Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

Με δύο παιδιά!

Και τι παιδιά! Παίδαρους. Ο Μεγάλος, 17 μηνών. Ο μικρός, σήμερα, οκτώ ημερών.

Λοιπόν, ας μη λέμε πολλά λόγια. Με δυο παιδιά τα βλέπεις όλα κωλυόμενα. Ο ελεύθερος χρόνος εκμηδενίζεται. Οι σωματικές ανάγκες γίνονται στο πι. Ή στο φι αν προτιμάτε, αλλά όχι και στο πι και στο φι. Το μπάνιο γίνεται ντους. Η οδηγία που υπάρχει στο σαμπουάν «Αφήστε περίπου δυο λεπτά να δράσει και μετά ξεβγάλτε» σε κάνει να βάζεις τα γέλια. Έτσι και αλλιώς ακόμα και όταν το άφηνες το κωλοσαμπουάν να δράσει εκείνο δεν…

Ο Ύπνος. Ο άγιος ύπνος γίνεται με διαλλείματα. Πολλά διαλλείματα. Στο κρεβάτι κοιμάμαι κάθετα, στο κάτω μέρος. Είναι τέτοια η διάταξη των πραγμάτων στο δωμάτιο που βολεύει μέσα στον ύπνο μου, όταν κοιμάμαι σε εκείνο το μέρος, να έχω το ένα χέρι πάνω στη κούνια του μικρού παιδιού για να το κουνάω όταν ξυπνά το βράδυ. Μετά από ένα σημείο το μισοκουνάω μέσα στον ύπνο μου. Το κούνημα σταματά όταν κάποιος από τους δύο κοιμηθεί. Ή όταν είναι ώρα να θηλάσει.

Το μαγείρεμα το έχουν αναλάβει οι γιαγιάδες. Αν δεν υπήρχαν αυτές, και ιδίως αν η πεθερά μου δεν με αγαπούσε, τότε τα πράγματα θα ήσαν πολύ πιο δύσκολα. Όμως η πεθερά μου με αγαπάει, μας αγαπάει όλους, είναι κάτι σαν τη Παναγία ρε παιδί μου. Πάντα κάνει το θαύμα της.

Τέλος πάντων, τα πάντα γίνονται γρήγορα. Χρόνος για να δεις φίλους δεν υπάρχει. Στο τηλέφωνο μόνο και αυτό συνήθως διακόπτεται από κάποιο παιδικό κλάμα που απαιτεί τη προσοχή σου. Τώρα, όχι σε λίγο.

Όμως τα παιδιά σου σε αποζημιώνουν για όλα. Για όλα. Τη χαρά που σου δίνει η καθημερινή αλλαγή τους δεν μπορεί να σου τη δώσει τίποτα άλλο. Όταν γεννήθηκε το πρώτο μου παιδί ανακάλυψα το πόσο πολύ με αγαπούν οι γονείς μου. Όταν γεννήθηκε το δεύτερο ανακάλυψα τι σημαίνει η φράση «Σας αγαπάω όλους το ίδιο πολύ.»

Αυτά προς το παρόν. Εκ των πραγμάτων οι αναρτήσεις θα αραιώσουν. Με όσα έχουν συμβεί το τελευταίο δεκαπενθήμερο σε μένα και στη γυναίκα μου θα μπορούσα να γράψω βιβλίο για το ΕΣΥ, το μαιευτήριο, τους νοσηλευτές, τους γιατρούς και ότι έχει να κάνει με τη γέννα σε ένα δημόσιο μαιευτήριο. Εν καιρώ κάποια πράγματα θα γραφούν.

Προς το παρόν, όμως, ο υποκρυπτόμενος πίσω από το βαρύγδουπο νικ νέιμ «Ο Σχολιαστής», θέλει να σας πει ότι συστήνει την τεκνοποιία. Ανεπιφύλακτα.

Στην φωτογραφία τα δυο τέκνα λίγο η ακόμα λιγότερο μετά τη γέννησή τους! Πάνω ο μεγάλος, κάτω ο μικρός, με ελαφρά ομοιότητα!

Σάββατο 21 Μαρτίου 2009

Τα ομορφότερα πλάσματα του κόσμου μου!


Σήμερα, στις 21 Μαρτίου 2009, μαζί με την Άνοιξη, μας ήρθε το δεύτερο αγόρι μας, το ένα από τα τρία ομορφότερα πλάσματα του κόσμου μου. Καλορίζικος μανάρι μου! Καλορίζικος!

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009

Φασκελο Κουκούλωστα


Διευρύνεται ο κύκλος των προσώπων η περιύβριση εις βάρος των οποίων θα διώκεται αυτεπάγγελτα. Η περιύβριση εις βάρος υπουργών, βουλευτών, δικαστών, εισαγγελέων, αστυνομικών, διοικητών οργανισμών και κρατικών τραπεζών και κάθε άλλου δημοσίου υπαλλήλου, ο οποίος εντάσσεται στο άρθρο 13 του Ποινικού Κώδικα, από όποιον φοράει κουκούλα θα διώκεται πλέον αυτεπαγγέλτως. Το ανωτέρω από το Βήμα.

Παιδιά, είναι σαφές ότι άλλος έχει την γρίπη (ο υποκρυπτόμενος πίσω από το όνομα Ο Σχολιαστής) και άλλος γράφει τις αρλούμπες. Τι θέλει δηλαδή να πει ο νομοθέτης; Ότι θα διώκεται αυτεπάγγελτα η περιύβριση των ανωτέρω προσώπων αν την ώρα του βρισιδίου ο υβρίζων φοράει κουκούλα. Μάλιστα. Σωστά. Δηλαδή, αν τον πιάσουν. Διότι αν δεν τον πιάσουν ποιον θα διώξουν αυτεπάγγελτα; Την κουκούλα; Έτσι και αλλιώς και αν δεν έβριζε εκείνη την ώρα (που εδώ που τα λέμε, μάλλον θα έβριζε) σίγουρα θα τα είχε χώσει λίγο πριν και σίγουρα θα τα έχωνε λιγουλάκι αργότερα.


Προσπαθεί λοιπόν ο σοφός νομοθέτης, προσπαθεί να γράψει σε χαρτί ότι ανοησία του λέει η προϊσταμένη πολιτική αρχή, αυτή η πολιτική αρχή που πριν είκοσι μέρες δεν την ήξερε η μάνα της, μετά από κάνα χρόνο θα την ξέρει μόνο αυτή και που ενδιαμέσως νομίζει ότι έχει πιάσει τον παπά από τους αδένες της βουβωνικής χώρας (για να μη βρίζουμε).
Και την ίδια ώρα βόμβες σκάνε απέναντι από τη ΓΑΔΑ, βουλιάζει η οικονομία, φτώχια και διάλυση στα σχολεία και στα πανεπιστήμια των οποίων τον διάλογο για την αναβάθμιση διευθύνει ο Άρης ΜυαλόRasaς Σπηλιοτόπουλος, η εξωτερική μας πολιτική καταστρώνεται με χαμόγελα και η γυναίκα μου έγκυος στον όγδοο μήνα για να κάνει δυο εξετάσεις στο ΙΚΑ γύρισε τη μισή Αθήνα.

Όμως, το πρόβλημα είναι αυτοί με τις κουκούλες. Μα δεν καταλαβαίνουν οι ηλίθιοι ότι για κάθε έναν που θα πιάνουν, αν θα πιάνουν, θα ξεπετάγονται άλλοι δύο; Εκεί είναι το ζήτημα; Στο αν το βρίσιμο με σκουφί είναι χειρότερο από το ξεσκούφωτο βρίσιμο; Εκεί είναι το θέμα; Να συνεννοηθούμε ρε παιδί μου, αν είναι τα πράγματα να πάνε καλύτερα, αν είναι αυτός ο τρόπος για κοινωνική ειρήνη, να το παλέψουμε να μη βρίζουμε. Με κουκούλα ή μη. Με ζέστη ή με κρύο. Με Δένδια και με ένδεια…

Μόνο που, επειδή φαίνεται ότι δεν το έχετε καταλάβει αισθάνομαι υποχρεωμένος να σας βοηθήσω, να σας πάρω από το χέρι και να σας περάσω απέναντι τον δρόμο ρε αδερφέ, να σας πω απλά ότι δεν σας βρίζουν τα σκουφιά. Το από κάτω κομμάτι απ΄ το σκουφί σας βρίζει…

Στην φωτογραφία το Αγγλικό Θωρηκτό Hood, όπερ μεθερμηνευόμενον, κουκούλα, το οποίο πήγε αδιάβαστο από μια ομοβροντία του Bismarck. Δεν προβλέπω ίδια κατάληξη για τις απανταχού αθηναϊκές κουκούλες, το αυτό όμως οφείλω να ομολογήσω ότι δεν διαβλέπω για την κυβέρνησή μας. Και στη γωνιά περιμένει ο διψασμένος, για πατρική εξιλέωση, Γιωργάκης…

Τετάρτη 18 Μαρτίου 2009

Τα έντεκα χαστούκια


Πάντα αργούσα να ανταποκριθώ στις εξελίξεις, πόσο μάλλον αυτές τις μέρες που είμαι και με γρίπη.


Λοιπόν, έχουμε και λέμε: Πέντε μεγάλα ασχημόπαπα που τα έδιωξε η μαμά τους και αντί να πάνε να ξεχειμωνιάσουν σε καμιά σπηλιά μέχρι να γίνουν κύκνοι πήγαν και αγοράστηκαν από την ΕΛ.ΑΣ. Το κάθε μεγάλο παπί στις ακούραστες πλάτες του θα κουβαλεί δύο χαστούκια. Θα έλεγα μπάτσους, αλλά όπως λέει και ο φίλος πολσεμάνεν, μπορεί να θεωρηθεί ότι βρίζω τις αρχές, οπότε από δω και πέρα θα είμαι ευγενικότερος με δαύτες. Άρα, 5 μεγάλα παπιά, επί 2 χαστούκια στο κάθε παπί έχουμε δέκα χαστούκια. Μπροστά θα πηγαίνει, λέει, ένας «ζητάς». Ο ζητάς λοιπόν θα σαλαγάει τα παπιά με τα υπόλοιπα χαστούκια. Άρα σύνολο χαστουκιών: 11. Όλοι μαζί θα ψάχνουν να βρουν κουκούλες, κατά προτίμηση φουτεροειδείς. Αν οι κουκούλες κινούνται ύποπτα τότε θα επεμβαίνουν ο ζητάς, τα παπιά και τα χαστούκια και θα συλλαμβάνουν τις κουκούλες. Μέχρι τότε καμιά δεκαριά τέτοιες ομάδες (από χαστούκια, όχι από κουκούλες) υποτίθεται ότι θα πηγαίνουν γύρω γύρω την Αθήνα προσθέτοντας κλανιά, μαγκιά και κουτσουλιές στο κυκλοφοριακό της. Μετά από λίγο καιρό θα αράζουν τα παπιά και τα έντεκα χαστούκια θα κάθονται ενώπιος ενωπίω το καθένα με το φραπέ του.

