Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

Περί Σημαίας


Το παρακάτω είναι απόσπασμα από επιστολή που στάλθηκε στον Γκάζι Καπλάνι και δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ. Το κείμενο είναι ωραιότατη μπουνίτσα στο μαλακό υπογάστριο. Για μένα, όμως, εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν αρκετά εθνικιστικά (λέμε τώρα) σχόλια, γραμμένα σε άπταιστα greeklish…

Αγαπητέ «Υπάρχουμε... Συνυπάρχουμε». Με λένε Μπέσα. Γεννήθηκα στην Αλβανία. Από τριών χρονών ζω στην Ελλάδα. Σπουδάζω στη Φιλοσοφική Αθηνών. Πέρσι πήγα με το πρόγραμμα Εrasmus στη Στοκχόλμη. Οι συμφοιτητές μου ήταν από παντού. Όταν γνωρίσεις ανθρώπους που έρχονται από παντού, είναι αναπόφευκτο το ερώτημα «από πού είσαι;». Απαντούσα «από την Ελλάδα». Έτσι ένιωθα. Έχω ζήσει τέσσερα χρόνια της ζωής μου στην Αλβανία και δεκαεπτά στην Ελλάδα. Σε όσους γνώριζα καλύτερα, τους εξηγούσα πως είμαι από την Ελλάδα αλλά έχω γεννηθεί στην Αλβανία. Μου έκανε εντύπωση ότι στη Στοκχόλμη δεν ένιωθα αυτό το δίλεπτο χτυποκάρδι που νιώθω όταν με ρωτούν «από πού είσαι;» στην Ελλάδα. Βλέπετε, από το δημοτικό «κατάλαβα» ότι δεν είναι καλό να είσαι από την Αλβανία. Τα παιδιά, ειδικά στο δημοτικό, είναι πολύ σκληρά. Κάποιες φορές, μου έδιναν να καταλάβω ότι η καταγωγή μου ανήκε στην ομάδα των «κακών». Είχα υπέροχες δασκάλες που με βοήθησαν να ξεπεράσω τα κόμπλεξ μου. Εγώ η ίδια έκανα το παν να τα ξεπεράσω. Ήμουν η πρώτη στα μαθήματα, στις γιορτές, στις εκδηλώσεις. Μου άρεσε ειδικά η γιορτή της 17ης Νοεμβρίου, τα τραγούδια του Θεοδωράκη. Το «Γελαστό παιδί» ήταν το αγαπημένο μου. Στη Στ΄ Δημοτικού, στη γιορτή της 28ης Οκτωβρίου, δικαιούμουν να σηκώσω την ελληνική σημαία. Με φώναξε ο διευθυντής και μου είπε ότι είναι αδύνατον, γιατί δεν έχω ελληνική καταγωγή. Είπα «εντάξει» και δεν έδωσα σημασία. Ίσως για να αμυνθώ. Δεν το είπα καν στους γονείς μου. Από τότε, όμως, «κατάλαβα» ότι δεν έχω το δικαίωμα να συγκινηθώ ακούγοντας τον ελληνικό εθνικό ύμνο. Όταν τον άκουγα, ένιωθα πλέον ταραχή και αμηχανία. Το θέμα με τη σημαία προέκυψε ξανά στη Β΄ Γυμνασίου. Ήμουν η καλύτερη μαθήτρια του σχολείου. Με φώναξε τότε ο διευθυντής και άκουσα ξανά το «δεν έχεις ελληνική καταγωγή». «Κατάλαβα», είπα κοφτά. Έτσι κι αλλιώς κάποιοι συμμαθητές είχαν αντιδράσει προκαταβολικά. Η συμμαθήτριά μου, η Ντίνα, μου είπε πως δεν είναι δυνατόν να σηκώσει την ελληνική σημαία μια Αλβανίδα, γιατί ο παππούς της είχε πολεμήσει τους Αλβανούς στο «Αλβανικό Έπος». Έμεινα σύξυλη…

Για τη συνέχεια πατήστε εδώ.

Στη φωτογραφία μια Ελληνική Σημαία. Τη βάζω ώστε όσοι απαντούν με εθνικιστικό ρίγος και εθνικιστικά greeklish να έχουν τη δυνατότητα να πληροφορηθούν για τον αριθμό των γαλανόλευκων ριγών…


Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

Σέκτωρ Ξεκάρφωμα

Βρίσκομαι σε πλήρη σύγχυση. Κυκλοφορώ αρκετά στο κέντρο βλέπετε και παρόλο που κάθε 15 μέτρα υπάρχει μπάτσος και κάθε 50 αξιωματικός, αντί να νιώθω ασφάλεια, σκιάζομαι.

Βλέπετε, αν και ακούω ότι ο Μιχάλης λέει παντού ότι δεν θα ανεχτεί ούτε την ανομία αλλά ούτε και τους σερίφηδες και τις ζαρντινιέρες, προς το παρόν βλέπω ότι οι μοναδικοί για τους οποίους δεν υπάρχει ανοχή είναι όσοι, προκλητικά είναι η αλήθεια, κυκλοφορούν χωρίς κοστούμι στην πλατεία Εξαρχείων και στους γύρω δρόμους.

Η κοστουμιά σε αυτό το κράτος υπήρξε ανέκαθεν το περίβλημα αρκετών φελλών και ακόμα περισσότερων απατεώνων, μόνο που ο δημόσιος υπάλληλος, του αστυνομικού μη εξαιρουμένου, ψαρώνει κάργα μπροστά σε ένα κοστούμι και μια φρεσκοξυρισμένη καλοκουρεμένη μάπα.

Ίσως είναι και ο λόγος για τον οποίο ουδέποτε η Αστυνομία έχει εμπλακεί στην διαλεύκανση επιχειρηματικών και πολιτικών σκανδάλων. Σου λέει, πολλά κοστούμια εκεί μέσα, δεν πάω καλύτερα κατά Εξάρχεια μεριά; Έρχονται και προαγωγές...

Στην εικονίτσα, προειδοποιητική πινακίδα που έχει τοποθετηθεί με περίπου ανατολικό προσανατολισμό στις, περίπου, μισές καθέτους της Ιπποκράτους...

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

Αυτιάς, ο Θεός του γιαουρτώματος!

Επειδή υπάρχει περίπτωση να νομίζετε ότι το μόνο που κάνω είναι η μεταφορά ενός εμετικού διαλόγου ανάμεσα στον Αυτιά και στον Ζορό, ενημερώνω το φιλοθεάμον κοινό ότι πρόκειται για διάλογο – συνέντευξη ανάμεσα σε Αυτιά και Ψωμιάδη ο οποίος τη πρώτη μέρα έγινε ζωντανά και τις επόμενες δυο έγινε με τον Αυτιά να κουβεντιάζει με την κονσέρβα… Δείτε και θα καταλάβετε.

Σχόλιο δεν κάνω, δεν δύναμαι κύριε πρόεδρε…



Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009

Το βιογραφικό

Ενημερώνω το φιλοθεάμον κοινό ότι η προθεσμία για υποβολή βιογραφικού, το οποίο δεν θα εξεταστεί καταλλήλως και δεν θα οδηγήσει στην ανάληψη Γενικής Γραμματείας αλλά ούτε καν στην μετ’ επαίνων χυλόπιτα, λήγει την Τετάρτη. Μέχρι σήμερα έχουν υποβληθεί κάτι ολίγες χιλιάδες ενώ το ευκταίο θα ήταν να πιάσουμε το ένα μύριον.

Κατά συνέπεια, η πύκνωσις των τάξεων των υποψηφίων Γενικών Γραμματέων είναι επιτακτική ανάγκη για την Δημοκρατία μας. Η ανταπόκριση στην πρόσκληση του Γεωργίου Ανδρέα Παπανδρέου, (του πάλε ποτέ Γιωργάκη, του παιδιού που δεν έκανε για Πρωθυπουργός) για την αξιοποίηση ουχί των αρεστών μα των αρίστων είναι μονόδρομος προκειμένου να καταστεί δυνατή η:
Καταπολέμηση της διαφθοράς,
Εξυγίανση του κράτους,
Δυνατότητα διορισμού Γενικών Γραμματέων απολύτως αρεστών στο Μαξίμου,
Δυνατότητα διορισμού Γενικών Γραμματέων που θα τους φοβούνται οι Υπουργοί τους,
Εδραίωση της ψευδαίσθησης ότι η στελέχωση γίνεται με αξιοκρατικά κριτήρια και ουχί με αμιγώς κομματικά.

Αυτά και εις άλλα με υγεία. Για όλους όσοι δεν επιλεγούν, του ανωτέρω συμπεριλαμβανομένου, θα επακολουθήσει η δεύτερη ευκαιρία, δηλαδή η υποβολή βιογραφικού για στελέχωση προέδρων και διοικητικών συμβουλίων, μετακλητών υπαλλήλων για υπουργικά γραφεία και δεν συμμαζεύεται... Κουράγιο, κάτι θα κάτσει και σε κανέναν ξεκάρφωτο, δε μπορεί!

Ή μήπως μπορεί;

Στην φωτογραφία, ένα βιογραφικό σημείωμα.

Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009

Η Άρνηση (ή αλλιώς, που να τρέχεις τώρα με μίνι και ψιλοτάκουνο…)


Η είδηση είναι λίγο-πολύ γνωστή: Οι Οικολόγοι Πράσινοι αρνήθηκαν τη συμμετοχή τους στην Κυβέρνηση. Αρνήθηκαν να συμμετέχουν με έναν υφυπουργό στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικών Αλλαγών.

Έκαναν πολύ σωστά.

Γιατί στην Ελλάδα φαίνεται ότι ο σωστός τρόπος για να αναλάβεις Υπουργείο, άντε Υφυπουργείο, είναι πρώτα να περάσει μια χούντα πάνω από τη χώρα, να διαλύσει τα πάντα, μαζί και τα προϋπάρχοντα κόμματα, μετά να εκτελεστούν εκατό, διακόσιοι φοιτητές στο Πολυτεχνείο, να έρθει η Μεταπολίτευση και να ιδρύσεις το ένα από τα δυο κόμματα που θα εναλλάσονται στην εξουσία. Στη συνέχεια θα πρέπει να παλέψεις να αποκτήσεις βαθιές ρίζες στο κατεστημένο και ταυτόχρονα να παρακαλάς το κατεστημένο να αποκτήσει βαθιές ρίζες στο κόμμα σου.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι, έχοντας προφανώς καταλάβει ότι μετά την πτώση της τελευταίας χούντας στην Ελλάδα δεν έκαναν τίποτα από τα παραπάνω, αποφάσισαν να μην συμμετέχουν στην Κυβέρνηση αλλά να περιμένουν την επόμενη. Χούντα. Και δη την πτώση της.

Πραγματικά πρόκειται για μια σοφή κίνηση που αν μη τι άλλο δείχνει προγραμματισμό και σκέψη με όραμα.
Κυρίως όμως δείχνει φόβο για πράξη.

Γιατί τελικά αποδεικνύεται ότι αυτό που ξεχωρίζει τα παιδιά από τους άντρες είναι το ρίσκο που συνεπάγεται η μετάβαση από τα λόγια στην πράξη. Γιατί τα λόγια στις ασκήσεις επί χάρτου είναι καλά αλλά στον πόλεμο είναι που ανατρέπονται όλοι οι σχεδιασμοί. Και αυτό το φοβήθηκαν οι Οικολόγοι Πράσινοι.

Από την άλλη μπορεί, πολιτικάντικα σκεφτόμενοι, να φοβήθηκαν υπονόμευση από το βαθύ ΠΑΣΟΚ και χρέωση αποτυχίας. Ακόμα και έτσι όμως είναι άγνωστο το πότε θα ξανακαταφέρουν να έχουν πρόσβαση στο εσωτερικό, στα μυστικά, στα δυνατά και, κυρίως, στα αδύναμα σημεία της διοίκησης.
Θα έλεγα «άντε και του χρόνου παιδιά» αλλά το βλέπω κομματάκι χλωμό…

Στη φωτογραφία μια χελώνα στο καβούκι της…

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

Μια επιταγή που κάποιοι την νομίζουν λευκή

Ξεκινάμε με τα αυτονόητα. Σήμερα όλοι στη δουλειά το παίζουν πασόκοι. Γελάνε που δεν μπαίνει ο Ζαγορίτης στη Βουλή, που μένει εκτός η Βέρυ Φάνυ Πετραλιά, που ο Παπαθανασίου και ο Αλογοσκούφης θα φάνε πολύ πάγκο κ.λπ. κ.λπ.

Τέλος πάντων, το γεγονός είναι ότι ο Παπανδρέου ή αν θέλετε το ΠΑΣΟΚ του ΓΠj κέρδισε τις εκλογές. Με την κολοσσιαίων διαστάσεων διαφορά του 10,5%. Και με την αμέριστη βοήθεια του Καραμανλή, του οποίου επιτέλους η ώρα ήρθε.

Και 10% διαφορά σημαίνει το εξής: Δώστε τα όλα στον ΓΠj να κάνει ότι θέλει, φτάνει να μας σώσει. Κάποιοι το ονομάζουν αυτό λευκή επιταγή. Είναι όμως έτσι;

Υπενθυμίζω ότι λευκή επιταγή, με πολύ μικρότερη διαφορά (4%) λέγαμε ότι είχε πάρει ο Καραμανλής το 2004. Με τη διαφορά ότι τότε αυτό που παιζόταν δεν ήταν το αν θα σωθούμε αλλά το αν θα γλυτώναμε από το σύστημα ΠΑΣΟΚ. Αλήθεια, άραγε που να καίει το «λίπος» που μάζευε τόσα χρόνια ο νικητής του συστήματος, Θεόδωρος Ρουσόπουλος...

Τώρα όμως το θέμα είναι όχι να απαλλαχθούμε. Το περάσαμε αυτό. Το θέμα είναι αν θα σωθούμε. Γιατί η κατάσταση είναι τραγική. Μόνον οι τόκοι από 350 δισεκατομμύρια ευρώ χρέος πρέπει να προσεγγίζουν τα μισά έσοδα του προϋπολογισμού. Χωρίς να υπολογίζω την αποπληρωμή του κεφαλαίου.

Οπότε, καλά τα πανηγύρια, αλλά μου φαίνεται ότι ο Καραμανλής, αυτός που παρέλαβε σύστημα ΠΑΣΟΚ και παρέδωσε χάος, πήγε σε εκλογές γιατί συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε να διαχειριστεί αυτό το χάος. Και στο ΠΑΣΟΚ τα πανηγύρια δεν θα κρατήσουν πολύ. Γιατί η πραγματικότητα είναι τραγική και οι δοσάδες δεν έχουν σταματήσει να χτυπάνε τις πόρτες. Βλέπετε αυτοί δεν καταλαβαίνουν από εκλογές...

