταν ακριβώς τότε που χίμηξαν οι γυναίκες των βοσκών και άρχισαν να ξυλοφορτώνουν τους παρείσακτους που ανέβαζαν τις τιμές. Αν είναι να πεθάνω από την πείνα φέτος που θα μείνω άνεργος, δεν σε σκοτώνω στο ξύλο καλύτερα;



Ο πλειστηριασμός μετά από όλα αυτά αναβλήθηκε για την επόμενη Κυριακή. Ο νέος πλειστηριασμός θα τελεσθεί του Μητροπολίτου Καλύμνου χοροπηδούντος. Ο οποίος για να κατέβει στη μαρτυρική νήσον έστειλε φιρμάνι ότι θα πρέπει να μην παρευρίσκονται στον πλειστηριασμό άτομα που δεν έχουν άμεση σχέση με τη διαδικασία.

Πήγε ο νους σας ότι εννοεί αυτούς που ανέβαζαν τεχνητά τις τιμές; Μικροί Αθώοι... Ο Επίσκοπος εννοεί, φυσικά, τις γυναίκες.

Στην πρώτη φωτογραφία κακός καιρός στην Αστυπάλαια. Στη δεύτερη, το άσπρο πρόβατο της οικογένειας, χαμένο ανάμεσα στα μαύρα που αποτελούν την εξαίρεση.

Διαβάστε επίσης: Η σύγκλιση της ψόφιας κατσίκας

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.