Αν τώρα τα χαστούκια πιάσουν κάποιον να τελεί αδίκημα φορώντας κουκούλα τότε υποτίθεται ότι η κουκούλα θα κάνει την ποινή βαρύτερη. Επίσης, όποιος τολμά να φορά κουκούλα πλέον, θα μπορεί να συλλαμβάνεται σαφώς ευκολότερα. Οπότε προβλέπω την αλλαγή του ενδυματολογικού κώδικα των τα σφυριά και τους λοστούς φέροντες. Ο νέος κώδικας ενδεχομένως να περιλαμβάνει:
Ομπρέλες
Τουρμπάνια
Κράνη
Αντιασφυξιογόνες μάσκες
Γυαλιά ηλίου μάσκα
Κασκόλ
Περούκες
Ψεύτικα μούσια
Αληθινά μούσια
Κάτι άλλο
Συνδυασμό των ανωτέρω
Απολύτως τίποτα γιατί τα περισσότερα είναι ανήλικα και όχι σεσημασμένα. Οπότε δεν μπορείς να δείξεις δημόσια το πρόσωπό τους.

Επίσης προβλέπω μετατόπιση κουκουλών στα προάστια. Και δόξες και εργασία και στους συνοικιακούς τζαμάδες. Εμάς, στο κέντρο, θα μας μείνουν τα παπιά και τα χαστούκια…

Στην φωτογραφία ενδυματολογική πρότασις για ταραξία. Συνδυασμένο με γυαλί ηλίου μάσκα σε κάνει άτροτο στα χαστούκια! Όχι όμως και στα γιαούρτια...

Τρίτη 17 Μαρτίου 2009

Aids και Άγιος Πατέρας στην Αφρική




Θυμάμαι κάποτε, έβλεπα ένα ντοκιμαντέρ για μια φυλή στην Αφρική. Εκεί είχαν ένα έθιμο το οποίο πήγαινε χέρι χέρι με τις θεωρίες για την επιβίωση του πιο δυνατού γονιδίου. Παράλληλα έδειχνε το πόσο ελεύθερα σκέφτονται αυτοί οι άνθρωποι για το σεξ. Κάθε χρόνο, τα νέα παλικάρια της φυλής κατέρχονταν σε παλαιστικούς αγώνες. Ο νικητής ή οι νικητές (δεν θυμάμαι αν ο νικητής ήταν μόνο ένας) για έπαθλο έπρεπε να κοιμηθεί με όλες τις παρθένες της φυλής που είχαν φτάσει σε ηλικία γάμου και αναπαραγωγής. Αν τυχόν κάποια από τις κοπέλες τεκνοποιούσε από αυτή την συνεύρεση, θεωρείτο μεγάλη τιμή για τον άντρα που τελικά θα την παντρευόταν να μεγαλώσει αυτό το παιδί.

Την άποψη ότι το πρόβλημα του AIDS «δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη διανομή προφυλακτικών» διατύπωσε ο Πάπας Βενέδικτος XVI, σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε κατά τη διάρκεια περιοδείας του στη Γιαουντέ, στο πλαίσιο της πρώτης επίσκεψής του στην Αφρική. «Δεν μπορούμε να ελέγξουμε το πρόβλημα του AIDS με τη διανομή προφυλακτικών. Αντίθετα, η χρήση τους επιδεινώνει το πρόβλημα» δήλωσε ο Πάπας, ο οποίος υποστήριξε ότι η λύση περνάει «μέσω μιας πνευματικής και ανθρωπιστικής αφύπνισης».
Ω αλάνθαστε και άγιε πατέρα. Που θες το σεξ να ελεγχθεί μέσα από την πνευματική και ανθρωπιστική αφύπνιση. Και όταν εσύ λες πνευματική και ανθρωπιστική αφύπνιση εννοείς ένα και μόνο ένα: Να τους κάνουμε καθολικούς τους μαύρους τους μαύρους. Να τους μάθουμε ότι το σεξ είναι αμαρτία. Ότι αν τυχόν και κάνεις σεξ πριν τον γάμο ή εκτός γάμου, θα καείς στην κόλαση.
Θα πρέπει, δηλαδή, να πασχίσουμε και να πετύχουμε να τους καλλιεργήσουμε ενοχές για το φυσιολογικό. Να τους μάθουμε πως οτιδήποτε άλλο είναι μοιχεία. Ότι η γενετήσια πράξη είναι βρωμερή. Ότι πρέπει να γίνεται μόνο από παντρεμένους, μόνο για τεκνοποιία, όχι τετάρτες, όχι παρασκευές, όχι σε νηστείες.
Άγιε πατέρα, που γουστάρεις να επιβάλεις τους ανέραστους κανόνες σου πάνω σε ανυποψίαστους για τα 1500 χρόνια επιστημονικού σκοταδισμού και τα 2000 χρόνια σεξουαλικής καταπίεσης που έζησαν οι δυτικοί από κανόνες που επέβαλε, όχι ο Χριστός, αλλά οι αυτόν εμπορευάμενοι, μήπως να… Άσε γιατί πάλι θα παρεκτραπώ.
Υπάρχουν λύσεις για το aids στην Αφρική. Και μέσα στις λύσεις θα μπορούσαν να είναι δωρεάν αντίγραφα ή και πρωτότυπα φάρμακα από τις εταιρείες, μόρφωση, ενημέρωση και οπωσδήποτε δωρεάν προφυλακτικά. Αλλά ο άγιος πατέρας βλέπει ότι το μαγαζί φθίνει στη δύση και ψάχνει να ανοίξει καινούργιες αγορές. Τι και αν στον βωμό του ανοίγματός τους πεθάνουν και κάποια εκατομμύρια; Πρώτη φορά θα είναι; Το ίδιο δεν έκαναν και στη Νότια Αμερική;
Στη φωτογραφία ένα από αυτά που δεν θέλει ο Πάπας. Προφυλακτικά με τα φορτηγά στην Αφρική.

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ..

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009

Ταχτοποιήθηκε

Σήμερα για άλλη μια φορά πήγα στο δωμάτιο του παιδιού την ώρα που η μαμά του τον κοίμιζε. Έσκυψα, μάζεψα τα σκόρπια ξύλινα τουβλάκια με τα οποία χτίζαμε πύργους το πρωί. Έβαλα τα λάστιχα στις ρόδες μιας Chevrolet Bel Air Nomad του 1956 σε κλίμακα 1:24. Τώρα τελευταία που αρχίζει και έχει επιδεξιότητα στα δάχτυλα και περισσότερη δύναμη, του αρέσει να τα βγάζει από τις ρόδες. Κάθε βράδυ του τα ετοιμάζω για την επόμενη. Μετά μάζεψα από τα τέσσερα σημεία του δωματίου τέσσερα αυτοκίνητα με μαγνητάκια που το ένα μπαίνουν πίσω από το άλλο. Ύστερα έβαλα τα παιδάκια μέσα στο σχολικό και τα ζώα στην πλατφόρμα του τρακτέρ. Στο τέλος άναψα το φωτάκι που του έχω για τη νύχτα, έφτιαξα λίγο τα στρωσίδια στην κούνια του και θα τον βάλω να κοιμηθεί εκεί μόλις τον πάρει ο ύπνος για τα καλά. Στο τέλος έσβησα το μεγάλο φως. Το γλυκό κίτρινο φως απέμεινε να ρίχνει σκιές στον ημιυπαίθριο που είναι το δωμάτιο του παιδιού.

Κουφάλα Σουφλιά, εγώ τον τακτοποίησα τον ημιυπαίθριο. Τον τακτοποιώ κάθε βράδυ. Μην περιμένεις ότι θα έρθω να σε πληρώσω. Κουφάλες πολιτικάντηδες, που τόσες δεκαετίες κάνετε τα στραβά μάτια με τις διεφθαρμένες πολεοδομίες σας, τολμάτε να μας λέτε πως τώρα θέλετε λεφτά, όχι για να τους νομιμοποιήσετε, αλλά για να τους τακτοποιήσετε. Και του χρόνου θα ζητάτε άλλα τόσα για να μας δώσετε εξαίρεση από κατεδάφιση. Και του παραχρόνου για να τους νομιμοποιήσετε. Ξεφτίλες, εγώ τον τακτοποίησα και απόψε τον ημιυπαίθριο. Θα τον τακτοποιήσω και αύριο. Αν σας βαστάει θρασύδειλοι ψηφοθήρες, ελάτε να τον γκρεμίσετε…

Διαβάστε επίσης: Pay per fuck, Το ασυνείδητο της κοινωνίας.
Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.

Στραβελάκης εναντίον Σύμπαντος


Άστραπτε και βρόνταγε ο Στραβελάκης στο μέγκα τσάνελε όλο το σαββατοκύριακο. Έχουμε πληροφορίες ότι στο τάδε σημείο υπήρχαν 4 αστυνομικοί σε περιπολία και δεν επενέβησαν. Στο άλλο σημείο υπήρχαν αστυνομικοί με πολιτικά και δεν επενέβησαν. Υπάρχουν τόσοι αστυνομικοί που φυλάνε πρεσβείες και πολιτικά γραφεία στο Κολωνάκι και δεν επενέβησαν.

Δηλαδή ρε αρχικοπανίδη, τι ήθελες να κάνουν; Να τραβήξουν τα πιστόλια και να το παίξουν καουμπόιδες; Εισαι τόσο χαζός που δεν αντιλαμβάνεσαι ότι τέσσερις εδώ, κόντρα σε είκοσι με σφυριά και τσεκούρια, και άλλοι δυο σκόρπιοι παρακάτω, αν εμφανίζονταν και προσπαθούσαν να σταματήσουν τους βανδαλισμούς θα αναγκάζονταν να πυροβολήσουν, σίγουρα στον αέρα και ενδεχομένως και στο ψαχνό;

Και τότε θα έβγαινες και θα έλεγες ότι η αστυνομία, αντί να «επιδείξει ψυχραιμία και να αφήσει την κατάσταση να εκτονωθεί» (έτσι θα το έλεγες), πυροβόλησε για άλλη μια φορά στο ψαχνό και σαν αποτέλεσμα σήμερα καίγεται η Αθήνα. Γιατί, όλοι σας αντιλαμβάνεστε, ότι αν γινόταν κάτι τέτοιο η Αθήνα θα καιγόταν ακόμη.