Στην φωτογραφία μία επιταγή που κάποιοι πιστεύουν ότι είναι λευκή...

Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009

Ρεαλιστικές Αυταπάτες

Μεθαύριο έχει εκλογές. Μακάρι να μπορούσα να σας πω τι να ψηφίσετε, όπως βλέπω ότι λένε αρκετοί φίλοι από εδώ μέσα, μόνο που δεν μπορώ να το κάνω. Δεν μπορώ να το κάνω γιατί θεωρώ ότι η ψήφος είναι εξαιρετικά προσωπική απόφαση. Και εν πολλοίς βρώμικη. Οπότε αντί να συμβουλεύσω, θα εξομολογηθώ.

Όχι, εγώ δεν ανήκω στους αναποφάσιστους. Αποφάσισα. Δεν θα πω όμως το τι αποφάσισα. Αν και νομίζω ότι στο τέλος θα είναι φανερό.

Στην απόφασή μου καθόλου δεν βάρυνε το γεγονός ότι η απερχόμενη κυβέρνηση τα έκανε σκατά και μας γύρισε στο 1989. Δεν βάρυνε αυτό το γεγονός γιατί πολύ απλά δεν έχω ψηφίσει ποτέ Νέα Δημοκρατία. Έχω κάποιες ιστορικές διαφωνίες βλέπετε...

Επίσης δεν βάρυνε το γεγονός ότι από Νοέμβρη παίζει με αρκετές πιθανότητες το ενδεχόμενο χρεοκοπίας του κράτους. Έτσι και αλλιώς, με την όποια μονοκομματική ή πολυκομματική κυβέρνηση, αν η κατάσταση είναι τόσο τραγική τότε τα χειρότερα θα έρθουν.

Δυστυχώς, όπως λέει και ο Δημήτρης Τζουβάνος σε ένα από τα εξαιρετικά δύσκολα κείμενά του τα οποία ποτέ δεν μπορώ να διαβάσω μέχρι τέλους, αναγνωρίζω τον εαυτό μου σε αυτούς που προσπαθούν να χωρέσουν «ευζωικούς εγωισμούς και ρεαλιστικές αυταπάτες» στις απαντήσεις των αναζητήσεών τους.

Και συνειδητοποιώ ότι στην απόφαση μου έχουν κυρίως βαρύνει οι ρεαλιστικές αυταπάτες...

Σήμερα δεν μπορώ να βρω φωτογραφία...

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.

Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009

Και αν σου κάτσει;

Λόγω γραφειοκρατικών προβλημάτων, τις τελευταίες μέρες είχα συχνά σούρτα φέρτα στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Για τους μη γνωρίζοντες το Γενικό Λογιστήριο είναι μια δημόσια υπηρεσία που καταρτίζει τον προϋπολογισμό, παρακολουθεί το δημόσιο χρέος, χειρίζεται θέματα καταβολής μισθών, συντάξεων κ.λπ.

Εννοείται ότι μετά από αυτές μου τις επισκέψεις μου λύθηκε κάθε απορία για το πώς καταφέρνει κάθε χρόνο ο προϋπολογισμός να πέφτει εξόφθαλμα έξω, τόσο σε έσοδα όσο και σε έξοδα...

Ενημερώνω λοιπόν το φιλοθεάμον κοινό ότι και επισήμως το κράτος βασίζεται στην τύχη. Στον λαχνό. Στην κληρωτίδα.

Στην πρώτη φωτογραφία η, γιγαντιαίων διαστάσεων, κληρωτίδα που υπάρχει στην είσοδο του ΓΛΚ, το οποίο εδρεύει στην οδό Πανεπιστημίου, ακριβώς απέναντι από τα Προπύλαια, για όσους θέλουν να την δουν με τα ματάκια τους. Η κληρωτίς ευρίσκεται εκεί πλήρης λαχνών...

Στη δεύτερη, μικρές κληρωτίδες, από μία σε κάθε όροφο...

Άντε και στα δικά μας!

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

Προγράμματα Stage. Πως να παρακάμψετε το(ν) ΑΣΕΠ

Επειδή πολύς λόγος έχει γίνει για τα προγράμματα Stage, ο σχολιαστής νιώθει την ανάγκη να ρίξει άπλετο υποκειμενικό φως σε μια σκοτεινή πτυχή τους.

Αρχικά δυο λόγια για το έργο: Τα stage είναι προγράμματα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας. Η περιγραφή είναι χαριτωμένη.

Ακόμα πιο χαριτωμένη όμως είναι η περιγραφή της διαδικασίας επιλογής υποψηφίων: Σύμφωνα με τα αναγραφόμενα σε ΥΠΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ του 2006 με τις διατάξεις της οποίας προσελήφθησαν 9.000 νομάτοι, «η επιλογή των ανέργων νέων από τα μητρώα του ΟΑΕΔ και η τοποθέτηση αυτών σε θέσεις απόκτησης εργασιακής εμπειρίας στις Υπηρεσίες και στους Φορείς του Δημοσίου και του Ευρύτερου Δημόσιου Τομέα και των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, θα γίνει μέσω της διαδικασίας της εξατομικευμένης παρέμβασης και της συνεκτίμησης του Ατομικού Σχεδίου Δράσης

Μιλάμε είναι ο καλύτερος ορισμός που έχω ακούσει για τη λέξη ρουσφέτι τα τελευταία χρόνια. Ρουσφέτι = εξατομικευμένη παρέμβαση και συνεκτίμηση Ατομικού Σχεδίου Δράσης.

Το ΑΣΕΠ λοιπόν, ειλικρινά προσπαθεί με νύχια και με δόντια να διασφαλίζει ότι οι προσλήψεις μόνιμων υπαλλήλων γίνονται χωρίς να μεσολαβεί το ρουσφέτι. Δηλαδή να διασφαλίζει ότι όλα τα δικαιολογητικά των υποψηφίων εξετάζονται κανονικά, χωρίς παρεμβάσεις και ότι η μοριοδότηση των υποψηφίων γίνεται σύμφωνα με τα αναγραφόμενα στις αποφάσεις.

Προχτές όμως, ο για λίγες ακόμα εμφανίσεις Πρωθυπουργός μας, είπε στο ντιμπέιτ κάτι που είναι γνωστό αλλά δυστυχώς δεν έχει γίνει αντιληπτό. Ότι είναι λογικό να μοριοδοτούνται στις προσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων όσοι έχουν περάσει μέσα από τα προγράμματα stage.
Από αυτά τα παραπάνω, και με ολίγη σύνθεση προκύπτει η γνωστή αποσύνθεση: Πως να παρακάμψω το ΑΣΕΠ και ταυτόχρονα να φαίνεται ότι αυτό λειτουργεί σωστά;

Προσλαμβάνω ρουσφετολογικά, απροκάλυπτα ρουσφετολογικά, άνεργα δικά μου παιδιά μέσω stage. Αφού αποκτήσουν μια «προϋπηρεσία» μέσω του stage, βγάζω μια προκήρυξη μόνιμου προσωπικού μέσω του αδιάφθορου ΑΣΕΠ. Στην προκήρυξη αυτή μοριοδοτώ όσους έχουν «προϋπηρεσία» μέσω stage. Δηλαδή τα δικά μας παιδιά. Οι προσλήψεις γίνονται νόμιμα, δόξα και τιμή και ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Είπατε τίποτις;

Στην φωτογραφία απαραίτητο αξεσουάρ κατά τη διαδικασία της εξατομικευμένης παρέμβασης και της συνεκτίμησης του Ατομικού Σχεδίου Δράσης...

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009

Οι υπέρογκες προεκλογικές αυξήσεις του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης


Επειδή ειπώθηκε από τον Γιώργο ότι στις 10 Σεπτεμβρίου δόθηκαν προεκλογικά υπέρογκες αυξήσεις στο συγκεκριμένο Υπουργείο και επειδή αρχικά μου τη βίδωσε που κάποιοι τα παίρνουν προεκλογικά, το έψαξα κατά τι. Αποτέλεσμα της έρευνας;

Το υπέρογκο ποσό αφορά την αναπροσαρμογή ενός επιδόματος κατά 25,6 ευρώ τον μήνα για το έτος 2009, κατά 24 ευρώ τον μήνα για τα έτη 2010, 2011 και 2012. Το υπέρογκο ποσό λοιπόν είναι λιγότερο από αύξηση ενός ευρώ την ημέρα.

Για του λόγου το αληθές στην φωτογραφία το απόσπασμα του ΦΕΚ 1967Β/2009. Τα ποσά που αναφέρονται υπόκεινται σε κρατήσεις 20%.

Ρε παιδιά, χαλαρώστε λίγο. Δεν είναι ανάγκη να ξέρετε τα πάντα. Δεν ζητά από τους Πρωθυπουργούς αυτό ο κόσμος. Στην προσπάθεια σας να ξεπεράσετε και αυτήν ταύτην την φοβεράν εφεύρεσην του φωτεινού παντογνώστη λέτε την μια αρλούμπα πίσω από την άλλη.

Τι ζητά όμως από τους Πρωθυπουργούς ο κόσμος; Την ικανότητα να μπορούν να διαλέξουν συνεργάτες που με τη σειρά τους θα μπορούν να αξιολογήσουν καταστάσεις και να μοιράζουν δυο γαϊδουριών άχυρα. Και μου φαίνεται ότι, εκ της αρλούμπας που τόσο αβασάνιστα ξεστόμισε ο σύντροφος πρόεδρας του ΠΑΣΟΚ, το επιτελείο ψιλομπάζει καθόσον δεν μπορεί να αξιολογήσει ούτε την άλφα βήτα με αποτέλεσμα να τον παρασέρνει σε πατάτες… Ελπίζω να τα πηγαίνουν καλύτερα με τα άχυρα…


Στην φωτογραφία, ο κύριος Πατάτας από τα Toy Stories... Σαν κάτι να μου θυμίζει...

ΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΑΓΕΙΡΑ


Απόσπασμα από εξαιρετική ανάρτηση του Περίκαλλου:


Η βασική κατάκτηση της δημοκρατίας, λέει ο Αριστοτέλης, είναι το ότι οι αξιωματούχοι της πολιτείας εκλέγονται με κλήρωση. Σε όσο περισσότερα αξιώματα οι αξιωματούχοι εκλέγονται με κλήρωση, τόσο περισσότερο δημοκρατικό είναι το πολίτευμα.Το να εκλέγονται οι αξιωματούχοι με ψηφοφορία (διότι και στην αρχαία δημοκρατία σε κάποια αξιώματα οι αξιωματούχοι εκλεγόντουσαν με ψηφοφορία), ο Αριστοτέλης το θεωρεί κατάλοιπο της ολιγαρχίας. Επίσης, κατάλοιπο της ολιγαρχίας θεωρεί το να μην εκλέγονται ως αξιωματούχοι της πολιτείας προλετάριοι, φαναρτζήδες, λουστραδόροι επίπλων, εργαζόμενοι σε εκκοκκιστήρια βάμβακος, νταλικιέρηδες, ταξιτζήδες, οικιακές βοηθοί, βρεφονηπιοκόμοι, κοπτοραπτούδες, περιπτεράδες, σουβλατζήδες, σταυλίτες του ιπποδρόμου, μαρμαράδες κλπ, αλλά, αντιθέτως, όλοι οι αξιωματούχοι της πολιτείας να είναι βιομήχανοι, δικηγόροι, αρχιτέκτονες, πολιτικοί μηχανικοί, παπατζήδες του χρηματιστηρίου, εισοδηματίες, ηθοποιοί, οικονομολόγοι, πράκτορες της ΚΥΠ, δημοσιογράφοι, απόστρατοι στρατηγοί, πρόεδροι ΜΚΟ και καθηγητές φιλοσοφίας.


Διαβάστε το υπόλοιπο εδώ: prkls#links


Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009

Φάτσα Θάλασσα


Φίλος προσπαθεί να πουλήσει ένα οικόπεδο πολύ κοντά σε μια παραλία. Εξήντα μέτρα από το κύμα. Ανάμεσα σε αυτό το οικόπεδο και την παραλία υπάρχει ένα άλλο οικόπεδο, και αυτό δικό του. Αλλά αυτό δεν το πουλάει. Πουλάει το πίσω.

Δεν έχει ιδέα για τις τιμές που επικρατούν στην τοπική αγορά. Επίσης, επειδή μένει μακριά από το μέρος αυτό, αποφασίζει να έρθει σε επαφή με έναν μεσίτη ο οποίος δείχνει αμέσως ενδιαφέρον για την περιοχή καθώς δεν του κρύβει ότι αποτελεί φιλέτον.

Επισκέπτονται την τοποθεσία και το μάτι του μεσίτη πέφτει κατ’ ευθείαν στο παραλιακό οικόπεδο. Αμέσως ενημερώνει τον φίλο ότι το από κάτω οικόπεδο είναι όλα τα λεφτά. Και του προσφέρει μια τιμή που είναι πάρα πολύ καλή. Ο φίλος ενθουσιάζεται και σκέφτεται: «Αφού το παραλιακό κάνει τόσα, έ, άντε το πίσω να κάνει είκοσι, βία εικοσιπέντε τοις εκατό πιο κάτω».

Αρχίζουν την κουβέντα για το πίσω οικόπεδο και όταν φτάνουν στο ψαχνό ο μεσίτης βάζει μια τιμή στόχο που μετά βίας ξεπερνά το ένα τρίτο του παραλιακού και όμορου οικοπέδου. Ο φίλος απορεί. Μα, τέτοια μεγάλη διαφορά για εξήντα μέτρα απόσταση από τη θάλασσα; Και ο μεσίτης του λέει την μεγαλειώδη ατάκα που τα συνοψίζει όλα. Όλα όσα ζούμε:

Φίλε, η Ελλάδα είναι για αυτούς που μένουν φάτσα θάλασσα. Όλοι οι άλλοι είμαστε κορόιδα…

Στη φωτογραφία, χιόνια και πάγος στην πολύπαθη παραλία της Ραφήνας…

Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2009

Επενδυτικά Σχέδια – Ένα παραμυθάκι

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης σύμφωνα με την οποία είμαστε στη θέση 71 από πλευράς ανταγωνιστικότητας (σε σύνολο περίπου 130 χωρών) και έχοντας διαβάσει σήμερα ότι είμαστε στη θέση 109 (σε σύνολο 183 χωρών) όσο αφορά στην ελκυστικότητα επενδυτικών κεφαλαίων, σήμερα θα πούμε ένα παραμυθάκι:


Ήταν κάποτε ένας ανθρωπάκος που ήθελε να αγοράσει ένα μηχάνημα εντελώς απαραίτητο για τη δουλειά του. Πολύ ακριβό όμως το μηχάνημα και ο ανθρωπάκος δεν μπορούσε να το πληρώσει όλο από τη τσέπη του. Επιπλέον, το μηχάνημα λόγω μεγέθους απαιτούσε κατασκευή κτιρίου για να χωρέσει.