Τι θα έπρεπε να κάνει η αστυνομία; Ειλικρινά δεν ξέρω, δεν έχω τις γνώσεις να ξέρω, ποιος είμαι εγώ για να ξέρω, Δημοσιογράφος; Άσε που πιστεύω ότι αυτό το ερώτημα είναι παραπλανητικό και βγαίνει στον αέρα επειδή τα πράγματα έχουν πλέον γίνει επείγοντα. Το σωστό ερώτημα είναι τι κάνουμε σαν κοινωνία, πόσο δίκαιοι είμαστε στην κατανομή του πλούτου, πόσο προγραμματισμένοι στην εκπαίδευση, πόσο φίλοι με το περιβάλλον κ.λπ. κ.λπ.

Τι κάναμε, δηλαδή, γενικά όλα αυτά τα χρόνια για να δημιουργήσουμε μια κοινωνία που δεν θα αντιδρά με νευρώσεις. Τίποτα, είναι η απάντηση και πλέον έχουμε φτάσει στο επείγον σημείο να αναρωτιόμαστε όλοι μαζί τι κάνει η Αστυνομία…

Κάποιοι μάλιστα αναρωτιούνται με περισσή υστερία. Γαμώ το κερατό σου Στράβελε λαϊκιστή, δεν φταίμε εμείς αν σου έχουν πηδήξει τα Σαββατοκύριακα και σε έχουν βάλει να λες τις ειδήσεις σε μέρες που συνήθως δεν γίνεται τίποτα. Αίμα θέλει ο Στράβελος στο μέγκα και σπέρμα όλοι στο Σταρ. Ω ποία ποιότις!

Ταιριάζει επίσης με τα παραπάνω: Το ασυνείδητο της κοινωνίας

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.

Παρασκευή 13 Μαρτίου 2009

Κινήσεις Πολιτών

Η είδηση από το tvxs: Πολυκατάστημα άνω των 2.000 τ.μ. στην περιοχή της Δουκίσσης Πλακεντίας στο Χαλάνδρι πήρε άδεια που δίνεται σε καταστήματα της γειτονιάς, με τις ευλογίες του δημάρχου και της πολεοδομίας, σε μια περιοχή με θεσμοθετημένη χρήση "γενικής κατοικίας" όπου δεν επιτρέπεται η δημιουργία υπερκαταστημάτων και πολυκαταστημάτων. Έτσι η εταιρεία ΑΤΟΔΗΚΑΤΗΣ Αναπτυξιακή Α.Ε. ζήτησε και πήρε άδεια για μεικτό κατάστημα τροφίμων, από αυτές που δίνονται σε καταστήματα της γειτονιάς, όπως φούρνοι και ψιλικατζίδικα. Η υπόθεση έχει πάρει εδώ και καιρό τη δικαστική οδό με την Πρωτοβουλία Πολιτών Χαλανδρίου να έχει κάνει πολλές προσφυγές για να αποτρέψει το κτίσιμο του πολυκαταστήματος μέσα στην ήδη επιβαρυμένη γειτονιά τους.

Αυτά περίπου λέει το ρεπορτάζ από το tvxs.

Αμάν πια με αυτές τις Πρωτοβουλίες Πολιτών. Δεν κάθονται καλά. Όχι μόνο δεν κάθονται καλά αλλά παίρνουν και πρωτοβουλίες! Και χαλάνε τις σούπες που μαγειρεύουν οι τίμιοι βιοπαλαιστές εργολάβοι με δημάρχους και πολεοδόμους. Και κάνουν και προσφυγές. Προσφυγές!! Αν είναι δυνατόν! Καταχρώνται το δικαίωμά μας στην ένσταση!

Και σταματάνε τα έργα! Μπλοκάρουν την ανάπτυξη! Και φουντώνει η ανεργία! Έτσι θα ανέβει το ΑΕΠ; Και εμείς πότε θα δούμε σύγκλιση;

Και ξέρετε ποιοι βρίσκονται πίσω από κάτι τέτοιες κινήσεις; Κάτι γκόμενες του Συνασπισμού που δεν έχουν δουλειά να κάνουν και κάτι αναρχικοί που κυκλοφορούν με ποδήλατα... Ποδήλατα! Και θέλουν και ποδηλατόδρομους! Αν έχεις το Θεό σου. Όχι ότι τους νοιάζει γιατί οι περισσότεροι είναι και άθεοι. Άθεοι!

Και όλη μέρα ψάχνουν. Ψάχνουν εθελοντικά σε πολεοδομίες, σε δήμους και σε δημόσιες υπηρεσίες. Αναστατώνουν τον κόσμο. Ρωτάνε και ξαναρωτάνε και επιμένουν και ενοχλούν τους υπαλλήλους. Και αντί να διαβάσουν καμιά αθλητική, πάνε και διαβάζουν την εφημερίδα της κυβέρνησης. Αργόσχολοι

Και αυτοί οι πολεοδόμοι και οι δήμαρχοι γιατί τους βάζουν μέσα στα δημόσια κτίρια; Γιατί δεν φωνάζουν τα ΜΑΤ να ρίξουν καμιά κρότου λάμψης και καμιά ψιλή; Είναι παράδειγμα αυτό; Τι κάνει η Αστυνομία; Γιατί δεν τους πιάνουν; Έχουμε και μικρά παιδιά...

Και ’μεις έχουμε...


Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.

Πέμπτη 12 Μαρτίου 2009

Έγκυος στο ΙΚΑ

Αφιερωμένο στη γυναίκα μου η οποία για δυο εξετάσεις έχει γυρίσει τη μισή Αθήνα με την κοιλιά στο στόμα, στον όγδοο μήνα της εγκυμοσύνης της.

Άτιμη ζωή.
Που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους ρίχνεις στο ΙΚΑ. Και συγκεκριμένα στο ΙΚΑ της Λ. Αλεξάνδρας, εκεί, στο ύψος του Αρείου Πάγου.

Αυτή τη φορά αποφασίσαμε να γεννήσουμε σε δημόσιο μαιευτήριο, εκμεταλλευόμενοι τις παροχές που σου δίνει το ΙΚΑ. Δηλαδή, ότι εξετάσεις μας έγραφε ο γιατρός του ΕΣΥ (του δημόσιου μαιευτηρίου δηλαδή) έπρεπε να κλείσουμε ραντεβού με γιατρό του ΙΚΑ για να τις θεωρήσει. Βλέπετε, όπως ανεβαίνεις την Λεωφόρο Αλεξάνδρας προς Κηφισίας, το Έλενα βρίσκεται στα δεξιά ενώ το ΙΚΑ στα αριστερά. Άβυσσος η Αλεξάνδρας για τις διαφορετικές σχολές της μαιευτικής οπότε η συνταγογράφιση από γιατρό του ΕΣΥ θέλει θεώρηση από γιατρό του ΙΚΑ.

Εκμεταλλευόμενοι λοιπόν το δικαίωμα μας στην ασφάλιση, πήραμε τηλέφωνο για ραντεβού με τον γυναικολόγο του ΙΚΑ για να θεωρήσουμε τις εξετάσεις του γιατρού του ΕΣΥ... Πας στο ΙΚΑ στην ώρα σου αλλά αν η ώρα αυτή είναι μέχρι και μια ώρα μετά το ξεκίνημα του ωραρίου του γιατρού, ανακαλύπτεις ότι ο πάντα θυμωμένος γιατρός, ο κύριος Θεσσαλ..., (έτσι αρχίζει το επώνυμο) αργεί τουλάχιστον μια ώρα στο δικό του ραντεβού με το ωράριο.

Γιατρός στο ΙΚΑ
Φτάνει η σειρά σου και μπαίνεις στο γραφείο του ιατρού και του δείχνεις τις εξετάσεις που σου έχει γράψει ο νοσοκομειακός σου γιατρός. Τις βλέπει ο ιατρός Θεσσαλ... και αναφωνεί, νευριασμένος, «άκου να σου πω, εγώ δεν είμαι υποχρεωμένος να σου γράψω όλες αυτές τις εξετάσεις». Προφανώς ο γιατρός του ΙΚΑ νομίζει ότι δουλεύει στο «Αλλού Φαν Παρκ» και ότι εσύ έχεις πάει εκεί για να διασκεδάσεις με τις βελόνες και τους υπέρηχους. Με τα χίλια ζόρια σου γράφει τις εξετάσεις. Όχι όμως όλες. Μία δε στη γράφει και θα πρέπει να την πληρώσεις. Και στο τέλος, και αφού με ήρεμο τόνο, 8 μηνών έγκυος, ζητάς κάποιες εξηγήσεις σου λέει ο Θεός – Ιατρός, με φωνή μεγάλη που ο σύζυγος την άκουσε μέχρι έξω, να μην τον απασχολείς άλλο. Σηκώνεσαι και φεύγεις και ο γιατρός σου εύχεται κραυγάζοντας: «Άει στο διάολο». Και ο σύζυγος, απ’ έξω, να σκέφτεται ότι πρέπει να συγκρατήσει τα νεύρα του γιατί αρκετή ζημιά έχει κάνει ο γιατρός στα νεύρα της εγκύου. Ο γιατρός που βρίσκεται εκεί για να ηρεμεί τον ασθενή ή την έγκυο και όχι για να τον αρμέξει ή να τον εκνευρίσει. Γιατρέ, που αν δεν σου αρέσει η δουλειά σου να πας να γαμηθείς να παραιτηθείς, αλλά που δεν θα το κάνεις γιατί από εκεί μέσα ψαρεύεις πελάτισσες για το ιατρείο σου το ιδιωτικό, δεν σε ευχαριστούμε και ανταποδίδουμε...

Στην φωτό, δεξιά το ΕΣΥ και αριστερά το ΙΚΑ

Εξετάσεις στο ΙΚΑ
Εξετάσεις. 6 από αυτές. Πας στο μικροβιολογικό τμήμα και μαθαίνεις ότι τη μία από τις πέντε δεν την κάνουν αυτοί και «να πας έξω να την κάνεις». Αυτό σημαίνει ότι για την έκτη εξέταση θες άλλο δρομολόγιο, άλλη ταλαιπωρία, άλλο τρύπημα, άλλη ουρά για να πάρεις τίποτα λεφτά πίσω, πάλι άλλο δρομολόγιο για να πάρεις τα αποτελέσματα και η κοιλιά στο στόμα. Σου παίρνουν το αίμα, και σου λένε πότε να έρθεις να πάρεις αποτελέσματα.

Αποτελέσματα στο ΙΚΑ
Η μέρα των απαντήσεων; Παρασκευή και τη Δευτέρα έχεις κλεισμένο ραντεβού στο Έλενα με τον μαιευτήρα σου. Πας στο γραφείο του ΙΚΑ που είναι υπεύθυνο, λέμε τώρα, για να δίνει τις απαντήσεις. Πας και θυμάσαι ότι πριν από δύο μήνες που ήταν να πάρεις τρία αποτελέσματα, είχαν χάσει το ένα και πήρες μόνο τα δύο. Χτυπάς την πόρτα, μπαίνεις μέσα, πηγαίνεις στον υπάλληλο, λες το όνομά σου, αυτός ανακατεύει ακόμα περισσότερο μια ήδη ανακατωμένη ντάνα με αποτελέσματα και, περιχαρής, σου δίνει δύο ολόκληρες, ατόφιες απαντήσεις. Που είναι οι άλλες τρεις, τον ρωτάς, χωρίς ιδιαίτερη έκπληξη... Ποιες άλλες τρεις σε ρωτάει και αυτός, χωρίς ιδιαίτερη έκπληξη. Του λες ποιες αγνοούνται και σου λέει ήρεμα. Α, αυτές. Για να μην είναι εδώ θα τις έχουν στείλει στην πλατεία Θεάτρου...

Live your myth in IKA. Ενδεχομένως λιβ και γιορ κόκκαλα δέαρ.
Η πλατεία Θεάτρου (του παραλόγου, αφού και εκεί υπάρχει ΙΚΑ), βρίσκεται σε μια ειδυλλιακή τουριστική περιοχή κοντά στην Ομόνοια όπου στον από πίσω δρόμο μπορείς να δεις πουτάνες, τσατσάδες και νταβατζίδες κάθε ηλικίας, βάρους και γούστου. Πρέπει να πάρεις λοιπόν την 8 μηνών κοιλιά σου και να πας εκεί. Πας. Δηλαδή, παίρνεις το λεωφορείο και πας. Ευτυχώς ένας χριστιανός (ή μουσουλμάνος ή άθεος, ας μην μπούμε και σε αυτό τώρα) σηκώνεται και κάθεσαι. Φτάνεις στο εκεί ΙΚΑ, λες τον πόνο σου σε μία κυρία η οποία και αυτή γεννήθηκε θυμωμένη, ψάχνει, ψάχνει και στο τέλος σου λέει ότι δεν βρίσκει τίποτα. Εξουθενωμένη, βγαίνεις έξω, σκέφτεσαι ότι πάλι θα πας με λειψές εξετάσεις στο ραντεβού σου με τον γιατρό και από την κούραση σε πιάνει το παράπονο. Επιστρέφεις, με το λεωφορείο και τα ποδαράκια σου στο σπίτι με διάθεση που δεν περιγράφεται.

Την Δευτέρα το πρωί ξεκινάς την περιπέτεια ξανά. Πηγαίνεις
στο ΙΚΑ γιατί το Σαββατοκύριακο έμαθες ότι στο μικροβιολογικό θα έχουν σίγουρα κρατήσει αρχείο. Το ραντεβού σου στο Έλενα είναι στις εννιά οπότε ότι κάνεις θα πρέπει να το κάνεις μέχρι τότε. Πας κατευθείαν στο μικροβιολογικό και εξιστορείς όλα όσα έχετε διαβάσει μέχρι τώρα. Το προσωπικό εκεί νευριάζει, ευτυχώς για πρώτη φορά όχι μαζί σου. Κατεβαίνεις, παρέα με μια μικροβιολόγο, στο γραφείο παραλαβής των εξετάσεων για να ψάξετε. Σου εξηγεί ότι τις εξετάσεις αυτές τις έχουν στείλει, στο συγκεκριμένο γραφείο, πακέτο με τις άλλες δύο που έχεις ήδη βρει. Μόνο που ο εκεί υπάλληλος είναι προβληματικός, αφήνοντας να εννοηθεί ότι είναι άτομο μειωμένου καταλογισμού. Τις απαντήσεις τις βάζει αλφαβητικά, μόνο που πολλές φορές μπερδεύει το όνομα με το επίθετο. Δηλαδή μπορεί να έχει αρχειοθετήσει το Νίκη Παπαδοπούλου πριν από το Νικηφόρου Ουρανία... Επίσης καμιά φορά πιάνει με τον ίδιο συνδετήρα απαντήσεις δύο τριών ατόμων και τις δίνει στο πρώτο. Συμπεραίνεις, βράζοντας, ότι όλοι όσων οι εξετάσεις χάνονται κερδίζουν ταξίδι στην πλατεία Θεάτρου (του παραλόγου, επιμένω).

Φτάνετε στο γραφείο. Ψάχνετε τις εξετάσεις, κοιτώντας αλφαβητικά τόσο στο επίθετο όσο και στο όνομα. Τζίφος. Οι απαντήσεις έχουν χαθεί. Ίσως να τις πήρε κάποιος άλλος. Παρακαλάς την γιατρό να σου ξαναγράψει τις απαντήσεις, όπως και γίνεται. Τις παίρνεις και φεύγεις, ελαφρώς αργοπορημένη για το Έλενα.

Ευχαριστώ τους:
Το ΙΚΑ εποπτεύεται από το Υπουργείο Απασχόλησης.
Για όλα τα παραπάνω θέλω να ευχαριστήσω την ξανθιά νυν Υπουργό του, τον φιλόξενο σε Πακιστανούς Μαγγίνα και προκάτοχό της, τον κουμπαρόπληκτο Τσιτουρίδη που ήταν πριν από αυτόν, τον πηδίκουλα μακαρίτη Βαρθολομαίο που το διοικούσε κάποτε, τον Θόδωρο Αμπατζόγλου που το διοικεί τώρα και βέβαια τον Θεόδωρο Ρουσσόπουλο, πρώην Υπουργό Προπαγάνδας που πριν το 2004 ευαγγελιζόταν ότι θα διέλυε το «Σύστημα ΠΑΣΟΚ» (το θυμάστε αυτό;) και όλους τους ακόμα ανώνυμους κομματικούς αγωνιστές πασών των κομμάτων και των Ρωσιών έχουν συμβάλει τόσα χρόνια στη διάλυση κάθε έννοιας δημοσίου. Με τη διαφορά ότι η παρούσα κυβέρνηση έταζε επανίδρυση. Δυστυχώς πέτυχε διάνα στην επανύβριση...

Τέλος να ζητήσω συγνώμη από όλους σας για το μέγεθος του ποστακίου τούτου.
Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.

Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009

Ο Μοναχισμός χωρίς την Τζόαν Κόλλινς

Θυμάμαι, κάποτε που ήμασταν μικρά, όποτε βλέπαμε παπά στον δρόμο χτυπάγαμε ο ένας τον άλλο και λέγαμε «Πάρε τον παπά». Δυστυχώς, αντιλαμβάνομαι ότι εντός των ιερών μονών το παιχνίδι παίζεται κάπως διαφορετικά. Εκπαιδευόμενοι ιερομόναχοι κοιτούν ο ένας τον άλλον και σκέφτονται «Άραγε αυτόν, τον πήρε ο παπάς;»

Συνελήφθη, μαθαίνω, ηγούμενος, ο οποίος, εκπαιδευμένος ίσως από τον προηγούμενο, εκπαίδευε στα κολασμένα μυστικά του μοναχισμού τους επόμενους… Πρόκειται για τον ηγούμενο της Ιεράς Μονής της Αγίας Σκέπης Κερατέας Αττικής, τον κατά κόσμο Ελευθέριο Αναστασόπουλο. Πόσους είχε εκπαιδεύσει υπό τη σκέπη της Αγίας Σκέπης ο Λευτέρης; Δεκαεφτά πιτσιρίκια που είτε έμεναν στη μονή είτε είχαν περάσει από εκεί για κάποιο διάστημα, είδαν τα σκούρα και έφυγαν. Η ιστορία φαίνεται ότι γινόταν για σχεδόν είκοσι χρόνια, μέχρι που βρέθηκαν κάποιοι από τα θύματα και τον κατάγγειλαν. Τον ηγούμενο τον βούτηξαν και τον πήγαν χτες το πρωί στον Εισαγγελέα.


Παράλληλα, σε συνέχεια αυτής της μεγάλης μέρας για τον μοναχισμό , στην Εισαγγελέα Εφετών παρουσιάστηκε χτες το άλλο αστέρι, ο μοναχός Αρσένιος, προκειμένου να ψάλει εξηγήσεις σχετικά με έγγραφο υπόμνημα που είχε καταθέσει τις προάλλες. Κτηματομεσιτικά, υπεράκτιες εταιρείες, χρήμα, διαπλοκή, εκλογές πατριαρχών, αρχαιοκαπηλία, σεξ. Αυτό δεν είναι μοναχισμός. Η πουτάνα η Δυναστεία είναι… Μόνο που δεν έχει γυναίκες!

Στην εικόνα, η οποία εκλάπη ασυστόλως από το http://tvstarnews24.blogspot.com/ και το οποίο ενδεχομένως να την έχει κλέψει με τη σειρά του από κάπου αλλού, ο προηγούμενος Εφραίμ…

Γάντι με τα παραπάνω διαβάζεται και το «Μοναχός Απόστολος»
Αν δεν βαρεθήκατε, πατήστε εδώ για επιστροφή στην κολασμένη σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2009

Ναυαρίνου και Ζωοδόχου Πηγής ΙΙ

Ως συνήθως, ξεκίνησα μια απάντηση σε σχόλιο αναγνώστη και τελικά το σχόλιο ξέφυγε σε μέγεθος και έγινε ανάρτηση.