Εκείνη την εποχή όμως έτυχε – λέμε τώρα γιατί μόνο τύχη δεν ήταν – να είναι ανοιχτό ένα πρόγραμμα στο οποίο θα μπορούσε να κάνει μια αίτηση για να τον επιδοτήσουν για τα μισά λεφτά.

Ωραία, σκέφτηκε.
Το μηχάνημα κάνει 80 χιλιάρικα.
Και άλλα 80 το κτίριο.
Σύνολο 160.
Εγώ έχω τα 40.
Θα δανειστώ τα υπόλοιπα 120.
Θα τους πω όμως ότι κτίριο και μηχάνημα κάνουν 200.
Όταν θα τελειώσω, αυτοί θα μου δώσουν τα 100.
Θα τα επιστρέψω στη τράπεζα και θα χρωστάω μόνο 20 τα οποία κούτσα κούτσα θα βγουν...
Έτσι και αλλιώς από το Υπουργείο λένε ότι θα μου δώσουν τα εκατό μόλις προσκομίσω τα τιμολόγια αγοράς.

«Βάζει» λοιπόν μια αίτηση ο άνθρωπος με όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά. Του έρχεται μετά από 4 μήνες η έγκριση και πάει και δανείζεται από την τράπεζα τα 120 χιλιάρικα. Με προσημείωση ακινήτου. Πηγαίνει και ξεκινά να χτίσει το κτίριο. Μόνο που για να χτίσει το κτίριο έπρεπε να έχει έγκριση περιβαλλοντικών όρων. Και επειδή πολλούς δημόσιους υπαλλήλους έχουμε, αλλά από άσχετες ειδικότητες ή και χωρίς ειδικότητα, η έγκριση καθυστερεί 6 μήνες. Και οι τόκοι τρέχουν. Και μετά πρέπει να βγάλει άδεια οικοδομής. Άλλοι 4 μήνες και στο τέλος γρηγορόσημο για να βγει η άδεια. Και οι τόκοι τρέχουν. Και ξεκινά την κατασκευή του κτιρίου που του παίρνει άλλους έξι μήνες. Και οι τόκοι τρέχουν. Το κτίριο τελειώνει και αυτός αγοράζει το μηχάνημα. Και υποβάλει φάκελο να πληρωθεί. Η επιτροπή παραλαβής του έργου πηγαίνει εκεί μετά από 4 μήνες. Και οι τόκοι τρέχουν. Η επιτροπή διαπιστώνει ότι όλα είναι καλά και διαβιβάζει τον φάκελο για την εκκαθάριση της πληρωμής. Άλλοι τρεις μήνες μέχρι να εκκαθαριστεί η πληρωμή. Και για όσους δεν κατάλαβαν ακόμη, οι τόκοι τρέχουν...

Η πληρωμή εκκαθαρίζεται. Αλλά λεφτά για να καταβληθούν στον λογαριασμό του ανθρωπάκου δεν υπάρχουν. Το κράτος του ανθρωπάκου δεν μπορεί να πληρώσει βεβαιωμένες πληρωμές κάποιων επενδυτικών προγραμμάτων εδώ και 6 μήνες. Και η τράπεζα βγάζει το προσημειωμένο ακίνητο στο σφυρί. Ο ανθρωπάκος πηγαίνει στην Υπηρεσία που έχει εκκαθαρίσει την πληρωμή του με το χαρτί του επικείμενου πλειστηριασμού. Και εκεί του εξηγούν πως το Υπουργείο Οικονομικών δεν πληρώνει δεν πληρώνει – Ντάριο Φο. Δεν υπάρχει φράγκο.

Μα πως δεν πληρώνετε; Αφού έχουμε υπογράψει σύμβαση... Ψελλίζει...

Στην πρώτη φωτογραφία ένας άνθρωπος για όλες τις απογραφές... Αλλά μέχρι εκεί.

Στην δεύτερη φωτογραφία τρανή απόδειξη ότι αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τον διορθωτή του Word ζουν σε άλλη χώρα...

Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009

Αριθμοί και Πραγματικότητα

Για τους οικονομολόγους η ζωή μας εκφράζεται με νούμερα. Τόσο παράγεις κατά κεφαλή, τόσο φορολογείσαι, τόσο ανταγωνιστικός είσαι σε σχέση με τους άλλους κ.λπ, κ.λπ.

Ο περισσότερος κόσμος δεν μπορεί να συλλάβει το τι σημαίνουν αυτά τα νούμερα. Δεν αντιλαμβάνεται ας πούμε τι σημαίνει χρέος 270 δισεκατομμύρια ευρώ. Το νούμερο δεν του λέει απολύτως τίποτα. Περνάνε από πάνω του τα πολυτελή 4x4 τροχοφόρα και αυτός ζητά συγνώμη που δεν καταλαβαίνει ως γίνεται το χρέος να είναι κοινό και το τζιπ ιδιωτικό και αλλουνού...

Τι πάει να πει έλλειμμα προϋπολογισμού 7% του ΑΕΠ; Πως μεταφράζεται αυτό; Τι σημαίνει για την καθημερινότητά μου; Μήπως θα μου κόψουν δέκατο τρίτο και δέκατο τέταρτο μισθό; Τι σημαίνει φοροδιαφυγή; Τι εννοούν οι σπουδαγμένοι όταν μιλάνε για κοινωνικό κράτος; Το ότι δεν έχω δωρεάν παιδικούς σταθμούς έχει να κάνει με το έλλειμμα; Το ότι δεν έχω σωστή εκπαίδευση για τα παιδιά μου συνδέεται με τη φοροδιαφυγή; Το ότι επί τρία χρόνια ο (Σ)Αβραμόπουλος προσλαμβάνει τέσσερις χιλιάδες γιατρούς και νοσηλευτές και ακόμα τίποτα, σημαίνει διάλυση; Σημαίνει έλλειψη κοινωνικού κράτους; Γιατί δεν τα λέει κάποιος απλά στον κόσμο; Αφελής ερώτηση...

Σήμερα βγήκε στη δημοσιότητα η ετήσια Διεθνής Έκθεση Ανταγωνιστικότητας 2009-2010 του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ. Εδώ δεν μιλάμε για κάποιον που εξαρτάται από εμάς. Δεν μιλάμε για έναν οργανισμό που γουστάρει ΠΑΣΟΚ και φτύνει ΝΔ. Μιλάμε για κάποιον τρίτο, άσχετο και κατά τεκμήριο αμερόληπτο. Μιλάμε για έναν οργανισμό ο οποίος το 2003 κατέταξε τη χώρα στη θέση νούμερο 38, αν θυμάμαι καλά. Ήταν τότε που οι Ρουσσόπουλοι ωρύονταν για το «σύστημα ΠΑΣΟΚ» και που έσκιζαν τα ρούχα τους για την άθλια αυτή θέση στο παγκόσμιο οικονομικό στερέωμα.

Τι σημαίνει για τη δική μου καθημερινότητα ότι φέτος έχουμε καταταχθεί στη θέση νούμερο 71; Να σας πω: Το 2004 ούτε που σκεφτόμουν τη ζωή μου στο εξωτερικό. Ενώ τώρα δεν μπορώ να σκεφτώ πώς τα παιδιά μου θα ζήσουν σε αυτή τη κωλοχώρα του ρουσφετιού, της διαφθοράς και πάνω απ’ όλα των αλλεπάλληλων χαμένων ευκαιριών...

Στις φωτογραφίες, υποδοχή του αγίου φωτός στην Ελλάδα. Με τιμές αρχηγού κράτους. Με αεροπλάνο της Ολυμπιακής στην δεύτερη. Με το προεδρικό στην πρώτη... Τι να λέμε τώρα...

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009

Τρικυμία Σε Φλιτζάνι


Τελικά η αριστερά των διαβασμένων δεν θα μπορέσει ποτέ να εφαρμόσει λύσεις. Κάθε που υπάρχει περίπτωση να αποκτήσει μια κρίσιμη μάζα, διασπάται. Δεν έχει σημασία που στη συγκεκριμένη στιγμή δεν διασπάστηκαν και το άφησαν για μετά τις εκλογές. Σημασία έχει ότι αυτή την ώρα, μια ώρα εξαιρετικά κρίσιμη για την κοινωνία, σε μια φάση που παίζει γερά το κράτος να χρεοκοπήσει, οι κονομημένοι να την κοπανήσουν με τα λεφτά και οι πλατείες να γεμίσουν ανέργους, αυτοί κοιτάν ποιος θα ηγηθεί του ΣΥΡΙΖΑ.

Για να μη διασπαστούν λοιπόν στα εξ ων συνετέθησαν, σε μια κίνηση σπάνιας ομορφιάς η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ ενέκρινε την πρόταση του ΣΥΝ για συλλογική ηγεσία με την κατάθεση του ψηφοδελτίου στον Άρειο Πάγο και από τις ένδεκα συνιστώσες που αποτελούν τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι σαν να τους βλέπω. Έντεκα νοματέοι να περιμένουν, φωνασκώντας, να παραδώσουν στο πρωτόκολλο του Άρειου Πάγου ένα μουσκεμένο χαρτάκι – ψηφοδέλτιο πάνω στο οποίο βρίσκονται γαντζωμένα έντεκα χέρια...

Όταν θα μείνουν εκτός Βουλής και εκτός κοινωνίας, ας μου πει κάποιος για ποιον θα είναι σαν ώριμα προς συλλογή φρούτα τα θύματα αυτής της κρίσης. Και ποιος θα προστρέξει πρόθυμα να τα «βοηθήσει» για να βοηθηθεί. Το σύνθημα που θα ακούγεται θα είναι «ΛΑ.Ό.Σ. ΛΑ.Ό.Σ. για τον λαό».

Σκεφτείτε παιδιά εσείς ποιος θα καταθέσει το ψηφοδέλτιο στον Άρειο Πάγο και αφήστε τους Καρατζαφέρηδες να αλωνίζουν. Έχετε τα δικά σας θέματα τώρα, που να ασχολείστε και με τα της κοινωνίας.

Νυν υπέρ πάντων αι συνιστώσαι...

Στη φωτογραφία μια τρικυμία σε φλιτζάνι που δεν ενδιαφέρει πια κανέναν...

Πολύ Ψηλά


Δευτέρα σήμερα και καλή βδομάδα στο φιλοθεάμον κοινό.

Από σήμερα ξεκινά και τυπικά η προεκλογική περίοδος και μαθαίνω πως από εικοσαετία φίλος Γιάννης Ζαμπετάκης, μαχητικός τόσο στο blog του όσο και στον πραγματικό κόσμο, κατεβαίνει στην Εύβοια ως υποψήφιος βουλευτής με τους Οικολόγους Πράσινους. Άντε και αν όλα πάνε καλά θα γίνω και ’γω κουμπάρος της διαπλοκής, καθότι του έχω βαφτίσει τον ένα του τον γιο.

Πάντα το έλεγε η μάνα μου ότι θα έφτανα ψηλά!!!

Στη φωτογραφία, για όσους ψηφίζουν Οικολόγους Πράσινους και ταυτόχρονα τους ψηφίζουν στην Εύβοια, εμφατικά σταυρό στον Γιάννη Ζαμπετάκη!!!

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009

Τι είπε ο παιδίατρος

Η επόμενη παράγραφος εξεστομίσθη υπό του παιδιάτρου των τέκνων μου, ο οποίος αφού μας χτύπησε από ένα εμβόλιο, είπε:

«Όχι ότι μου αρέσει χοντρός αλλά πρέπει να παραμείνει… γιατί… δεν τιμωρείται όσο πρέπει (γέλια). Μεγαλύτερη ανακούφιση για τον χοντρό δεν υπάρχει. Δηλαδή αυτή τη στιγμή, φτου ξελεφτερία είναι. Δηλαδή τον εβάλανε με το ζόρι να γίνει Πρωθυπουργός. Τον βάλανε με το ζόρι να πηγαίνει κάθε μέρα εκεί πέρα από τη Ραφήνα. Τον βάλανε με το ζόρι να βγάζει Υπουργούς. Με το ζόρι το ένα, με το ζόρι το άλλο, δεν του βγαίνει τίποτα, είναι άχρηστοι όλοι, όποιον και να βάλει σκάρτος είναι… σκατά! Σου λέει άι σιχτίρ, να πάω σπίτι μου, να παίξω το πλέιστέισιόν μου που το α γ α π ά ω! Λοιπόν, πρώτη μέρα ένα αχλάδι. Πατέρα επειδή είσαι των ονίων κοίτα τα αχλάδια να είναι καλά.»

Όπως καταλάβατε:
Αφενός, ο παιδίατρος τα έχει πάρει με τον χοντρό. Καθότι τον εκόβω για λίγο δεξιούλη, είναι μάλλον από εκείνους τους νεοδημοκράτες που χτες το βράδυ, ευθαρσώς και επωνύμως, η Ντόρα κάλεσε να ξεπεράσουν την οργή τους και να ξαναψηφίσουν ΚΚj. Μιλάμε για καρφί μεγέθους κολώνας της ΔΕΗ…
Αφετέρου ο μικρός μου γιος έφτασε στην τρυφερή ηλικία των πεντέμισι μηνών και θα αρχίσει να μασουλάει τροφές. Πρώτη μέρα ένα αχλάδι το οποίο θα πρέπει να είναι καλό.

Στη φωτογραφία ένας ειρωνικά πικραμένος Χατζηνικολάου, ένας χεσμένος Τράγκας, μια Μακρή που θέλει να κρυφτεί αλλά η χαρά δεν την αφήνει, ένας Τριανταφυλλόπουλος στη ζούγκλα και μια άδεια θέση Πρωθυπουργού στο μέγαρο Μαξίμου…

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2009

Το Σίγουρο!