Το σχόλιο είναι το εξής:

"Λοιπόν ας αρχίσουμε από τα βασικά, -το ΤΕΕ ως ιδιοκτήτης του οικοπέδου μπορεί να το κάνει ότι θέλει, είτε μας αρέσει, είτε όχι-ο Δήμαρχος σε ιδιοκτησία άλλου δεν μπορεί φυσικά να παρέμβει (φανταστείτε να ήταν ιδιώτη το οικόπεδο, δικό σας ας πούμε) και το μόνο που θα μπορούσε να γίνει είναι να
χαρακτηριστεί ο χώρος χώρος πρασίνου και να αποζημιωθεί το ΤΕΕ ή να το παραχωρήσει με σύμφωνη γνώμη του με αντίστοιχη απόφαση. Οι παραπάνω διαδικασίες είναι εφικτές αλλά παίρνουν χρόνο και το ΤΕΕ δεν είναι κοινωφελής οργανισμός να χαρίζει τα περιουσιακά του στοιχεία, υπάρχει διοικητικό συμβούλιο που παίρνει αποφάσεις, έχει μια συγκεκριμένη οικονομική και διοικητική διάρθρωση κλπ κλπ κλπ. Όλα τα άλλα είναι ολίγον λαϊκίστικα, διότι ειδικά για την περιοχή υπάρχουν και άλλα άκτιστα οικόπεδα που θα μπορούσαν να γίνουν μικρές πλατείες κτλ κτλ...
gasireu"

Απάντηση @ gasireu:
Αγαπητέ, εφόσον επιθυμείς να ξεκινήσουμε από τα βασικά, ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Θεωρώ βασικότερο όλων το ότι δεν υπάρχουν ελεύθεροι χώροι στο κέντρο.
Προφανώς, προφανέστατα, αυτά που λες ισχύουν. Το ΤΕΕ έχει 100.000 μηχανικούς μέλη και το τελευταίο που θα ήθελε ο πρόεδρός του θα ήταν να κατηγορηθεί για απιστία απέναντι στο επιμελητήριο. Και προφανώς θα πρέπει να υπάρξει η νόμιμη απαλλοτρίωση και αποζημίωση.

Θεωρώ όμως αφελές από μέρους σου να πιστεύεις ότι ο Δήμος θα αποζημιώσει τον συγκεκριμένο χώρο χωρίς πίεση. Δεν με ενδιαφέρει αν παίρνει χρόνο ή όχι. Ας πάρει όσο χρόνο θέλει. Και εδώ, από τη στιγμή που δεν θίγεται κάποιο μεμονωμένο άτομο, θεωρώ ότι υπάρχει η πολυτέλεια χρόνου. Βλέπεις, αν δεν πιέσουν οι κάτοικοι το οικόπεδο θα χτιστεί και τότε θα χαθεί για πάντα. Ο δήμος μπορεί, κατά νόμο, να δεσμεύσει την ιδιοκτησία ώστε ο ιδιοκτήτης να μην μπορεί να χτίσει και στη συνέχεια, εντός ανώτατου διαστήματος που ορίζεται από τον νόμο, να τον αποζημιώσει. Σε περίπτωση παρέλευσης του χρόνου αυτού χωρίς να καταβληθεί αποζημίωση, ο ιδιοκτήτης μπορεί να κάνει την ιδιοκτησία του ότι θέλει. Αλλά, πραγματικά, θεωρείς ότι υπάρχει περίπτωση να παρέμβει ο δήμος, αυτός ο δήμος, αυτή η δημοτική αρχή, αν δεν πάρουν πρωτοβουλία οι κάτοικοι, έστω και αν στην ουσία αυτή τη στιγμή είναι καταπατητές;


Εδώ θα μπορούσε να με κατηγορήσει για λαϊκιστή και να πει ότι ο κάτοικοι θα έπρεπε να δρουν στα πλαίσια του νόμου. Ότι αν όλοι δρούμε έτσι τότε θα επικρατήσει ζούγκλα. Αλλά, πίστεψέ με, όταν περπατώ στο κέντρο της Αθήνας, γιατί εκεί μένω, ζούγκλα βλέπω γύρω μου. Δεν βλέπω καμιά τήρηση νομιμότητας. Και όλα αυτά υπό το λαδωμένο ή αποκοιμισμένο βλέμμα πολεοδομιών, αστυνομικών, δημοτικών αρχών και δεν συμμαζεύεται. Αυτοκίνητα παρκαρισμένα εκεί που θα έπρεπε να περνούν καρότσια, τραπεζοκαθίσματα εκεί που θα έπρεπε να περπατούν πεζοί ή να παίζουν παιδιά και τέλος πάντων σε αυτό το θέμα της ζούγκλας υπό την, έμμισθη ή όχι, ανοχή αρχών μπορώ να γράψω βιβλίο, όπως επίσης υποθέτω και εσύ.

Καλά κάνουν οι κάτοικοι και πες με όσο λαϊκιστή θέλεις. Αν δεν το κάνουν αυτό ο χώρος θα χτιστεί στο πι και φι. Καλά κάνουν.

Οι αφίσες έχουν αντιγραφεί από το http://exarchia.pblogs.gr/tags/eleytheroi-choroi-gr.html

Πατήστε εδώ για να επιστρέψετε στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης.

Ναυαρίνου και Ζωοδόχου Πηγής

Όταν σχεδιαζόταν η Αθήνα, από ανυποψίαστους επί των νεοελληνικών βαρβαρικών ηθών, βαυαρούς, εκεί στα μέσα του 19ου αιώνα, υπήρχε σχεδιασμός για μια πλατεία Λαού, σε αντιδιαστολή με τον Βασιλικό Κήπο. Η πλατεία Λαού έγινε τελικά, και είναι αυτή που σήμερα γνωρίζουμε ως πλατεία Κοτζιά, ή γνωστή πλατεία δηλαδή που βρίσκεται απέναντι από το Δημαρχείο της Αθήνας. Αυτό που παραμένει άγνωστο είναι ότι ο αρχικός σχεδιασμός της πλατείας Λαού προέβλεπε έκταση περίπου 40 στρεμμάτων, δηλαδή έκταση περίπου πενταπλάσια από τη σημερινή. Με τη διαφορά ότι οικοπεδικά συμφέροντα υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα, οπότε οι διάφοροι μεγαλοϊδιοκτήτες της εποχής κατάφεραν να ροκανίσουν το 80% της πλατείας. Αν το καλοσκεφτείς είναι θαύμα που έμεινε και αυτό το 20%... Το ίδιο περίπου έχει συμβεί και με άλλες πλατείες, όπως η πλατεία Συντάγματος.


Οι περισσότεροι κάτοικοι των Εξαρχείων
μάλλον δεν γνωρίζουν αυτή την ιστορία την οποία εγώ τυχαία έμαθα όταν ξεφύλλιζα ένα βιβλίο της αρχιτεκτονικής βιβλιοθήκης δύο φίλων. Γνωρίζουν όμως από τσιμέντο και έχουν αντιληφθεί ότι η καλή η μίζα και η καλή η φτιάξη δεν βρίσκεται στην διαμόρφωση πλατείας αλλά στον εργολαβικό τσιμεντοανασκολοπισμό της.

Αφού λοιπόν πήγαν σε όλους τους Δημάρχους εδώ και 20 χρόνια, αφού πήραν από όλους τους Δημάρχους ένα ωραίο προεκλογικό «Πλατεία; Ναι!» και ένα γλαφυρότατο μετεκλογικό «Πλατεία; Να!», αφού είδαν και αποείδαν, μπούκαραν και καλά έκαναν.

Που μπούκαραν; Στο πρώην πάρκινγκ στην Ζωοδόχου Πηγής και Ναυαρίνου, ιδιοκτησίας Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, του οποίου πρόεδρος είναι ο Γιάννης Αλαβάνος – πουτάνα ζωή παιχνίδια που μας παίζεις! Αφού προσπαθούσαν εδώ και είκοσι χρόνια, όταν έμαθαν ότι το ΤΕΕ είχε σαν σκοπό να δώσει οκταόρωφο ύψος στο οικόπεδο, μπήκαν μέσα, ξήλωσαν μια τσιμεντένια στρώση και φύτεψαν ότι βρήκαν πρόχειρο. Τέλος, Δήμαρχε Νικήτα, αντί να γκρεμίζεις οικοδομικά τετράγωνα και να τα κάνεις πράσινο, όπως έλεγες προεκλογικά, το κέρατό μου μέσα, δεν ξεκινάς από τα άχτιστα; Όχι τίποτα άλλο, να μην σηκώνεις και σκόνη με τις κατεδαφίσεις. Όπα, συγνώμη, ξέχασα, εσύ κόβεις δέντρα, Κύπρου και Πατησίων, συγνώμη πανμέγιστε...

Τώρα που μπαίνει η Άνοιξη, θα πάρω το μεγάλο μου τέκνο, 17 μηνών, και θα κατηφορίσω προς τα ’κει. Βλέπετε, το πράσινο για να στεριώσει σε πόλεις όπως η νεοελληνική Αθήνα, χρειάζεται μπούγιο...

Ρεπορτάζ, μετά οπτικοακουστικού υλικού, υπάρχει στο http://www.tvxs.gr/v6920

Στην πρώτη φωτογραφία η καταπράσινη Αθήνα με τον επίμαχο χώρο στο κέντρο...
Στην δεύτερη φωτογραφία τα νέα εργαλεία κηπουρικής του Δήμου.

Διαβάστε επίσης:
Σχετικά με τους ελεύθερους χώρους: Πάρκο ή Πάρκινγκ
Σχετικά με την κοινωνική ευαισθησία του πολιτικού μας κόσμου: Ο προϋπολογισμός της Βουλής υπερδιπλάσιος εκείνου του ταμείου για τη φτώχεια...

Ή πατήστε εδώ για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης.

Κυριακή 8 Μαρτίου 2009

Φωτογραφίες

Τον προηγούμενο δεκαπενταύγουστο είχα τη φαεινή ιδέα να ξυπνήσω νωρίς, να πάρω τη φωτογραφική μου μηχανή, το παπί μου και τους δρόμους με στόχο να φωτογραφίσω την άδεια Αθήνα. Το είχα κάνει άλλη μια φορά στη Θεσσαλονίκη και το αποτέλεσμα μου άρεσε. Αφού πήρα φωτογραφίες από την άδεια Αλεξάνδρας, την άδεια Ιπποκράτους, το άδειο Σύνταγμα και γενικά τους άδειους δρόμους, γυρίζοντας προς το σπίτι σταματώ πάλι στην Αλεξάνδρας, στρίβω δεξιά στον Άρειο Πάγο και φωτογραφίζω. Εκεί ο δρόμος δεν ήταν άδειος γιατί τον κατέβαινε ένα περιπολικό της Αστυνομίας. Οδηγός και συνοδηγός αθροιστικά με βία με ξεπερνούσαν σε ηλικία, ο ένας μάλιστα χρειαζόταν επειγόντως επάλειψη με Crearasil…



Με σταμάτησαν λοιπόν, με ρώτησαν γιατί φωτογραφίζω, μου ζήτησαν τη μηχανή
μη τυχόν και τους είχα φωτογραφήσει και γενικώς μου έκαναν μια ψιλοσκηνή μέσα στη μέση του δρόμου περί νόμου προστασίας προσωπικών δεδομένων και ότι δεν επιτρέπεται να φωτογραφίζεις κόσμο χωρίς να τους έχεις ρωτήσει πρώτα. Μου ήρθε στο μυαλό να τους πω να πάνε να γαμηθούν, σκεφτόμενος τις κάμερες «διαχείρισης κυκλοφορίας» που τόσο όμορφα χειρίζονται οι τύποι, αλλά σκέφτηκα ότι δεκαπενταύγουστος και αυτόφωρο δεν είναι καλός συνδυασμός και έκανα τη σκέψη γαργάρα.

Ευτυχώς τον νόμο περί προστασίας προσωπικών δεδομένων, τουλάχιστον σε ότι αφορά τη φωτογράφιση, ο Μάνος Αντώναρος τον έγραψε. Τον έγραψε στα παπάρια του εννοώ και όχι σε ΦΕΚ. Έτσι τουλάχιστον διάβασα εδώ. Με αφορμή πρόβλημα υγείας επί του οποίου του σύστησαν περπάτημα, άρχισε να περπατά παρέα με φωτογραφική μηχανή. Περπάτα περπάτα και τράβα τράβα, πριν το πολυκαταλάβει είχε πάρει περίπου 200.000 φωτογραφίες οι οποίες σε λίγο θα αρχίσουν να προβάλλονται σε γυμνούς τοίχους πολυκατοικιών. Θέμα του; Οι γυναίκες στην οδό Ερμού!

«Μια πόλη δεν είναι ούτε τα κτίρια, ούτε οι δρόμοι, είναι οι άνθρωποί της» λέει και έτσι τα τελευταία χρόνια φωτογραφίζει μόνο γυναίκες και μόνο στην Ερμού. Ακούγεται βαρετό; «Η καθημερινή ζωή είναι το καλύτερο θεατρικό έργο που έχει γραφτεί ποτέ. Αρκεί να ξέρεις και να παρατηρείς. Άλλωστε πιστεύω ότι πραγματικά ωραία γυναίκα είναι η μέση Ελληνίδα και όχι η Τζούλια Αλεξανδράτου. Είναι η γυναίκα που βάφεται, ετοιμάζεται και βγαίνει βόλτα, αλλά γυρίζει σπίτι της στενοχωρημένη γιατί δεν την πρόσεξε κανείς. Ε, εγώ την πρόσεξα» λέει. Και δεν την πρόσεξε μόνο ο ίδιος αλλά και οι πάνω από 3.000 φίλοι του στο Facebook, την μεγαλύτερη γκαλερί της Ελλάδας, αφού για κάθε φωτογραφία που θα «ανέβει» ενημερώνονται όλοι.» (το απόσπασμα από την Ελευθεροτυπία).

Μου άρεσε, είναι αισιόδοξο, γι αυτό και είπα να το μοιραστώ μαζί σας. Καλή βδομάδα.

Στην φωτογραφία η έρμη η Ακαδημίας τον Δεκαπενταύγουστο. Στα δεξιά μια ευτραφής κυρία η οποία με ψάχνει για να μου κάνει μήνυση που τη φωτογράφισα άβαφη...

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε όπου βρείτε.

Μοναχός Απόστολος

Σήμερα που είναι η ημέρα του Κυρίου (Κυριακή), μέρα που οι άθεοι Αγγλοσάξωνες εξακολουθούν να αποκαλούν μέρα του Ηλίου, θα σας μιλήσω για ένα βιβλίο το οποίο όταν το είδα φαρδύ πλατύ στον πάγκο με τα ιστορικά μυθιστορήματα του Λιβάνη, για μερικά δευτερόλεπτα κόλλησα, ύστερα το πήρα στα χέρια μου, διάβασα την προωθητική περίληψη, διάβασα και τη βιογραφία του συγγραφέα, αναφώνησα σταυροκοπούμενος και με τα δυο χέρια «Μέγας είσαι κύριε, αλλά μέγας και ο πρώην σιδηροδέσμιος δούλος σου», μετά είπα «Ε, άι στο διάολο» το σήκωσα από το πάτωμα διότι τρίτο χέρι δεν διαθέτουμε και το άφησα πίσω στη θέση του.

Τίτλος βιβλίου: Via Crucis – Αζαζέλ

Συγγραφεύς: Απόστολος Βαβύλης, σε χαλεπούς καιρούς εμφανιζόμενος και ως Απόστολος Φωκάς ή Αντώνιος - Ιωσήφ Αϊβαλιώτης. Περιληψούλα για το βιβλίο θα βρείτε στο blog του συγγραφέως http://viacrucis-azazel.blogspot.com/

Ηθικόν δίδαγμα: Το σωφρονιστικό σύστημα δημιουργεί συγγραφείς! Εκτός από αεροπόρους! Σακσές καραμπινάτη!



Εγώ το μόνο που θα κάνω είναι ένα κοπιπεϊστάκι εις την περίληψη του προφιλίου του μοναχού Αποστόλου, όπως αυτή εμφανίζεται εις το βλογ από του βήματος του οποίου ε-βλογεί ο ιερός μοναχός: «Ο Απόστολος Χρ. Βαβύλης γεννήθηκε στο Βόλο. Σπούδασε στη Θεσσαλονίκη και το Παρίσι. Έχει ταξιδέψει πολύ, μελετώντας ανθρώπους, πολιτισμούς, συνήθειες, θρησκείες. Έχει ασχοληθεί και ασχολείται ιδιαίτερα με ζητήματα που αφορούν τη Μέση Ανατολή, σε κοινωνιολογικό, πολιτικό, γεωστρατηγικό και θρησκευτικό επίπεδο. Μελετά, χωρίς προκαταλήψεις, τις θρησκευτικές δοξασίες πολλών λαών. Το Via Crucis, Αζαζέλ είναι το πρώτο του βιβλίο, καρπός συσσωρευμένης εμπειρίας, έμπνευσης και μελέτης είκοσι χρόνων.»

Για την εκλογή του Ειρηναίου ως πατριάρχη, για κάτι πλαστοπροσωπίες και άλλα τέτοια όμορφα που επίσης έκανε χωρίς προκαταλήψεις, το προφίλ δεν αναφέρει τίποτις, υποθέτω ότι τα πάντα θα υπάρχουν στο βιβλίο υπό μορφή μυθιστορήματος...

Να σημειώσω ότι ο μοναχός Απόστολος αποφυλακίστηκε την προηγούμενη πρωταπριλιά. Τον αποφυλάκισαν τον άνθρωπο τη μέρα του ψεύτη, είμαι σίγουρος ότι θα το σκέφτεται και θα γελάει…

Τέλος πάντων, όλοι σε μια πλεκτάνη ζούμε, απλά κάποιοι από την πλεκτάνη βγάζουν και φράγκα. Ενίοτε, δε, και βιβλία…



Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε όλη τη γραμμή.

Προτεινόμενα έργα του ιδίου που του ήρθαν στο μυαλό όταν έγραφε το παρόν φληνάφημαν:
Το μέντιουμ
Έχω Εμπιστοσύνη στην Ελληνική Δικαιοσύνη (ναι, καλά)

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009

Ένας Υπουργός, ένας Γάτος, ένας Αγχωμένος και η Ολυμπιακή


Ξεκινάμε με τους χαρακτήρες και τα γεγονότα όπως μας λένε ότι συνέβησαν και συνεχίζουμε με το ιστορικό μυθιστόρημα, διαβάζοντας λίγο ανάμεσα στις γραμμές και συμπληρώνοντας νοηματικά κενά.Γεγονότα και Χαρακτήρες

Ο Υπουργός. Πρόκειται για τον Χατζηδάκη. Ο οποίος, μπροστά στο ναυάγιο της ιδιωτικοποίησης της Ολυμπιακής βγήκε και ζητούσε προτάσεις και δραστηριοποίηση από τον υπεύθυνο επιχειρηματικό κόσμο της χώρας.

Ο Γάτος. Πρόκειται βέβαια για τον Βγενόπουλο, γνωστό και ως «ο κύριος MIG». Ο οποίος μετά την πρόταση του Υπουργού, ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα των καιρών και της διϋπουργικής αποκρατικοποιήσεων και, όπως είπε και ο ίδιος, το έκανε για να σώσει την εταιρεία. Φιλανθρωπικά δηλαδή. Και ο οποίος, μετά την προχτεσινή κατάθεση πρότασης από την Aegean, είπε ότι αν δεν του υπογράψουν προσύμφωνο μέχρι σήμερα, παίρνει το καπελάκι και τα φιλανθρωπικά του κεφαλαιάκια και φεύγει.

Ο Αγχωμένος. Πρόκειται για τον πρόεδρο της Aegean Airlines, Θεόδωρο Βασιλάκη, ο οποίος προχτές κατέθεσε και αυτός πρόταση για την Ολυμπιακή, μια εταιρεία που μέχρι πρότινος την έσερνε στα ευρωπαϊκά δικαστήρια.

Ένα Ιστορικό διήγημα
Η Διυπουργική επιτροπή αποκρατικοποιήσεων, πριν απευθύνει πρόσκληση – έκκληση στους ευγενείς επιχειρηματίες του τόπου να σώσουν την κατάσταση, είμαι σίγουρος πως φρόντισε να έρθει σε επαφή με τον Βγενόπουλο και να αποσπάσει μια κάποια πρόθεση συμφωνίας. Βλέπετε, αν κάνεις μια τέτοια έκκληση και αυτή μείνει χωρίς ανταπόκριση, γίνεσαι ολίγον ρόμπα. Αν όμως ευοδωθεί από επιχειρηματικό ενδιαφέρον, φαίνεται ότι αφενός ενεργείς σωστά και αφετέρου σε υπολογίζουν τα επιχειρηματικά συμφέροντα και ανταποκρίνονται. Πιστεύω δηλαδή ότι τα ψιλοβρήκαν, πίσω από κλειστές πόρτες, με τον Βγενόπουλο και αφού διασφάλισαν ότι δεν θα γίνονταν ρόμπα με την έκκληση ενδιαφέροντος, την έβγαλαν στον αέρα.