Ο Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, χτες, Δευτέρα, 31 Αυγούστου, τελευταία ημέρα των μπάνιων του λαού, αποφάσισε να ανακοινώσει την έναρξη του διαγωνισμού για την επέκταση της Αττικής οδού προς διάφορες κατευθύνσεις. Δεν μπορούσε να περιμένει να επιστρέψει ο κόσμος, να έχει και καλύτερη δημοσιότητα το όλο εγχείρημα;

Σήμερα παραιτήθηκε και ο κυρ' Γιάννης ο Μανώλης, πρώην συνδικαλιστής. Πλέον και πρώην βουλευτής. Πρόκειται για τον άνθρωπο ο οποίος, μιμούμενος την ελληνική προσφορά της μεταχρονολογημένης επιταγής στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, εφηύρε την μεταχρονολογημένη παραίτηση. Αν δεν θυμόσαστε, πριν κάνα δυο μήνες είχε ανακοινώσει την παραίτησή του στις.... 9 Σεπτέμβρη γιατί τότε θα ξεκινούσε τις εργασίες του το Γ’ Θερινό Τμήμα της Βουλής στο οποίο και θα συμμετείχε. Όμως το έκανε άρον – άρον σήμερα.

Παρ' όλα αυτά, την πιο σίγουρη πληροφορία ότι πάμε για εκλογές, μου την έδωσε μια φίλη η οποία τυγχάνει εν έρωτα παρανομούσα με, αναξιοπαθούντα στον γάμο του, βουλευτή της Ν.Δ. Η οποία πριν κάνα δυο βδομάδες μου είπε: «. ..Άστο. Στον ...... είπαν ότι σε κάνα δυο βδομάδες πάμε για εκλογές!»

Στη φωτογραφία ένα παλιό ψηφοδέλτιο. Με φωτογραφία του θείου. Φωτογραφία η οποία ήταν μανούλα στην προσπάθεια για την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού...

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.

Τρίτη 25 Αυγούστου 2009

Writer’s Block


Τις τελευταίες μέρες έχω μπλοκάρει. Δεν μπορώ να βρω τίποτα να γράψω. Οτιδήποτε ξεκινώ μου φαίνεται λίγο σε σχέση με αυτά που έχουν συμβεί. Βλέπετε, αν και οι φωτιές με ενοχλούσαν πάντα, συνειδητοποιώ πλέον πως, λόγω ηλικίας, οτιδήποτε καίγεται δεν θα προλάβω να το ξαναδώ ποτέ στο πρωτύτερο μεγαλείο του.

Δεν μπορεί να χωνέψει το μυαλό μου ότι σε αυτή τη χώρα κουμάντο κάνει ο στρατηγός άνεμος. Ότι το κράτος λειτουργεί μέχρι τα έξι μποφόρ. Όσο δηλαδή λειτουργεί και τότε... Μετά εκδίδεται απαγορευτικό και περιμένουμε να πέσει ο αέρας για να κάτσουν οι στάχτες.

Αισθάνομαι ότι τα τελευταία πέντε χρόνια τα πράγματα έχουν οπισθοχωρήσει. Ότι έχει υπάρξει μεγάλο πισογύρισμα κοινωνίας και κράτους. Αυτό δεν αποτελεί ύμνο στην προηγούμενη κυβέρνηση. Αποτελεί όμως κατηγορία για την παρούσα. Θέλει πραγματικά μεγάλη ανικανότητα για να καταφέρεις μέσα σε πέντε χρόνια να αποκτήσεις εικόνα χειρότερη από το ΠΑΣΟΚ του 2004.

Και σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης, δεν μπορεί να μου φύγει από το μυαλό ότι υπεύθυνη για όλα τα κακά της μοίρας μας είναι η νοοτροπία που εκδηλώνεται με τη φράση «αλλά είσαι και λιγάκι δεξιούλης, έτσι δεν είναι;». Μπορεί να μην είσαι ικανός να μοιράσεις δυο γαϊδουριών άχυρα αλλά αν είσαι του κόμματος, το κράτος σου ανήκει...

Ο κομματισμός υπεράνω της αξιοκρατίας είναι η βασική πηγή των δεινών μας. Με αυτή τη νοοτροπία αυτομαστιγώνεται ένας ολόκληρος λαός που δεν μπορεί να ξεφύγει από τους φαύλους κύκλους που τον ταλαιπωρούν...

Στη φωτογραφία ένα δάσος που θα καεί και ένα σπίτι που δεν θα καεί...

Παρασκευή 21 Αυγούστου 2009

Πιστοποιητικό Κοινωνικών Φρονημάτων


-Πες μου δυο πράγματα για σένα

-Έχω πτυχίο του Οικονομικού Πανεπιστημίου και μεταπτυχιακά στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Είχα δουλέψει 9 χρόνια στην Price Waterhouse Coopers και στο Υπουργείο βρίσκομαι από το 2000. Δυστυχώς, ενώ για την πρόσληψή μου είχε μετρήσει η προϋπηρεσία μου εκεί, ουδέποτε στο Υπουργείο με τοποθέτησαν πάνω στο αντικείμενό μου με αποτέλεσμα από τότε να προσπαθώ να μετακινηθώ προς τη Διεύθυνση που σας λέω ότι θέλω να πάω τώρα.

-Ναι, εντάξει όλα αυτά, αλλά είσαι και λιγάκι δεξιούλης, έτσι δεν είναι;

Ο παραπάνω διάλογος στις λεπτομέρειες του έχει αλλαχτεί για να αποφύγουμε τον, έστω και μικρό, κίνδυνο να καρφώσουμε τον ταλαίπωρο που προσπαθεί να εργαστεί πάνω στο αντικείμενό του.

Η τελευταία πρόταση όμως (Ναι, εντάξει όλα αυτά, αλλά είσαι και λιγάκι δεξιούλης, έτσι δεν είναι;) μεταφέρεται ακριβώς όπως μου τη μετέφερε και ο παθών...

Όχι ότι δεν έχω ανάλογες προσωπικές εμπειρίες αλλά όπως και να το κάνεις, το «λιγάκι δεξιούλης» είναι καταπληκτική φράση. Είναι σαν να λέμε, θα μου φέρεις και ένα πιστοποιητικούλι κοινωνικών φρονημάτων, έτσι δεν είναι; Όλα αυτά το 2009.

Α ρε Βύρωνα Γουΐ-Μις-Γιου Πολύδωρα πόση αλήθεια έλεγες όταν ξεστόμιζες εκείνη την απίθανη φράση για τα 10.000 δικά μας παιδιά αμέσως μετά τις εκλογές του 2004. Μόνο που δεν τόλμησες να πεις όλη την αλήθεια ως προς το νούμερο!

Αναρωτιέμαι αν η φυγή προς Καναδά είναι μια κάποια, έστω και παγωμένη, λύση...

Στη φωτογραφία καναδέζικες λίμνες και καναδέζικα όρη και άγρια βουνά...

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2009

Φεγγάρια και πράσινα άλογα

Και φέτος μου ήρθε το εξής email:

Αυτό και αν γίνεται μόνο μια φορά στην ζωή μας

ΔΥΟ ΦΕΓΓΑΡΙΑ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

Την 27η Αυγούστου 2009, 30 λεπτά μετά τα μεσάνυκτα, κοιτάξτε στον ουρανό. Ο πλανήτης Άρης θα είναι πολύ λαμπερός μέσα στον ουρανό. Θα είναι το ίδιο μεγάλος όπως και το φεγγάρι παρόλο που ο πλανήτης Αρης θα είναι 34,65 εκατομμύρια μίλια μακριά από την Γή. Προσπαθήστε λοιπόν να μην χάσετε αυτό το γεγονός. Θα το βλέπουμε με γυμνό μάτι σαν να και η γη έχει δύο φεγγάρια !!!.. Η επόμενη φορά που θα λάβει χώρα αυτό το γεγονός θα είναι το έτος 2287. Μοιραστείτε αυτή την πληροφορία με όλους τους φίλους σας γιατί κανένας ζωντανός δεν θα μπορέσει να το δει για δεύτερη φορά... ...





Επί του ανωτέρω έχω να πω δυο πράγματα:

Πρώτον: Κανείς ζωντανός δεν θα το δει ούτε καν για πρώτη. Εκτός και αν εκείνη την ώρα κοιμάται, οπότε υπάρχουν κάποιες λίγες πιθανότητες να το δει στον ύπνο του!

Δεύτερον: Έχει πολύ πλάκα το τι δύναμη έχει ο γραπτός λόγος: Οι περισσότεροι που διαβάζουν αυτό το email το πιστεύουν. Το χάπτουν αμάσητο για να ακριβολογούμε… Υπάρχουν, επίσης, αρκετοί που αν και δεν το πιστεύουν, παρόλα αυτά κρατάνε μια πισινή και το προωθούν... Ποιος ξέρει καμιά φορά, μπορεί και να συμβεί. Να μη σας έχω ενημερώσει; Κάτι σαν τον τρόπο που διαιωνίζουμε τα προβλήματα στις εκλογές ρε παιδί μου. Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι το ένα από τα δυο μεγάλα κόμματα θα μας βγάλει από τα αδιέξοδά μας. Υπάρχουν και αρκετοί που αν και δεν το πιστεύουν, ψηφίζουν το ένα από τα δύο, μπας και…

Δεν θέλει και πολύ εδώ που τα λέμε. Αν δυο χαζούλες αράδες σε ένα email μας κάνουν να πιστεύουμε ότι ο Άρης θα φαίνεται στις 27 Αυγούστου σαν τη Σελήνη στον ουρανό, τόσες εκατοντάδες χιλιάδες τόνοι μελανιού στις εφημερίδες και τόσες δεκάδες χιλιάδες ώρες τηλεοπτικών ειδήσεων πώς να μην μας πείσουν ότι η λύση θα έρθει από τα κόμματα εξουσίας;
Στη φωτογραφία, πράσινα άλογα… Εδώ που τα λέμε θα μπορούσαν να είναι και μπλε...

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.

Τρίτη 18 Αυγούστου 2009

Ανοίξαμε και σας περιμένουμε !


Επιστροφή από διακοπές με λαιμό πιασμένο από ψύξη και σώμα σχετικά χορτασμένο από μπάνια αλλά όχι από ξεκούραση. Επιστροφή και ειλικρινά δεν έχω ιδέα τι έγινε, αν έγινε δηλαδή τίποτα τις τελευταίες 30 ημέρες. Τελικά, όταν δεν φτάνουν στα αυτιά σου τηλεοράσεις όλα φαίνονται καλύτερα. Μήπως να το κλείσω το χαζοκούτι φέτος, να ησυχάσω;

Άντε παιδιά, καλή σεζόν εύχομαι και αν όλα πάνε κακά, ούτε αυτόν τον χειμώνα θα πλήξουμε!!!

Σάββατο 18 Ιουλίου 2009

Κλειστόν λόγω διακοπών !!!

Δηλαδή μπορεί να μην είναι και εντελώς κλειστό... Πάντως θα είναι σίγουρα διακοπές!

Ραντεβού προς το τέλος Αυγούστου, εκεί που τελειώνουν οι ήσυχες μέρες...

Πριν κλείσω όμως τη φετινή σεζόν, να πω κάτι για τις κάμερες που υποτίθεται ότι μας ξαναβάζουν (το υποτίθεται πάει στο ότι δεν πιστεύω ότι σταμάτησε ποτέ η λειτουργία τους) και για το δείγμα γενετικού υλικού το οποίο θα μας παίρνουν σε οποιοδήποτε αδίκημα από πλημμέλημα και άνω: Αν και δεν θεωρώ τον εαυτό μου επαναστάτη, τολμώ να προτείνω μια επαναστατικότατη πράξη:

Τεκνοποιήστε!!!!

Αλλιώς η κοινωνία γερνάει, συντηρικοποιείται, φοβάται, μαλακίζεται, βάζει κάμερες, μας παίρνει δείγμα από αίμα και άλλα τέτοια όμορφα. Και οι λογικοί παίρνουν τα βουνά.

Τεκνοποιία: Βαθύτατα επαναστατική πράξη, ιδίως αν γίνει και ως τέτοια!! Και θέλει τουλάχιστον δύο τέκνα σε κάθε επαναστατικό πυρήνα. Διαφορετικά αντί για επαναστάτες υπάρχει η μεγάλη πιθανότητα να γίνουν τα παιδιά απλά εγωιστές...

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2009

Εγκατάσταση Φωτοβολταϊκών Χωρίς Άδειες;

Διαβάζοντας το μπλογκ του Κώστα Καβαθά, το οποίο καταφέρνει με άνεση και συνέπεια να είναι περισσότερο αγανακτισμένο ακόμα και από το δικό μου, είδα ότι στην υπανάπτυκτη Γερμανία μπορεί ο καθένας να εγκαταστήσει... «φωτοβολταϊκό στο σπίτι του. Πάει στο κατάστημα ή στην εταιρία που τα πουλάει / παράγει, παίρνει τα πάνελ, ο κατασκευαστής πληρώνεται αμέσως απ' τη τράπεζα και ο ιδιώτης πληρώνει τη τράπεζα με 25ετές δάνειο. Στη συνέχεια τα τοποθετεί χωρίς να πάρει καμία άδεια από κανένα οργανισμό και όλοι (οι σοβαροί) άνθρωποι είναι ευχαριστημένοι.»

Ααααχ κύριε Καβαθά. Δηλαδή επιθυμείς στην Ελλάδα οι εγκαταστάσεις ΑΠΕ, και ειδικότερα φωτοβολταϊκών να γίνονται χωρίς άδειες; Χ Ω Ρ Ι Σ Α Δ Ε Ι Ε Σ;;



Μα σε αυτή τη χώρα δεν παράγουμε τίποτα! Και επομένως πουλάμε όλοι υπηρεσίες, δαγκώνοντας ο ένας τον άλλον. Αν τα φωτοβολταϊκά μπουν χωρίς άδειες τότε πως θα ζήσουν οι ιδιώτες μηχανικοί χωρίς αμοιβή για την αντίστοιχη «υπηρεσία»; Αν μπαίνουν χωρίς έγκριση περιβαλλοντικών όρων (και άρα χωρίς μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων), πως θα πληρώνονται οι περιβαλλοντολόγοι (δηλαδή στη συντριπτική πλειοψηφία οι μηχανικοί με μάστερ στο περιβάλλον); Ε;

Και τι εννοείς τέλος πάντων χωρίς άδειες; Χωρίς εγκρίσεις; Δηλαδή χωρίς εγκρίνοντες; Χωρίς υπαλλήλους; Δερβέναγας γιοκ; Έτσι; Χύμα; Και πως θα δικαιολογηθούν κομματικές θέσεις δ.σ. σε διάφορες αρχές και εποπτεύοντες οργανισμούς; Πως θα αλιευθούν ψήφοι διορίσιμων; Πως ο κάθε αμειβόμενος από το δημόσιο θα δικαιολογήσει την ύπαρξή του και την αμοιβή του; Να θυμάστε πάντα ότι για τον δημόσιο υπάλληλο ισχύει, απαρέγκλιτα, η εξής αρχή: Υπογράφω, άρα υπάρχω!