Βγαίνει λοιπόν ο Γάτος και λέει ότι, κύριοι, εγώ που είμαι υπεύθυνος επιχειρηματίας ανταποκρίνομαι στο κάλεσμα σας και στέκομαι στο ύψος των περιστάσεων για να σώσω την Ολυμπιακή, κάνοντάς σας τη χάρη αφού είναι για τα σκουπίδια. Κεφάλαια έχει ο γάτος, και αυτή τη στιγμή τον ενδιαφέρει η συναίνεση του κόσμου για να εδραιωθεί για τα πολύ καλά στα πράγματα. Αφού ενεπλάκη λοιπόν με τον Παναθηναϊκό και έκανε το όνομά του γνωστό στο Πανελλήνιο (τι να τα κάνεις τα λεφτά χωρίς δόξα...) πλέον εμφανίζεται και ως επίδοξος σωτήρας της Ολυμπιακής. Με τη διαφορά ότι η Ολυμπιακή, ακόμα και σε κάθοδο, διατηρεί το 50% των εγχώριων μετακινήσεων και με ένα νοικοκύρεμα θα τα πάει μια χαρά, όπως μια χαρά τα πάει η Aegean. Απόδειξη γι αυτό αποτελεί η επόμενη κίνηση στη σκακιέρα των τριών παικτών:

Περνούν οι μέρες λοιπόν, η κυβέρνηση κάνει ότι μελετάει την πρόταση και ξαφνικά σκάει μύτη ο Αγχωμένος και χαλάει τη σούπα!. Καταλαβαίνει λοιπόν ο Βασιλάκης της Aegean, ότι ο Βγενόπουλος αν πάρει την Ολυμπιακή θα τους βάλει σε περιπέτειες, μη σου πω ότι θα τους κλείσει και το σπίτι. Και κάνει αντιπρόταση μήπως και καταφέρει να χαλάσει τη σούπα. Η πρόταση γκελάρει μια χαρά επικοινωνιακά καθώς εμφανίζεται καλύτερη από του Βγενόπουλου ως προς το ύψος των χρημάτων αλλά στην ουσία είναι ίδια διότι αφορά σε περισσότερες δραστηριότητες του Ομίλου. Βλέπετε, αν αθροιστεί το τίμημα Βγενόπουλου με το τίμημα που δίνει η Swissport για την επίγεια εξυπηρέτηση (ο Γάτος και η Swissport έχουν καταθέσει προσφορά πακέτο) τότε τα λεφτά είναι ελαφρώς λιγότερα από την προσφορά της Aegean.

Και πρέπει τώρα ο Υπουργός να επιλέξει πως θα περάσει τον πήχη. Να επιλέξει δηλαδή ανάμεσα στο να υποκύψει στον εκβιασμό Βγενόπουλου που απαιτεί άμεση απάντηση αλλιώς φεύγει, και ανάμεσα στην προσφορά Aegean που κάθεται και περιμένει υπομονετικά να φύγει ο Βγενόπουλος...

Αν επιλέξει την πρόταση Βγενόπουλου θα τον κατηγορήσουν ότι πουλάει την Ολυμπιακή σε χαμηλότερο τίμημα απ’ ότι προσφέρει η Aegean.

Αν επιλέξει να μην υποκύψει στον εκβιασμό Βγενόπουλου τότε θεωρώ ότι ο Γάτος θα την κάνει, και μάλιστα καθόλου διακριτικά. Και ο Αγχωμένος της Aegean, μετά την αποχώρηση του γάτου ενδεχομένως να ξεαγχωθεί. Και ελλείψει αντιπάλου Βγενοπουλικού δέους να την κάνει και αυτός. Και τότε ο Υπουργός θα κατηγορηθεί ότι από εκεί που είχε στα χέρια του δυο υγιείς επιχειρηματίες έμεινε μόνο με τα χέρια... Αν πάλι δεν αποχωρήσει τότε θα τον κατηγορήσουν ότι έδωσε την Ολυμπιακή σε αυτούς που τόσα χρόνια τη ροκανίζαν και πως παράλληλα δημιούργησε μονοπώλιο του καρακερατά.
Στην πρώτη φωτογραφία μια σωσίας της Joan Collins κρατάει το δεξί κοντάρι του πρώτου πανό σε μια πρόσφατη διαδήλωση εργαζομένων της Ολυμπιακής, το 1974... Στην δεύτερη φωτογραφία κάποιος που στην προσπάθεια του να περάσει τον πήχη από πάνω ή από κάτω, τον έφαγε στα μούτρα.

Αν δεν βαρεθήκατε, πατήστε εδώ για να επιστρέψετε στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης.

Πατέρας ενός νεογέννητου παιδιού και μιας μικρής ελπίδας

Σήμερα, νιώθω την ανάγκη να σχολιάσω μια πράξη που έγινε είδηση χτες στα ηλεκτρονικά μέσα και σήμερα στα έντυπα. Δυστυχώς, όπως οι περισσότερες ειδήσεις που αξίζουν, έπαιξε και αυτή στον πάτο των δελτίων ειδήσεων και στις πολύ μέσα σελίδες των εφημερίδων.

Η είδηση είναι απλή. Νεκρός, αστυνομικός 36 ετών, πατέρας ενός νεογέννητου παιδιού, όταν, εκτός υπηρεσίας, αποφάσισε ότι έπρεπε να καταδιώξει έναν ληστή τράπεζας χωρίς να κάνει χρήση του υπηρεσιακού του περιστρόφου, ενδεχομένως γιατί όλα συνέβαιναν κοντά σε σχολεία. Τον αστυνομικό τον έλεγαν Μιχάλη Σπανουδάκη.
Είναι σίγουρο ότι η Αστυνομία έχει δύο πρόσωπα. Δυστυχώς εκ των πραγμάτων, στη φόρα προβάλλεται πολύ πιο έντονα το αντικοινωνικό της πρόσωπο καθώς στα κοινωνικά αισθητήρια η παράβαση καθήκοντος βαραίνει υπέρμετρα σε σχέση με την επίδειξη καθήκοντος. Βλέπετε, χρειαζόμαστε και θέλουμε κάποιους να μας φυλάνε από τους κακούς αλλά ταυτόχρονα αυτονόητα θεωρούμε πως μια από τις θεμελιώδεις συνθήκες της κοινωνικής εύρυθμης λειτουργίας είναι να μην φοβόμαστε τους φύλακες.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση πάντως, υπήρξε κάποιος ο οποίος τίμησε την Συνείδησή του, την αίσθηση καθήκοντος, τους όρκους του και τον μισθό του. Μπορεί, πάνω σε όλα τα προηγούμενα να βάρυνε και όλο αυτό το βάρος που, όχι αδικαιολόγητα, νιώθουν οι αστυνομικοί από την κοινωνία τον τελευταίο καιρό.

Προσωπικά έχω κατακρίνει την αστυνομία πολύ και από εδώ μέσα. Και φοβάμαι ότι θα συνεχίσω να το κάνω γιατί δεν πιστεύω ότι οι δομές της έχουν αποβάλει τα χουντικά τους κατάλοιπα. Όμως κάποιους ανθρώπους τους θεωρώ ήρωες και μέσα σε αυτούς, πλέον, συμπεριλαμβάνω τον υπαρχιφύλακα Μιχάλη Σπανουδάκη, πατέρα ενός νεογέννητου παιδιού και μιας μικρής ελπίδας.

Πέμπτη 5 Μαρτίου 2009

Pay per fuck


Η τελευταία είδηση μιας σειράς παρόμοιων ειδήσεων είναι η εξής: Περίπου 2.000.000 στρέμματα 100.000 καταπατημένων εκτάσεων του Δημοσίου προβλέπεται να αποδοθούν στους αυθαιρέτους κατόχους τους, με νομοσχέδιο που σχεδιάζει να καταθέσει στη Βουλή το υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών εντός του τρέχοντος έτους.

Τελικά υπάρχει το κράτος και έχει και συνέπεια στην φιλοσοφία του.
Έχουμε και λέμε:
Φορολογική Περαίωση:
Όπερ, έκλεψες δεν έκλεψες την εφορία, αν πληρώσεις τρία τέσσερα χιλιάρικα για κάθε οικονομικό έτος που δεν σε έχουμε ελέγξει εμείς θα κάνουμε το κορόιδο και θα θεωρήσουμε ότι είσαι τίμιος. Θα σε βάλουμε δηλαδή στην ίδια μοίρα με αυτούς που δεν έκλεψαν και επομένως επιβάρυναν την λειτουργία τους και το κόστος των προϊόντων τους με τους νόμιμους φόρους – Αθέμιτος Ανταγωνισμός και με τη βούλα. Σε κάνουν με το ζόρι παραβάτη. Κάλλιο κλέψε δηλαδή και περίμενε να εκ-περαιωθείς.

Ημι-υπαίθριοι:
Έχεις ημιυπαίθριο; Πλήρωσε ένα χιλιάρικο και τον νομιμοποίησες. Λες και αν πληρώσουμε θα αποδοθεί στο περιβάλλον ο σωστός συντελεστής δόμησης ή θα σταματήσουν οι πολεοδομίες να κάνουν τα στραβά μάτια στις κατασκευές ημιυπαίθριων.

Καταπατήσεις δημόσιων εκτάσεων:
Εδώ σε θέλω μάγκα μου. Μιλάμε για 2 εκ. στρέμματα. Και επειδή τέτοια νούμερα δεν γίνονται εύκολα αντιληπτά χωρίς παράδειγμα, 2 εκ. στρέμματα ισοδυναμούν με μία έκταση όσο ο Νομός Αργολίδας. Έρχεται λοιπόν το κράτος και τα «πουλάει» στους καταπατητές του. Ενδεχομένως με το λαϊκίστικο επιχείρημα, «αφού έτσι και αλλιώς δεν μπορούμε να τους βγάλουμε έξω, γιατί να μην τους τα πάρουμε;» Με αίσθημα ευθύνης, κατά την προσφιλή έκφραση του πρωθυπουργού μας, δίνουμε κάθε δικαίωση στον επόμενο που θα βάλει ποδαράκι σε καμιά 20αριά στρέμματα (αυτός είναι ο μέσος όρος της καταπατημένης έκτασης). Και μην ακούσω γελοία επιχειρήματα του τύπου, «Μα τώρα πια υπάρχει κτηματολόγιο!!!» Κτηματολόγιο ξεκτηματολόγιο, με αυτόν τον τρόπο δημιουργούνται, με αίσθημα ευθύνης και προοπτικής, οι επόμενοι καταπατητές και εμπρηστές.

Δηλαδή, πόσο μαλάκες είναι όσοι δεν έκτισαν σε μια παραλία, σε ένα δάσος, σε μια δημόσια έκταση; Πόσο μαλάκες είναι όσοι εργολάβοι δεν υφάρπαξαν επιπλέον συντελεστή δόμησης σε βάρος όλων μας; Πόσο μαλάκες πρέπει να νιώθουν όσοι δηλώνουν αυτά που βγάζουν τα μαγαζιά τους; Προφανώς πολύ. Και εκτός από μαλάκες είναι ταυτόχρονα και είδη προς εξαφάνιση. Ελέω κρατικής συνέπειας του τύπου pay per fuck, δηλαδή παρανόμησε και μετά πλήρωσε για να «νομιμοποιήσεις», δηλαδή αν πληρώσεις γάμα μας, δηλαδή μπουρδέλο… Και το κράτος σε ρόλο νταβατζή!

Και, τέλος πάντων, μη μας δουλεύετε και προπαντός μην διαλύετε κάθε αίσθημα ηθικής και δικαίου που μπορεί να μας έχει απομείνει. Αφού, έτσι και αλλιώς θα τα πάρετε τα χρήματα, βρείτε έναν έντιμο τρόπο να το κάνετε. Μην προσβάλετε και μην διαλύετε όμως την κοινωνία…

Στην φωτογραφία, το κράτος νταβατζής, με την πουτάνα δακτυλοσκοπούσα περαίωση στα δεξιά του και την πουτάνα την καταπάτηση στα αριστερά του, ντυμένη στα μαύρα για να μην διακρίνονται οι στάχτες από τα καμμένα. Στο φόντο οι καυτές ρόδες που ζαχαρώνει να αγοράσει από την νομιμοποίηση των ημι-υπαίθριων. Παλιό το μοντελάκι αλλά με τόσα που χρωστάει πάει αναγκαστικά σε μεταχειρισμένο καθώς φοβάται ότι μανατζάρει το πρώτο μπουρδέλο που θα χρεοκοπήσει… Παντοιοτρόπως.

Έργα του ιδίου:
Περαίωση στο Νταβατζιστάν
Το ασυνείδητο της κοινωνίας

Αλλιώς, αν έχετε όρεξη μπορείτε να συνεχίσετε να διαβάζετε νευριασμένες αρλούμπες, επιστρέψτε στην κεντρική σελίδα της, επιμένω και υπενθυμίζω, υποκειμενικής ενημέρωσης.

Τρίτη 3 Μαρτίου 2009

Το ασυνείδητο της κοινωνίας

Η είδηση έχει ως εξής: Ομάδα περίπου 10 ατόμων, με αποκριάτικες μάσκες, πέταξε τα ξημερώματα βόμβες μολότωφ σε συρμό του ΗΣΑΠ που βρισκόταν σε αναμονή δρομολογίου στον σταθμό της Κηφισιάς.

Την είδηση την άκουσα το πρωί από τον Φοίβο Καρζή, στο ραδιόφωνο. Ο Φοίβος, με τον οποίο άλλοτε συμφωνώ και άλλοτε διαφωνώ, στο βερμπαλοeditorial με το οποίο προλογίζει κάθε φορά το δελτίο του είπε με σκωπτική διάθεση ότι χτυπήθηκε άλλο ένα σύμβολο της πλουτοκρατίας προφανώς από ανθρώπους των οποίων το ιδεολογικό υπόβαθρο είναι για τα μπάζα. Και ανησυχούσε στο τέλος για το ποιος θα πληρώσει και αυτόν τον λογαριασμό.

Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι εδώ, ανεξάρτητα από το αν οι πιτσιρικάδες πυρπολητές των βαγονιών είναι κακομαθημένα βορειοπρο - αστάκια ή γόνοι αγνών καταπιεσμένων της εργατικής τάξης, πρόκειται για άλλη μια εκδήλωση του ασυνείδητου της κοινωνίας

Και εξηγούμαι: Για τον παππού Φρόιντ το ασυνείδητο είναι η αποθήκη, το μπουντρούμι, στο οποίο κρύβονται οι κοινωνικά απαράδεκτες ιδέες, επιθυμίες και πόθοι, οι τραυματικές εμπειρίες και τα επώδυνα συναισθήματα που καταπιέζει το μυαλό με τον μηχανισμό της απώθησης. Παρόλα αυτά τα περιεχόμενά του δεν είναι αποκλειστικά αρνητικά. Κατά την ψυχαναλυτική άποψη, το ασυνείδητο είναι μία δύναμη η επίδραση της οποίας εκδηλώνεται στα συμπτώματά της.

Τι εννοώ; Ότι για την αντίδραση των παιδιών που καίνε και βανδαλίζουν, που βάζουν κουκούλες, μάσκες και γκαζάκια σε αυτοκίνητα και ΑΤΜ και από χτες και στον ηλεκτρικό, φταίμε, καραφταίμε, όλοι μας. Φωνάζουν οι μαγαζάτορες, «μα εμείς δεν κάναμε τίποτα, γιατί μας καταστρέφουν τις περιουσίες μας;» αλλά έχουν απωθήσει στα βάθη του ασυνείδητου ότι έχουν κατακλέψει πελάτες, εφορία και υπαλλήλους... Ωρύονται οι βουλευτές προς τον Αλαβάνο να καταδικάσει «τα έκτροπα» (λες και αυτό θα έκανε κάποια διαφορά) απωθώντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους εικόνες Υπουργών με 8 σπίτια και 52 οικόπεδα. Κράζουν οι Pretend-έριδες στα τηλεοπτικά παράθυρα σα να μην γνωρίζουν ότι είναι αυτοί οι ίδιοι που συστηματικά καταπιέζουν την έκφραση των νέων ιδεών και της διαφορετικής άποψης. Δεν συνεχίζω με παραδείγματα, μπορώ να γράφω μέχρι αύριο.

Φορτώνεται το ασυνείδητο της κοινωνίας, φορτώνεται συστηματικά εδώ και δεκαετίες από διεφθαρμένους πολιτικούς, αδιάφορους δημόσιους υπαλλήλους, αυτομισθολογούντες δικαστές, εξοστρακίζοντες αστυνομικούς, πληροφοριοπνίχτες δημοσιογράφους και λογιών λογιών κλεφτονοικοκυραίους.

Φορτώνεται και έρχονται οι πιτσιρικάδες για να το ξελαφρώσουν.

Στην φωτογραφία το ασυνείδητο κάτω από το συνειδητό.

Περίπου για το ίδιο θέμα:
Έχουμε πράγματι πόλεμο;


Επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης. Για έγκαιρη και έγκυρη τραβάτε στο Μέγκα.

Δευτέρα 2 Μαρτίου 2009

Έχουμε πράγματι πόλεμο;

Ο χειμώνας που πέρασε ήταν ζόρικος. Μετά την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και την εξέγερση που ακολούθησε στους δρόμους της Αθήνας, με κορυφαία ιλαροτραγική σκηνή 8 – 10 ματατζίδες να ψεκάζουν περιμετρικά γύρω από το δεύτερο χριστουγεννιάτικο δέντρο διαδηλωτές οι οποίοι τάσσονταν πασιφανώς υπέρ ενός τρίτου, ακολούθησαν τα πιο παγερά Χριστούγεννα που θυμάμαι ποτέ, με πολύ κόσμο να μην έχει καμία διάθεση για γιορτές.



Από την παραμονή των Χριστουγέννων και μετά τα πράγματα πέρασαν από τις πέτρες και τις μολότοφ στα υποπολυβόλα, στις σφαίρες και στις χειροβομβίδες, με ένοπλες επιθέσεις εναντίον των ΜΑΤ, εναντίον αστυνομικών τμημάτων, εναντίον πεζών αστυνομικών. Τέτοια πυκνότητα επιθέσεων εναντίον της αστυνομίας είχε να συμβεί από τον εμφύλιο.

Και ήταν πασιφανές ότι η Αστυνομία άρχισε να χάνει την ψυχραιμία της με κωμικοτραγικές επιθέσεις σε γριές και δικηγόρους, αλλά και με απλά τραγικές επιθέσεις σε ανυποψίαστους σεκιουριτάδες (Αμερικάνικη Πρεσβεία) και διερχόμενους οδηγούς (Κρήτη, προχτές).

Η μεγάλη κλιμάκωση όμως..., σαν πρόθεση γιατί σαν πράξη ευτυχώς δεν ολοκληρώθηκε, ήταν η αποτυχημένη (;) επίθεση εναντίον της Citibank με 60 κιλά εκρηκτικά. Και αποτελεί κλιμάκωση γιατί 60 κιλά εκρηκτικά στρέφονται εναντίον όλων μας καθώς είναι σίγουρο ότι θα υπήρχαν νεκροί, νεκροί που θα μπορούσαν να ανήκουν σε οποιονδήποτε ιδεολογικοπολιτικό χώρο, σε οποιαδήποτε ηλικία και σε οποιαδήποτε τάξη.

Και εκεί που μέσα στον ορυμαγδό της καθημερινότητας λες ότι τα πράγματα δεν μπορούν να πάνε χειρότερα, έρχεται και σκάει μια χειροβομβίδα έξω από το γεμάτο με κόσμο στέκι των μεταναστών στα Εξάρχεια, χειροβομβίδα που προοριζόταν για σκάσει μέσα, αλλά ευτυχώς το τζάμι ήταν κλειστό και διπλό.

Όπα. Εδώ το πράγμα πραγματικά χοντραίνει. Εδώ ενδεχομένως να δικαιώνονται όσοι λένε ότι έχουμε πόλεμο. Γιατί ο πόλεμος χρειάζεται δύο. Και για μένα οι δύο ενός τέτοιου πολέμου συμπληρώνονται από τη στιγμή που και οι δύο είναι ανεξέλεγκτοι. Η αστυνομία, όπως και να φέρεται, αν υπάρξει η πολιτική βούληση να μαζευτεί, θα μαζευτεί. Έστω και αν κάτι τέτοιο χρειάζεται κάποιο καιρό. Όμως αν η χειροβομβίδα στο στέκι αποκτήσει και συνέχεια τα πράγματα θα γίνουν ακόμα πιο ζόρικα.

Η οικονομική κρίση που φαίνεται ότι όχι απλά χτυπάει αλλά έχει σπάσει την πόρτα της Ελλάδας και έχει στρογγυλοκαθίσει πάνω μας, δεν θα δημιουργήσει μόνο ακροαριστερές ελεύθερες ρίζες με ένοπλη επαναστατική διάθεση ή και δράση. Θα δημιουργήσει και την αντίστοιχη ακροδεξιά αντίδραση. Οι μετανάστες, που αρκετοί ηλίθιοι θεωρούν ότι φταίνε για την ανεργία τους, φαίνεται ότι αποτελούν ήδη πρώτης τάξης άλλοθι για τον ακροδεξιό εξτρεμισμό και προς το παρόν έναν εύκολο στόχο.

Παράλληλα, αν το περιστατικό της επίθεσης στο στέκι των μεταναστών αποκτήσει συνέχεια ή αν κάποιοι αναλάβουν ευθύνη γι αυτό τότε δεν αποκλείεται καθόλου να ακολουθήσουν και άλλοι οι οποίοι θα ζηλέψουν από την δράση των ομοϊδεατών τους.

Και τότε θα έχουμε πράγματι πόλεμο.


Παρεμφερή σχόλια:
Ζητάδες, με το χέρι στο πιστόλι, πενθώντας την ψυχραιμία τους...,
Δράση, αντίδραση, δράση.

Για να επιστρέψετε στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης, πατήστε εδώ.