Σημαντική παράλειψη του κράτους: Με τόσους γιατρούς που παράγουμε, είναι θαύμα πως το κάθε τι δεν θέλει και ιατρική βεβαίωση ότι η εγκατάστασή του δεν είναι επιβλαβής για τη δημόσια υγεία...

Στη φωτογραφία η στέγη σπιτιού σε ένα ηλίθιο ευρωπαϊκό κράτος το οποίο δεν απαιτεί από τον στεγαζόμενο να ανοίξει βιβλία στην εφορία, να εγγραφεί στο ΤΕΒΕ, να εγγραφεί στο Εμπορικό Επιμελητήριο και να υποβάλλει δηλώσεις Φ.Π.Α. για μία εικοσαετία προκειμένου να εγκαταστήσει φωτοβολταϊκά και να πουλά το ρεύμα... Viva λιγνίτης!!!


Διαβάστε επίσης: Μας έχουν για τριτοκοσμικούς (ή αλλιώς, όχι άλλο κάρβουνο)


Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.

Δευτέρα 13 Ιουλίου 2009

Το Ερώτημα

Οι χώρες έχουν σύνορα. Τα σύνορα δεν είναι κάτι καινούργιο. Υπάρχουν, καθορισμένα, από τότε που εμφανίστηκε η ιδιοκτησία. Σαν περιοχή κυνηγιού, όμως, υπάρχουν από πολύ παλιότερα, θα έλεγα εμφανίζονται από τότε που κάποιος οργανισμός αποφάσισε ότι τα ούρα του έχουν οσμή, ο ίδιος έχει μύτη και το φαΐ δεν φτάνει για όλους.

Στον σύγχρονο κόσμο φαΐ μπορεί να υπάρξει για όλους. Για πάρα πολλούς ανθρώπους όμως το φαΐ αυτό είναι πανάκριβο. Και επειδή οι φτωχοί του κόσμου τούτου δεν μπορούν να το αγοράσουν, οι αγρότες αποφασίζουν να μην το παράξουν. Γι αυτό και οι φτωχοί πεθαίνουν από πείνα. Παρόλα αυτά όμως, είναι σχετικά εύκολο και οικονομικά όχι και τόσο δαπανηρό να υπάρξει φαΐ για όλους. Αλλού όμως είναι το μεγάλο πρόβλημα:

Αυτό που δεν μπορεί όμως να υπάρξει για όλους είναι η δυτικού τύπου καλοπέραση. Την οποία όμως τη θέλουν όλοι. Όταν λέμε δυτικού τύπου καλοπέραση εννοούμε πρωταρχικά την πολιτική και οικονομική σταθερότητα η οποία στο τέλος φέρνει το εξής αποτέλεσμα: Μέχρι μία οικογένεια σε κάθε στέγη που δεν φεύγει με τον πρώτο αέρα ή πλημμύρα, ασφάλεια, εργασία, σχετικά εύκολη πρόσβαση στη γνώση, σχετικά εύκολη πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, πλήρης ηλεκτρική οικοσκευή με κουζίνα – ψυγείο - πλυντήριο, τουλάχιστον ένα αυτοκίνητο σε κάθε σπίτι, θέρμανση το χειμώνα, ψύξη το καλοκαίρι, πολλά ρούχα, πολλά παπούτσια.

Επειδή όμως τα ανωτέρω τα ζούμε εμείς, δεν σημαίνει ότι είναι και αυτονόητα. Μία κουβέντα με κάποιον μεγαλύτερης ηλικίας θα σας πείσει. Κυρίως όμως, δεν σημαίνει ότι είναι και διατηρήσιμα. Και αυτό δεν φαίνεται να έχει γίνει συνείδηση σε πολλούς. Ο τρόπος ζωής μας είναι πολύ σπάταλος από δύο πλευρές. Η μια πλευρά είναι η ενεργειακή. Ο τρόπος ζωής μας είναι, ενεργειακά, σπάταλος. Πιστεύω όμως ότι σε μερικές δεκαετίες αυτό το κομμάτι θα αμβλυνθεί πολύ από την τεχνολογία. Στην ουσία του όμως είναι σπάταλος οικονομικά. Όλες οι μεγάλες οικονομικές δυνάμεις βασίζονται σε εξαγωγές. Ο τρόπος ζωής τους είναι τόσο πλούσιος γιατί απομυζούν πλούτο από αλλού. Εμείς από την άλλη, αυτό το κάνουμε με δανεικά. Όπως και να έχει το πράγμα, αυτός ο τρόπος ζωής δεν είναι διατηρήσιμος σε βάθος χρόνου. Ο παλαιότερος φόβος των δυτικών ήταν μη τυχόν και όλοι αυτοί που είναι εκμεταλλεύσιμοι ξαφνικά, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο επαναστατήσουν. Ο τωρινός φόβος, που έχει πάψει πλέον να είναι φόβος και έχει γίνει πραγματικότητα, είναι ότι όλοι αυτοί είδαν πως η επανάσταση έδιωξε την αποικιοκρατία μόνο στα χαρτιά. Βλέπετε, οι εταιρείες παρέμειναν. Και μη βρίσκοντας άλλη λύση, οι απελπισμένοι του κόσμου τούτου αποφάσισαν να μας επισκεφτούν. Μόνιμα. Και το βιοτικό επίπεδο μας, αναγκαστικά θα πέσει. Γιατί οι ίδιοι πιστεύουν ότι δικαιούνται να ανεβάσουν το δικό τους. Έχουν άδικο να θέλουν τη ποιότητα ζωής για την οποία οι Έλληνες μετανάστευαν μαζικά, στο εξωτερικό και στο εσωτερικό μέχρι πριν από λίγα χρόνια;

Και εδώ μπαίνει το ερώτημα με την πιο δύσκολη απάντηση: Έχω το δικαίωμα να αρνηθώ την είσοδο στη χώρα όλων όσων ψάχνουν κάτι καλύτερο από αυτό που έχουν στις δικές τους χώρες; Είμαι ρατσιστής αν πω πως η Ελλάδα δεν αντέχει άλλους μετανάστες; Είναι σωστό να θέλω η χώρα μου να διατηρήσει τα νεοαποκτηθέντα (των τελευταίων πενήντα ετών) κεκτημένα της στο επίπεδο διαβίωσης που προσφέρει στους αμιγώς νεοέλληνες (!) κατοίκους της τη στιγμή που πολλοί από όσους έρχονται εδώ μετανάστες ενδεχομένως θα πέθαιναν ή θα φυτοζωούσαν αν έμεναν στη χώρα τους; Μπορεί μια χώρα να αντέξει το 20% του πληθυσμού της να αποτελείται από ανθρώπους που ήρθαν τα τελευταία δέκα χρόνια σε αυτή; Είμαι ρατσιστής που έχω αρχίσει και ζορίζομαι λίγο; Υπάρχει κάποια λύση, πραγματιστική και ταυτόχρονα ανθρωπιστική;


Στη φωτογραφία κάποιος που βαδίζει προς εμάς...

Διαβάστε επίσης:
Λαθρομετανάστες. Χορός σε Ελληνική τραγωδία
Η υποκρισία των Δυτικών

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2009

Ο Χριστός Σώζει !!!

Στη λίστα διαφόρων απατεώνων και ληστών που φοβούνται για τη ζωή τους, έρχονται να προστεθούν δυο ονόματα που τώρα τελευταία ταλαιπωρούν τα αυτιά μας.

Ο πρώτος είναι ο Χριστοφοράκος, πρώην οικονομικός διευθυντής της Siemens και γνωστό λαδωτήρι του πολιτικού συστήματος. Πρόκειται για τον τύπο που κάποτε είπε σε πολιτικό την φράση Live your myth in Grease (γράσο). Η φράση κάποια στιγμή έφτασε στα αυτιά του τότε Υπουργού Τουρισμού, Δημήτρη Αβραμόπουλου και τα υπόλοιπα είναι πλέον ιστορία...

Ο δεύτερος είναι ο Τρομπούκης, ο οποίος φέρεται και παραφέρεται ως το Νο 2 της συμμορίας Βλαστού. Πρόκειται για τον τύπο που έκανε τις συνεννοήσεις μαζί του και αναλάμβανε τα πλυντήρια για το μαύρο χρήμα.

Επειδή κατά καιρούς, διάφοροι με λερωμένες φωλιές βγαίνουν και λένε ότι φοβούνται για τη ζωή τους, έχω να υπενθυμίσω τρία πράγματα:

Το πρώτο είναι η φράση που λέει σε μια ταινία του ο Σων ο Κόνερης.: If you can’t do the time, don’t to the crime. Σε ελεύθερη μετάφραση, αν δεν αντέχεις την ποινή μην κάνεις το έγκλημα. Πάνε και σφάζουν, ανατινάζουν, κλέβουν, κατακρεουργούν, λαδώνουν και μετά μυξοκλαίνε... Ά-στα-διάλα!!!

Το δεύτερο είναι το χιλιοειπωμένο, που τώρα τελευταία παίζει και σε μπλουζάκια: «Ο Χριστός Σώζει»! Οπότε παιδιά, αν οι φόβοι σας επαληθευτούν μη στεναχωριέστε... Αν και δεν το νομίζω ότι θα επαληθευτούν...

Το τρίτο είναι ότι όλοι αυτοί οι ανεκδιήγητοι, όταν δεν δηλώνουν ότι φοβούνται για τη ζωή τους, δηλώνουν ότι έχουν εμπιστοσύνη στην Ελληνική Δικαιοσύνη!!!


Στη φωτογραφία, το χριστιανικό τσιτάτο, ελαφρώς πειραγμένο.

Για του λόγου το αληθές, διαβάστε επίσης για άλλον έναν που φοβόταν για τη ζωή του αλλά τελικά εμπιστεύθηκε τη δικαιοσύνη και τώρα γράφει βιβλία...: Μοναχός Απόστολος

Τρίτη 7 Ιουλίου 2009

Ασύμμετρη Αστυνομία ΙΙ

Για άλλη μια ημέρα, οι ειδήσεις ασχολήθηκαν επισταμένα με την εξάρθρωση της συμμορίας που βρισκόταν πίσω από την απαγωγή Παναγόπουλου. Απ’ όλη αυτή την ιστορία βγαίνουν αβίαστα δύο και με λίγη σκέψη και ένα τρίτο συμπέρασμα:

Πρώτα απ’ όλα το σωφρονιστικό σύστημα μόνο με γραφείο και φαξ δεν είχε εξοπλίσει το κελί του Βλαστού ο οποίος ανενόχλητος μέσα από τη φυλακή κατάφερε να οργανώσει την απαγωγή ενός ανθρώπου που θεωρητικά δεν πρέπει να είναι και από τους ευκολότερους στόχους.

Δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό η επικαιρότητα ασχολείται με το καθαρά ποινικό έγκλημα. Βλέπετε, σε όλες τις χώρες και όχι μόνο στην Ελλάδα, τα εγκλήματα γίνονται κυρίως από τους πολιτικούς αλλά η αστυνομία γραπώνει με συνέπεια μόνο τους ποινικούς. Θυμάστε πια ήταν η τελευταία φορά που πολιτικός κατέληξε στη φυλακή; Αν δε με απατά η ασθενής μου μνήμη πρέπει να ήταν ο Πέτσος για το σκάνδαλο Κοσκωτά. Δεν θυμάμαι κάτι πιο πρόσφατο. Μα, θα πείτε, οι ποινικοί σκοτώνουν. Και οι διεφθαρμένοι πολιτικοί σκοτώνουν, παιδιά. Σκοτώνουν ίσες ευκαιρίες και συνειδήσεις. Δεν είναι μικρό πράγμα η δολοφονία της ελπίδας μιας ολόκληρης κοινωνίας και η απονεύρωση των δημοκρατικών της ανακλαστικών.

Συλλαμβάνουν λοιπόν τους ποινικούς. Ναι, αλλά ποιους ποινικούς συλλαμβάνουν; Πριν από αυτό θα αναφέρω το πόσο πιστεύουν κάποιοι ότι κοστίζει η ανθρώπινη ζωή. Οι Αμερικάνοι κοστολογούν την ανθρώπινη ζωή με βάση το πόσα περίπου αναμένεται να κερδίσει ένας άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του. Αν είναι υπάλληλος στις ΗΠΑ κοστίζει περίπου ένα με δύο εκατομμύρια δολάρια. Αν είναι υπάλληλος στην Λιβερία κοστίζει ούτε πενήντα χιλιάδες. Το τραγικό της όλης υπόθεσης είναι ότι σε σεισμούς και διαδηλώσεις, αν κάποιος πολλαπλασιάσει το κυνικά εκτιμώμενο κόστος της κάθε ζωής που χάνεται επί τον αριθμό των θυμάτων το αποτέλεσμα βγαίνει περίπου το ίδιο. Δηλαδή ένας σεισμός εξίμιση ρίχτερ στο Λος Άντζελες σκοτώνει πολύ λιγότερους από έναν ανάλογο σεισμό, ας πούμε στην Τουρκία. Όμως το γινόμενο θυμάτων επί εκτιμώμενα εισοδήματα δεν διαφέρει παραπάνω από μία τάξη μεγέθους.

Επειδή όμως εγώ αρνούμαι να δεχτώ αυτή τη λογική, θέλω να σας πω το τρίτο μου συμπέρασμα. Η ζωή του Παναγόπουλου, και κατ’ επέκταση η επέκταση της ανασφάλειας στις ζωές των πλουσίων κοστίζει πολύ περισσότερο για το κράτος από την επέκταση της ανασφάλειας στις τάξεις των πραγματικών συνδικαλιστών ή για να το πούμε με επώνυμο, από τη ζωή της Κούνεβα. Αν το κράτος κατάφερε το ακατόρθωτο, να συντονίσει δηλαδή ΕΥΠ και Αστυνομία προκειμένου να συλλάβει πολύπειρους εγκληματίες, δεν μπόρεσε ή δεν δίνει δεκάρα να συλλάβει τους εγκληματομπινέδες που έριξαν βιτριόλι στην Κούνεβα;

Προφανώς το κράτος δεν ενδιαφέρεται για τους μικρούς. Ενδιαφέρθηκε βέβαια να συλλάβει τους δράστες της επίθεσης εναντίον του Πολυζογώπουλου. Όπως και εκείνους της απαγωγής Παναγόπουλου Γιατί; Γιατί οι δυο πρώτοι είναι μέρος ενός συστήματος που παίζει την κοινωνία πινγκ πονγκ. Ενώ η Κούνεβα ίσως να θέλει να αλλάξει κάτι. Οπότε η υπόθεση της Κούνεβα ας μπει καλύτερα στο αρχείο.


Στην πρώτη φωτογραφία το κελί του Βλαστού. Στη δεύτερη ο εφοπλιστής Παναγόπουλος. Χωρίς σημάδια. Στην τρίτη, η Κούνεβα, παιδί ενός κατώτερου θεού, σημαδεμένο για πάντα και με υπόθεση για το αρχείο...

Διαβάστε επίσης: Ασύμμετρη Αστυνομία

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.


Προσθήκη 8-7-2009. Όπως με διορθώνει ο Μικρός Αλήτης, η τρίτη φωτογραφία που έχει αναρτηθεί αφορά σε άλλο θύμα επίθεσης με βιτριόλι και όχι στην Κούνεβα. Ο ίδιος είχε αναρτήσει τη φωτογραφία αυτή σε σχετική του ανάρτηση με σκοπό να δείξει το αποτέλεσμα της επίθεσης με βιτριόλι. Ο ίδιος, με σχόλιο που άφησε, αν και δεν αποκαθιστά την προχειρότητα μου, βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Δυστυχώς η Κούνεβα είναι σε ακόμη χειρότερη κατάσταση έχοντας χάσει και τα δυο της μάτια...

Κυριακή 5 Ιουλίου 2009

Τα μαύρα βιβλία και η ρακέτα του πινγκ πονγκ

Ας πούμε ότι είστε ταμίας και ιδιοκτήτης ενός μαγαζιού που κλέβει την εφορία. Για να βγάζετε άκρη, κρατάτε δύο βιβλία εσόδων εξόδων. Τα επίσημα και τα μαύρα. Κάποια στιγμή λοιπόν, κάποιος σας καρφώνει στην εφορία ότι πριν 7 χρόνια αγόρασε κάτι από εσάς αλλά δεν του δώσατε απόδειξη. Και έρχεται η εφορία για έλεγχο. Εσείς ποια βιβλία θα δείξετε; Τα νόμιμα – νομιμοφανή στα οποία η συναλλαγή αυτή δεν φαίνεται πουθενά ή τα μαύρα όπου όλα είναι καταγεγραμμένα αλλά τα έχετε σφηνωμένα ανάμεσα στην πλάκα και την ψευδοροφή του υπογείου του σπιτιού σας;



Βγαίνει ο Τσουκάτος και λέει ότι ήταν ο κομιστής ενός εκατομμυρίου μάρκων ως ευγενική και μαύρη χορηγία – λάδωμα της Siemens προς το ΠΑΣΟΚ. Και προσπαθούν να μας πείσουν από το αναγεννημένο ΠΑΣΟΚ ότι κάτι τέτοιο είναι ψέμα. Ότι η συναλλαγή ουδέποτε έγινε. Ότι ο Τσουκάτος ψεύδεται. Και ποια απόδειξη φέρνουν γι αυτό; Τα επίσημα λογιστικά βιβλία του κόμματος. Σας φαίνεται εξόφθαλμα χαζό και παράλογο;

Και όμως. Είναι λογικό. Ο κόσμος από τη μία είναι μπαϊλντισμένος και δεν αντέχει άλλο αυτό το πινγκ πονγκ της εξουσίας ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα. Πινγκ πονγκ στην οποία το μπαλάκι είναι ο ίδιος. Και από την άλλη ψάχνει μέσα στην παραζάλη του για μια σανίδα σωτηρίας. Βλέπει ότι το σύστημα ΠΑΣΟΚ που έλεγε κάποτε ο άρχοντας του θράσους Ρουσσόπουλος έχει αντικατασταθεί στην κυβέρνηση από κάτι που απλά δεν δουλεύει. Και επειδή δεν τον αφήνουν να δει, δεν μπορεί να δει ή απλά δεν υπάρχει άλλη κυβερνητική διέξοδος, προσπαθεί να πιαστεί από κάπου, από κάποια δικαιολογία, από κάτι να πιστέψει, κάπου να πατήσει για να πειστεί ότι τούτο το ΠΑΣΟΚ είναι διαφορετικό από το προηγούμενο. Προκειμένου να το ξαναψηφίσει.

Αυτό το ξέρουν στο ΠΑΣΟΚ. Και γι αυτό προβάλουν σαν άλλοθι τα μαγειρεμένα νόμιμα βιβλία του κόμματος. Αφού η μίζα δεν καταγράφηκε στα επίσημα βιβλία τότε δεν υπάρχει!!! Η δικαιολογία είναι άθλια. Είναι όμως άθλια και απελπιστική και η κατάσταση του κόσμου. Και ο κόσμος θα τη χρησιμοποιήσει απεγνωσμένα αυτή τη δικαιολογία σαν σανίδα σωτηρίας για να ξαναψηφίσει ΠΑΣΟΚ. Μόνο που δεν πρόκειται για σανίδα σωτηρίας. Πρόκειται για ρακέτα του πινγκ πονγκ…

Στη φωτογραφία δύο ρακέτες και ο κόσμος...
Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009

Οι μάντρες της Αστυπάλαιας

Στα νησιά του Αιγαίου δεν ασχολούνται όλοι με τον τουρισμό. Υπάρχουν και κάποιοι που προσπαθούν με χίλια μύρια εμπόδια να παλέψουν με τα χίλια μύρια κύματα. Σήμερα θα ασχοληθούμε με τους κτηνοτρόφους της Αστυπάλαιας.




Η Αστυπάλαια είναι χωρισμένη σε δέκα δώδεκα μάντρες. Τι είναι η μάντρα; Μια έκταση, αρκετά μεγάλη, ας πούμε τρεις με τέσσερις χιλιάδες στρέμματα ξεραΐλας, βράχων και πέτρας. Με τη διαφορά ότι η μάντρα πάει πακέτο με καμιά διακοσαριά σιδεροκέφαλα. Τι είναι τα σιδεροκέφαλα; Ως επί το πλείστον αίγες, δηλαδή κατσίκες. Επίσης παίζει και κανένα γουρουνάκι, καμιά κοτούλα, άντε και κανένα βόδι και ίσως και ένα μικρό οίκημα.

Κάθε χρόνο οι μάντρες βγαίνουν σε δημοπρασία. Τη δημοπράτηση χειρίζεται το Φιλόπτωχον Ταμείον τσι Αστυπάλαιας. Οι φίλοι την λένε και Αστροπαλιά. Του ταμείου και της διαδικασίας προΐσταται ο παπάς του νησιού και πέντ' έξι λαϊκοί. Σαν και μας. Γιατί διαχειρίζονται αυτοί την δημοπρασία; Γιατί έτσι λέει ένα χρυσόβουλο του 1829. Υπενθυμίζω ότι το 1829 η Αστυπάλαια τύγχανε υπό Οθωμανικής διεύθυνσης. Το νησί έκτοτε λειτούργησε άλλες δυο φορές υπό νέα διεύθυνση, όμως το χρυσόβουλο παρέμεινε. Μάλλον επειδή βόλευε τον παπά.

Τις δέκα δώδεκα μάντρες λοιπόν, κάθε χρόνο τις χτυπάνε στον πλειστηριασμό κάποιοι από τους εκεί βοσκούς. Μέχρι τώρα το ενοίκιο αφορούσε στην παράδοση, κατά τη λήξη, περίπου ενός τόνου τυριού, όλου του κοπαδιού και αρκετών από τα γεννηθέντα κατσικάκια.

Έλα μου όμως που τον παπά τον κυρίευσε το, ουχί καινό, δαιμόνιο της αισχροκέρδειας! Τι έκανε ο τύπος; Έφερε κάποιους άσχετους στον πλειστηριασμό οι οποίοι χτύπησαν την τιμή. Ένα τόνο τυρί έλεγε ο ντόπιος, ενάμισυ έλεγαν αυτοί. Στο τέλος φτάσαν στους τρεις τόνους τυρί. Και επειδή η παραγωγικότητα της ντόπιας φυλής των σιδεροκέφαλων, λέγε με κατσίκα, είναι μικρή και το χορτάρι που φυτρώνει στις μάντρες ακόμα λιγότερο, τρεις τόνοι τυρί σημαίνει ότι θα ζούσε μόνο ο παπάς και οι κατσίκες αλλά σίγουρα όχι αυτοί που θα βάζαν τη δουλειά. Ήταν ακριβώς τότε που χίμηξαν οι γυναίκες των βοσκών και άρχισαν να ξυλοφορτώνουν τους παρείσακτους που ανέβαζαν τις τιμές. Αν είναι να πεθάνω από την πείνα φέτος που θα μείνω άνεργος, δεν σε σκοτώνω στο ξύλο καλύτερα;



Ο πλειστηριασμός μετά από όλα αυτά αναβλήθηκε για την επόμενη Κυριακή. Ο νέος πλειστηριασμός θα τελεσθεί του Μητροπολίτου Καλύμνου χοροπηδούντος. Ο οποίος για να κατέβει στη μαρτυρική νήσον έστειλε φιρμάνι ότι θα πρέπει να μην παρευρίσκονται στον πλειστηριασμό άτομα που δεν έχουν άμεση σχέση με τη διαδικασία.

Πήγε ο νους σας ότι εννοεί αυτούς που ανέβαζαν τεχνητά τις τιμές; Μικροί Αθώοι... Ο Επίσκοπος εννοεί, φυσικά, τις γυναίκες.

Στην πρώτη φωτογραφία κακός καιρός στην Αστυπάλαια. Στη δεύτερη, το άσπρο πρόβατο της οικογένειας, χαμένο ανάμεσα στα μαύρα που αποτελούν την εξαίρεση.

Διαβάστε επίσης: Η σύγκλιση της ψόφιας κατσίκας

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.

Σάββατο 27 Ιουνίου 2009

Το δάγκωμα του συμβολαιογράφου

Κάποτε στο Ουέστ επιβίωνε το γρηγορότερο πιστόλι. Στο Ιστ πάλι, και συγκεκριμένα στο κομμάτι του που ονομάζεται Ελλάδα επιβιώνει, και τρώει και παντεσπάνι από πάνω, η γρηγορότερη μασέλα. Κοινώς ο πρώτος που θα προλάβει να δαγκώσει τον άλλον.

Προχτές η μητέρα μου, μου έκανε μια γονική παροχή. Για τους μη γνωρίζοντες, γονική παροχή είναι όταν ο γονιός μεταβιβάζει περιουσιακό του στοιχείο στο παιδί του. Το ακίνητο που μου μεταβίβασαν εκτιμήθηκε στα 120.000 ευρώ. Για αυτή την μεταβίβαση ο φόρος που πρέπει να πληρώσω στο σεβαστό κράτος είναι 800 ευρώ. Δεν είναι πολλά. Όμως οι υπόλοιποι θα πάρουν 3.200 ευρώ. Ποιοι είναι οι υπόλοιποι;

Πρώτο στη μεταβίβαση σε δαγκώνει το ταμείο νομικών. Το οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ αξιώνει περίπου στα 850 ευρώ. Δηλαδή, ποσοστιαία το ταμείο νομικών για κάθε 150 ακίνητα που μεταβιβάζονται βάζει στη τσέπη το ένα. Δεν είναι τυχαίο βέβαια ότι η μεγάλη πλειοψηφία των βουλευτών είναι δικηγόροι και φροντίζουν για την ασφάλιση του κλάδου τους. Δαγκώνοντας τον κόσμο και όχι καταβάλλοντας εισφορές.

Μετά ο συμβολαιογράφος. Για να συντάξει το συμβόλαιο πληρώνεται με το 1,2% της αξίας του ακινήτου. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ένα σε κάθε εκατό ακίνητα που μεταβιβάζεται περνά στα χέρια των συμβολαιογράφων, σαν αξία εννοώ. Η τιμή έχει καθοριστεί με νόμο και δεν είναι σε ελεύθερη διαπραγμάτευση όπως θα έπρεπε. Και βέβαια δεν είναι τυχαίο ότι οι συμβολαιογράφοι έχουν τελειώσει νομική.

Στο τέλος σε δαγκώνει ο υποθηκοφύλαξ. Το υποθηκοφυλακείο, για να παραλάβει το συμβόλαιο και να το χάσει στα αρχεία του σε χρεώνει με το 0,78% της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου.

Το αποτέλεσμα είναι ότι θα πρέπει να πληρώσω για τη μεταβίβαση τέσσερα χιλιάρικα από τα οποία τα τρία είναι υπέρ των καρχαριών που έχουν τις άκρες στη βουλή (δικηγόροι είναι) και άρα κατέχουν μαχαίρι και πεπόνι.

Το καλύτερο απ΄ όλα όμως το αφήνω για το τέλος. Όταν ρώτησα τον συμβολαιογράφο αν μπορούσε να κάνει καμιά καλύτερη τιμή, μου είπε ότι δεν μπορεί γιατί η εφορία τους έχει στην φορολογική κλίμακα 40%. Αυτό σημαίνει ότι τους φορολογεί με 40% επί του τζίρου. Και μου είπε ότι πέρυσι ο κακομοίρης πλήρωσε 20.000 ευρώ φόρο. Επειδή λίγη διαίρεση κατέχω, υπολόγισα ότι δήλωσε εισόδημα πέρυσι στα 50.000 ευρώ. Δηλαδή εισόδημα από 33 συμβόλαια πέρυσι. Ο αριθμός συμβολαίου μου ήταν ο 8008. Αυτό σημαίνει ότι ο συμβολαιογράφος, από τότε που άρχισε να δουλεύει έχει κάνει 8008 πράξεις. Λόγω ηλικίας τον κόβω να κάνει αυτή τη δουλειά καμιά εικοσαριά χρόνια. Δηλαδή 400 πράξεις τον χρόνο. Και δηλώνει τις 30 με 40. Καλή μπάζα, μαύρη, και δαγκωνιάρα… Εννοείται ότι ζήτησα απόδειξη. Εννοείται ότι ξίνισε.

Σημειώνω ότι η κυβέρνηση φέτος αποφάσισε να ανοίξει τα κλειστά επαγγέλματα. Μέσα στα δυο τρία που ΔΕΝ θα ανοίξουν είναι και αυτό των συμβολαιογράφων…

Στην φωτογραφία μία συμβολαιογράφος που μάλλον δεν της έφτανε το 1,2%, θαυμάζει τον σύζυγό της που επίσης δεν του έφτανε. Κανείς τους δεν κινδυνεύει με φυλάκιση.

Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009

Οι παράπλευρες απώλειες των εγκαινίων του Μουσείου της Ακρόπολης

Από τα εγκαίνια του μουσείου της Ακρόπολης εγώ θα ήθελα επισημάνω δύο παράπλευρες απώλειες:


Η πρώτη απώλεια αφορά την έντυπη εξημέρωση: Ο τύπος ξεφτιλίστηκε μέχρι εκεί που δεν παίρνει. Αντιγράφω το σχόλιο του Νίκου Δήμου από τη Lifo: “Εκτός από την «Καθημερινή» (το πρόλαβε) όλες οι άλλες κυριακάτικες που είδα αναφέρονται στη συνάντηση Καραμανλή - Ερντογάν (δεν έγινε). Μερικές μάλιστα, όπως το «Βήμα» και το «Έθνος», γράφουν και λεπτομέρειες. Π.χ., το «Βήμα» σε τετράστηλο άρθρο με τίτλο «Τα χαμόγελα δεν έκρυψαν την ψυχρότητα» λέει ότι «η συζήτηση κάλυψε όλα τα θέματα του φακέλου «ελληνοτουρκικές σχέσεις»». Όλες περιγράφουν με τον ίδιο τρόπο την αρνητική στάση των Τούρκων - λες και είχε πέσει «γραμμή». (Μήπως;)”
Επειδή δεν παρακολουθούν όλοι την επικαιρότητα, εγώ να υπενθυμίσω ότι ο κουμπάρος Ερντογάν ΔΕΝ ΗΡΘΕ στην Ελλάδα χτες. Το οποίο σημαίνει ότι η «είδηση» στις κερατιάτικες κυριακάτικες εφημερίδες είχε γραφεί από πριν. Ναι. Αυτό. Ξεκινάω λοιπόν τα συμπεράσματα γιατί δεν κρατιέμαι:
1. Προφανώς όλοι τους έχουν πάρει γραμμή ότι κανείς δεν τους διαβάζει. Τις κερατιάτικες ο κόσμος τις αγοράζει για τις ταινίες.
2. Εδώ και αρκετό καιρό προβληματιζόμουν με την ποιότητα των άρθρων. Μου φαινόταν πως ή εγώ είχα γίνει ξαφνικά πολύ έξυπνος με αποτέλεσμα να βαριέμαι τα άρθρα τους ή αυτοί το έχουν ρίξει στη φτήνια. Δυστυχώς, για μένα, αποδεικνύεται πανηγυρικά ότι δεν συνέβη το πρώτο…
3. Πίστευα ότι κάποιες εφημερίδες είναι πιο σοβαρές από κάποιες άλλες. Δεν ισχύει.
4. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις (ή τουρκοελληνικές αν προτιμάτε) είναι τόσο, μα τόσο προβλέψιμες. Εδώ που τα λέμε αν είχε έρθει ο κουμπάρος στην Αθήνα οι ψευδοπροφήτες δημοσιογράφοι θα είχαν πέσει 100% μέσα.
5. Δεν υπάρχει λόγος να αγοράζετε εφημερίδες, τουλάχιστον όσοι έχετε δίκτυον. Η ενημέρωση που προσφέρουν είναι προτηγανισμένη και προβλέψιμη.

Η δεύτερη απώλεια αφορά το ματς Βρετανική Διπλωματία – Ελληνική Διπλωματία. Όλοι οι σοβαροί ξένοι ηγέτες κόψανε λάσπη. Ανεξάρτητα από το τι μπορεί να πιστεύουν προσωπικά για τα Ελγίνεια, (νομίζω πάντως ότι δεν τους καίγεται καρφί), αποφάσισαν να μην πατήσουν το πόδι τους στα εγκαίνια προκειμένου να μη δώσουν κύρος και νομιμοποίηση σε Πρόεδρο και Πρωθυπουργό για την επιστροφή των Μαρμάρων.
Πάντως, το χαμόγελο της Κολγκέιτ που έχουμε για Υπουργό Εξωτερικών κατάφερε μια αξιοσημείωτη επιτυχία. Στη σύνοδο του ΟΑΣΑ που θα γίνει στην Κέρκυρα, έκλεισε τον Μαμαλάκη για μάγειρα. Πάντα τέτοια!

Στην πρώτη φωτογραφία προτεινόμενο καινούργιο φορμάτ εκτύπωσης για τις εφημερίδες. Είναι και δύο σε ένα οπότε θα εξακολουθούν να συνδυάζουν ενημέρωση με προϊόν - μπόνους. Στη δεύτερη, μισοκρυμένος κάτω από το λουράκι της τσάντας της, διακρίνεται ο σπόνσορ. Ο αδερφός σπονσοράρεται από άλλη εταιρεία, πιο τηλεπικοινωνιακή...

Διαβάστε επίσης: Εξωτερική Πολιτική - Τυπικόν Παράδειγμα

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.

Σάββατο 20 Ιουνίου 2009

Η υποκρισία των Δυτικών

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης θα ήθελα λίγο να διευκρινίσω, με κάποια παραδείγματα, τι εννοώ ότι εμείς οι Δυτικοί δεν έχουμε διάθεση να δώσουμε το ελάχιστο από την ποιότητα ζωής μας προκειμένου να βελτιωθούν οι συνθήκες ζωής αλλού:

Το βαμβάκι δεν ήταν ποτέ Εθνική Καλλιέργεια, όπως τη λένε κάποιοι. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 με βία ξεπερνούσε τα 150.000 στρέμματα στην Ελλάδα, νούμερο εξαιρετικά μικρό αν συγκριθεί με τα κάνα δυο εκατομμύρια που έφτασε μετά την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΕ και την αδρή επιδότηση της καλλιέργειας.


Η ΕΕ, προκειμένου να εξυπηρετήσει δικές της πολιτικές, τότε, αποφάσισε τη στήριξη του προϊόντος. Αποτέλεσμα ήταν η παραγωγή Ευρωπαϊκού βαμβακιού και όχι η αγορά Αιγυπτιακού (π.χ.) το οποίο σαφώς είναι ανώτερης ποιότητας. Η επιδότηση του Ευρωπαϊκού βαμβακιού οδήγησε σε υπερπαραγωγή του προϊόντος με αποτέλεσμα τη πτώση της διεθνούς τιμής και την εξαθλίωση των παραγωγών του Τρίτου Κόσμου. Το ίδιο πράττουν και οι ΗΠΑ. Το 2002 έδωσαν 3,9 δις δολάρια (τρεις φορές το σύνολο του προϋπολογισμού τους για βοήθεια στην Αφρική) σε μόλις 25.000 βαμβακοπαραγωγούς. Το γεγονός αυτό και μόνο εκτιμάται ότι μείωσε τη τιμή του βαμβακιού εκείνη τη χρονιά κατά 25%, χωρίς οι Αμερικάνοι ή οι Ευρωπαίοι βαμβακοπαραγωγοί να χάσουν ούτε λεπτό, καθώς επιδοτούνται για να καλλιεργούν.

Θες άλλο παράδειγμα; Το Μπαγκλαντές για να έχει το δικαίωμα να πουλάει στην αγορά των ΗΠΑ βαμβακερά υφάσματα, που κατά τα άλλα είναι υπέρ του ελεύθερου εμπορίου και τρίχες κατσαρές, κάθε χρόνο πληρώνει σ’ αυτές λίγο πάνω από 300 εκ. δολάρια ως δασμούς.

Μήπως χρειάζεσαι ένα ακόμη; Η παραγωγή σπόρων καφέ δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει στην Μεγάλη Βρετανία. Οπότε δεν υπάρχουν δασμοί στην εισαγωγή τους αλλά ούτε (προφανώς) και επιδοτήσεις για παραγωγή τους εκεί. Η εισαγωγή της πρώτης ύλης είναι ελεύθερη. Αν όμως έχει υποστεί κάποια επεξεργασία τότε αρχίζουν οι δασμοί στην εισαγωγή. Όσο πιο προχωρημένη είναι η επεξεργασία του προϊόντος, τόσο μεγαλύτεροι και οι δασμοί. Το αποτέλεσμα είναι οι χώρες παραγωγοί του τρίτου κόσμου να στερούνται ουσιαστικά του δικαιώματος να πουλήσουν μεταποιημένο προϊόν, παρά μόνο ακατέργαστη πρώτη ύλη. Έτσι όλη η προστιθέμενη αξία από την κατανάλωση του προϊόντος πάει στην βιομηχανία της ανεπτυγμένης χώρας ενώ ο παραγωγός πνίγεται στα χρέη ή ζει με ένα δολάριο την ημέρα…

Όταν όμως γίνεται κουβέντα για κατάργηση επιδοτήσεων, τότε όλοι βγαίνουν στους δρόμους. Γιατί απλά αρνούνται να δώσουν την καλοπέρασή τους για να επιβιώσει κάποιος άλλος, κάπου μακριά.

Όπως λέγεται και στην ταινία «Μια ζωή την έχουμε» οι περισσότεροι από εμάς, αν μας δινόταν η ευκαιρία με το πάτημα ενός κουμπιού να γίνουμε πλούσιοι αλλά ταυτόχρονα να πέθαιναν δυο χιλιάδες μανδαρίνοι στα βάθη της Κίνας, θα τους στέλναμε αδιάβαστους τους Κινέζους…

Στην φωτογραφία ένας παραγωγός βαμβακιού στην Μπουρκίνα Φάσο της Αφρικής. Αν του χρόνου τον δείτε στην Μενάνδρου να ξέρετε ότι ήταν το τελευταίο που ήθελε να του συμβεί…

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.

Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009

Λαθρομετανάστες. Χορός σε Ελληνική τραγωδία

Θα μπορούσε να είναι φωτογραφία από στιγμιότυπο τραγωδίας. Το σκηνικό νυχτερινό, με μια βάρκα να έχει ξοκείλει σε μια αμμουδιά. Πόρτα εισόδου η θάλασσα. Πόρτα εξόδου ασαφής. Μόνο που οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί. Πρωταγωνιστής είναι ο χορός. Όλοι μαύροι. Κατά πάσα πιθανότητα μουσουλμάνοι αλλά για τις ανάγκες του έργου, ντυμένοι σταυροφόροι. Στα κόκκινα για να φαίνονται μέσα στη νύχτα. Γονατισμένοι από εξάντληση και όρθιοι από νευρικότητα. Περιμένοντας να δουν τι θα απογίνουν στο μέρος που τους έβγαλε η θάλασσα.

Η φωτογραφία έχει δημοσιευτεί στην Ναυτεμπορική. Τίτλος του άρθρου «Ο Βορράς σφυρίζει αδιάφορα για την παράνομη μετανάστευση». Περίληψη του άρθρου: Όλοι κατανοούν το πρόβλημα αλλά δεν έχουν διάθεση να το λύσουν γιατί απαιτεί χρήματα και διπλωματία με την Τουρκία και την Λιβύη. Προσθήκη δική μου. Πριν απ’ όλα απαιτεί βελτίωση της ποιότητας ζωής των ανθρώπων στις χώρες από τις οποίες αυτοί έρχονται. Αλλά αυτό σημαίνει διαγραφές δανείων, σταμάτημα της εκμετάλλευσης του τρίτου κόσμου από τη δύση και άλλα τέτοια που δεν πρόκειται να γίνουν γιατί κανείς από τους δυτικούς δεν έχουμε διάθεση να δώσουμε το ελάχιστο από την ποιότητα ζωής μας για να βελτιωθούν οι συνθήκες αλλού... Όσο και αν καμωνόμαστε τους ανθρωπιστές και τους δημοκράτες.

Εγώ πάλι, στα πλαίσια των μέτρων «ασπιρίνη», θα πρότεινα το εξής: Ας αλλάξουμε τον νόμο. Ας φτιάξουμε έναν νόμο για την χορήγηση νόμιμων χαρτιών συμβατό με το κοινοτικό δίκαιο που να μην οδηγεί τη χώρα σε κυρώσεις. Στη συνέχεια ας τους δώσουμε Ελληνική ταυτότητα ή δεν ξέρω ποιο άλλο έγγραφο θα επιτρέψει σε αυτούς τους ανθρώπους, να κινηθούν νόμιμα εκεί που θέλουν. Ας τους νομιμοποιήσουμε λοιπόν προκειμένου να κινηθούν ελεύθερα και νόμιμα στις χώρες της Ε.Ε. Και τότε θα δούμε αν θα εξακολουθήσει ο Βοράς να σφυρίζει αδιάφορα για την παράνομη μετανάστευση ή αν θα καταλάβει ότι το μεταναστευτικό πρόβλημα απαιτεί σοβαρή και ενιαία Ευρωπαϊκή Πολιτική. Γιατί, κακά τα ψέματα, η Ελλάδα δεν μπορεί να χωρέσει τρία τέσσερα εκατομμύρια μετανάστες. Όσο σκληρό και αν φαίνεται δεν μπορεί να γίνει. Είναι ανεφάρμοστο, ιδίως αν αυτό γίνει υπό συνθήκες σοκ μέσα σε μία δεκαετία.

Ας νομιμοποιηθούν λοιπόν. Και όσοι το επιθυμούν, ας μείνουν στην Ελλάδα. Νόμιμα, επιμένω. Γιατί όταν τους αναγκάζουμε να μένουν εδώ χωρίς χαρτιά στην ουσία τους οδηγούμε στην παρανομία με το ζόρι. Και μετά τους κατηγορούμε και από πάνω. Λες και εμείς όταν πεινάγαμε δεν στείλαμε εκατομμύρια μετανάστες στο εξωτερικό... Για την ιστορία, η νονά μου, Πειραιώτισσα στην καταγωγή, όταν ήταν δέκα χρονών, πούλαγε ούζο στην Νέα Υόρκη. Στην ποταπαγόρευση...

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε όπου βρείτε.

Τρίτη 16 Ιουνίου 2009

Τζιπ εναντίον πληβείων

Τις τελευταίες μέρες διαπιστώνω ότι εκεί στα ορεινά του Γκύζη και των Αμπελοκήπων που κινούμαι, όπου οι δρόμοι είναι κομματάκι στενοί και το παρκάρισμα ελαφρώς δύσκολο, μποτιλιαριζόμαστε παρέα με ολοένα και αυξανόμενο αριθμό θηρίων. Τα θηρία έχουν περισσά κιλά σε σίδερο, μεγάλες ρόδες, τετρακίνηση, συχνά πυκνά φιμέ τζάμια και είναι, τα περισσότερα από αυτά, φρεσκοαγορασμένα.

Η οικολογική ισορροπία στους δρόμους της Αθήνας έχει πλέον ανατραπεί. Φρόντισε γιαυτό ο μέγας Έλλην Ευριπίδης Στυλιανίδης ο οποίος μείωσε τους φόρους για την αγορά αυτοκινήτου στο μισό. Οπότε έσπευσαν όλοι οι βλαχονεοημίπλουτοι να υλοποιήσουν το όνειρό τους, να αγοράσουν δηλαδή και αυτοί το τζιπάκι που πάντα ονειρευόντουσαν.



Άδειασαν τα στοκ της Κράισλερ σε μια βδομάδα, ξεπούλησε η Σουζούκι τα Βιτάρα, έσπρωξε η Λαντρόβερ το απόθεμα και η Τογιότα, που κάποτε τη λέγαμε Τουότα, έβγαλε όλα τα Ραβ στους δρόμους.

Ευχαριστήθηκαν και οι βλαχονεοημίπλουτοι που μπόρεσαν να εξοπλιστούν ο καθένας με δυόμιση τόνους σίδερα. Ποιος χέστηκε για το περιβάλλον και τις εκπομπές καυσαερίων; Τα φώτα πάντως πριν κάνα δυο μήνες τα σβήσανε στο σπίτι για μια ολόκληρη ώρα. Οπότε η συνείδησή τους ησύχασε και η Ελλάδα απόκτησε περιβαλλοντική πρωτιά και ευαισθησία.

Πέρα όμως από την οικολογική διάσταση, η πραγματικότητα που διαμορφώνεται στους δρόμους έχει και μια άλλη διάσταση. Όλα αυτά τα οχήματα, που μόνο το κανόνι τους λείπει από πάνω για να τα πεις τεθωρακισμένα, αν α-τυχόν μπλεχτούν με το κανονικό σου αυτοκίνητο σε κανένα τρακάρισμα, απλά θα σε σκοτώσουν. Γιατί τα περισσότερα αυτοκίνητα ημών των πληβείων, με βάρος από 800 έως 1200 κιλά, αν συγκρουστούν με τους δυόμισι τόνους σίδερο θα γίνουν βίδες και οι επιβάτες τους, εμείς δηλαδή, τροφή για 4x4... Τι είπατε; Κράτος πλουσίων και ισχυρών; Σώώώώπα... Απλά, βάλε μέσα και το «κακομαθημένων» και έχεις όλο το παζλ μπροστά σου...

Στη φωτογραφία η Στέλλα Μπεζεντάκου και το «τζιπάκι» της. Μάρκας χάμερ. Με αερόσακους. Πλεονασμός.

Διαβάστε επίσης: Ιτς δε καρ γιου φουλ!!!

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.

Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009

Τα ρεμάλια του κυρ Θόδωρα...

Χτες άκουσα τον «Μεγάλο Τραγουδιστή», περισσότερο γνωστό βέβαια με το όνομα Θεόδωρος Πάγκαλος, να αποκαλεί όλους όσους δεν κατέβηκαν να ψηφίσουν στις εκλογές, ρεμάλια. Με εξαίρεση, λέει, όλους όσοι είχαν σοβαρό κώλυμα, λέει, οι οποίοι είμαι σίγουρος ότι ξεφύσηξαν με ανακούφιση.

Καθότι βρίσκομαι εκτός έδρας, αναγκάστηκα να καταφύγω σε ένα ηλεκτρονικό λεξικό για να αποσαφηνίσω την ακριβή έννοια της λέξης. Σύμφωνα λοιπόν με το Δωρεάν Ηλεκτρονικό Λεξικό, ρεμάλι είναι αυτός που δεν είναι άξιος για τίποτα.

Κατά συνέπεια, σύμφωνα με τον κυρ Θόδωρο, σεβαστό κομμάτι του κόσμου που δεν πήγε να ψηφίσει είναι ρεμάλια. Ανάξιοι.


Και εδώ μου ήρθε στο μυαλό το λαϊκόν άσμα: Εγώ δεν ήμουνα αλήτης, αλήτη με έκανες εσύ. Και εξηγούμαι: Ποιος φταίει ρε Θόδωρε που δεν πήγαν να ψηφίσουν; Πιστεύεις πραγματικά ότι το πολιτικό σύστημα έχασε από τον καλό καιρό; Μήπως από το ξενύχτι της προηγούμενης βραδιάς; Δεν νομίζεις ότι όλοι εσείς που απομυζείτε τα ρεμάλια τόσα χρόνια έχετε τις ευθύνες σας; Το κάθε ρεμάλι, από την πεφωτισμένη διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. χρωστάει αυτή τη στιγμή καμιά εικοσιπενταριά χιλιάδες ευρώ στο εξωτερικό. Βγαίνει ο Τσουκάτος και ομολογεί ορθά κοφτά ότι το κόμμα πήρε ένα εκατομμύριο ευρώ από τη Siemens. Γιατί δεν παραιτείσαι; Δεν ήσουν βουλευτής εκείνη την περίοδο; Γιατί δεν διαχωρίζεις τη θέση σου; Που είναι η εντιμότητα ενός ανθρώπου που υποτίθεται ότι προσπαθεί τόσα χρόνια να ακροβατεί ανάμεσα στην κεντρική πολιτική σκηνή και στο περιθώριό της;

Και ποιος φταίει που τριάντα χρόνια μετά την ένταξη στην ΕΕ ελάχιστοι πολίτες γνωρίζουν τι ακριβώς είναι αυτό το φρούτο και πως επηρεάζει τη ζωή τους; Τόσα χρόνια έχετε μάθει τον κόσμο ότι ΕΕ σημαίνει επιδοτήσεις και τίποτα άλλο. Γιατί λοιπόν να κατέβουν να ψηφίσουν όλοι όσοι δεν μετέχουν άμεσα σε αυτές; Τι τους ενδιαφέρει η ΕΕ;

Έχουν αποτύχει τα πολιτικά κόμματα στον θεσμικό τους ρόλο. Και κατά συνέπεια έχετε αποτύχει και εσείς οι πολιτικοί. Γιατί τα κόμματα δεν είναι τα ντουβάρια της Ιπποκράτους και της Ρηγίλλης, είναι ο άνθρωποι που τα στελεχώνουν τόσα χρόνια. Έχετε βέβαια πετύχει 100% στον πλουτισμό σας, το νόμιμο μέσα από τα 300 εκατομμύρια του ετήσιου προϋπολογισμού της Βουλής, ο οποίος υπερβαίνει εκείνον του ταμείου κατά της φτώχειας. Και βέβαια τον παράνομο πλουτισμό, κάτι που για μένα αφορά όλους σας, γιατί όλοι σας έχετε κάνει ρουσφέτια.

Και έτσι είσαστε όλοι διεφθαρμένοι. Δεν είναι ανάγκη να τα πάρεις στο χέρι, ζεστά ζεστά. Κάθε υπάλληλος που διορίζετε εσείς στο δημόσιο, για να τσιμπήσετε κανέναν ψήφο παραπάνω, κοστίζει από μισό μέχρι ένα εκατομμύριο ευρώ για όσα χρόνια θα δουλεύει, λέμε τώρα. Και τα λεφτά αυτά τα πληρώνουν τα ρεμάλια.

Μπορεί τα περισσότερα από τα ρεμάλια, όλα όσα γράφω εδώ να μην τα έχουν τόσο ξεκάθαρα στο μυαλό τους. Επειδή όμως ζουν στην ίδια χώρα τα έχουν ξεκάθαρα στο πετσί τους. Όλοι έχουν αισθητήριο, ακόμα και αυτοί που βλέπουν Star από το πρωί μέχρι το βράδυ. Και σας απορρίπτουν χωρίς πολύ σκέψη. Επιστρέφοντας σας, προκαταβολικά, τον χαρακτηρισμό.

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009

Το μήνυμα και ο ΚαραΠεισίστρατος

Αφού όλοι μιλάνε για το μήνυμα των ευρωεκλογών και το διακύβευμα, εγώ θα πω απλά κάποια συμπεράσματα:

Συμπέρασμα πρώτο:
Κάποτε σε αυτή τη χώρα ψήφιζαν και τα δέντρα. Πλέον τα δέντρα δεν ψηφίζουν. Παρόλα αυτά, απ’ ότι φαίνεται δεν έχουν διαγραφεί από τους εκλογικούς καταλόγους με αποτέλεσμα σε αυτή τη χώρα να υπάρχουν κοντά δέκα εκατομμύρια ψηφοφόροι…

Συμπέρασμα δεύτερο:
Παρόλο το παραπάνω συμπέρασμα η αποχή ήταν πράγματι μεγάλη. Σημαντικότατο (αναλογικά) κομμάτι της αποχής, λέει, αποτελούσαν, λέει, οι νεοδημοκράτες, λέει. Αν ισχύει αυτό τότε είναι σαφές ότι ο Παραλίας έχασε από τις παραλίες. Λογικό, καθότι και περισσότερες… Παρόλα αυτά είναι πικρό να χάνεις εντός έδρας.

Συμπέρασμα τρίτο:
Στο ΠΑΣΟΚ πανηγυρίζουν ότι νίκησαν. Μωραίνει κύριος… Εγώ απλά να πω ότι η ΝουΔούλα έχασε έντεκα ολόκληρες μονάδες και το ΠΑΣΟΚ τσίμπησε μόλις τις δυόμισι από αυτές. Τώρα αν ο αυτο-ακρωτηριασμός του αντιπάλου σημαίνει και δική σου νίκη, ειλικρινά αμφιβάλω. Ιδίως από τη στιγμή που δεν έχεις κάνει και τίποτα ουσιαστικό για να ακρωτηριαστεί ο αυτόχειρας… Μπορεί ο ΓΠj να είναι καλό παιδί, μπορεί να είναι έξυπνος, μπορεί και να είναι από τη βροχή, μπορεί και από τον αέρα, αλλά τον κόσμο δεν τον μπορεί να τον πείσει…. Με τίποτα.



Συμπέρασμα τέταρτο:
Ο Καρά-Τζαφέρης, που ο ίδιος προσπαθεί να μας πείσει ότι κατάγεται κατευθείαν από τους αρχαίους Έλληνες, λέγοντας, λέει, σταράτες κουβέντες ότι πρέπει να μπει φρένο στη μετανάστευση και να καταπολεμηθεί η εγκληματικότητα είναι σίγουρα ο θριαμβευτής των εκλογών. Βλέπεις ο λαός θέλει κάποιον να του τα λέει απλά. Δηλαδή απλοϊκά και λαϊκίστικα. Άσπρα ή Μαύρα. Παράδειμα: Πολιτσία γκουουουντ. Μετανάστεν νάάάάιινν. Σπανακοπιτάκι;
Δε χαμπαριάζει από γαλλικά, διαφωτισμούς, ανθρωπισμούς και άλλα τέτοια κουραφέξαλα. Στις επόμενες εκλογές ο Μέγας Έλλην Καρά-Τζαφέρης θα πει τα πράγματα ακόμη πιο απλά. Θα μας τάξει έναν χωροφύλακα (και ουχί αστυφύλακα) σε κάθε γωνιά και μια φυλακή σε κάθε δεύτερη και θα διπλασιάσει το ποσοστό του…

Συμπέρασμα πέμπτο:
Το ποσοστό των σταλινικών σε αυτή τη χώρα αποτελεί την πιο σταθερή σταθερά. Αχ και να ζούσε ακόμα ο Πατερούλης…

Συμπέρασμα έκτο:
Την Τρίτη ο Σύριζα είχε προγραμματισμένα όργανα. Κομματικά όργανα. Τα ανέβαλαν όμως για 24 ώρες μπας και ζυμωθούν λίγο περισσότερο και δεν σφαχτούν απροκάλυπτα. Παρόλα αυτά εκτιμώ ότι το αίμα θα τρέξει κατακόκκινο αύριο στην Κουμουνδούρου.

Συμπέρασμα έβδομον:
Συγχαρητήρια στους Οικολόγους, αν και δεν τους ψήφισα. Με τέτοιο πόλεμο εναντίον τους η μια έδρα ήταν πραγματικός άθλος.

Συμπέρασμα τελευταίον:
Την Κυριακή ψηφίσαμε για την Ευρώπη. Τι εννοείτε ότι δεν το καταλάβατε;

Στο σκίτσο ο Πεισίστρατος, απευθείας πρόγονος και ίνδαλμα του Καρά-Τζαφέρη. Με λίγο αρβανιτόσπορο. Ή και περισσότερο από λίγο. Άντε Ιλλυριόσπορο, μη το παίρνουμε και από τα μούτρα το παιδί...

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009

Τιχουάνα Ζωνιανά

Χτες το βράδυ έπεσε το μάτι μου πάνω σε ένα από τα, όπως πάντα, εξαιρετικά ντοκιμαντέρ του Εξάντα. Με τίτλο «Τιχουάνα», έλεγε την ιστορία της προσπάθειας που καταβάλει η Μεξικάνικη κυβέρνηση ενάντια στους μαφιόζους εμπόρους ναρκωτικών. Φόνοι, κόντρα φόνοι, συμβόλαια θανάτου, εργολάβοι κηδειών που δεν προλαβαίνουν να θάψουν, εργολάβοι που αναλάμβαναν το έργο να εξαφανίζουν τα πτώματα, αργυρώνητη αστυνομία και στρατός στις πόλεις ... Πόλεμος κανονικός δηλαδή με περίπου 10.000 νεκρούς τα τελευταία χρόνια...


Και θυμήθηκα μια ιστορία για την οποία θέλω να γράψω εδώ και κάνα μήνα αλλά όλο κάτι μου συμβαίνει. Κάποτε, σε μια έφοδο αστυνομίας σε εμπόρους ναρκωτικών, θες από κακή συνεννόηση, θες επειδή υπήρξε πράγματι αιφνιδιασμός, οι έμποροι αναγκάστηκαν να ανοίξουν πυρ. Γάζωσαν τα αυτοκίνητα των αστυνομικών και έστειλαν έναν εξ αυτών στο νοσοκομείο να χαροπαλεύει. Ο πιτσιρικάς μάλλον δεν θα συνέρθει ποτέ καθώς έχει πάθει εγκεφαλικές βλάβες που απ’ ότι καταλαβαίνω δεν είναι αναστρέψιμες. Τον Μάρτη του 2009 νοσηλευόταν ακόμα στο 401. Χωρίς την ικανότητα να περπατήσει ή να μιλήσει. Ούτε καν να ανέβει σε αναπηρικό καροτσάκι.

Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί διάβασα ότι στη δίκη εναντίον 42 ατόμων για την υπόθεση των Ζωνιανών, η οικογένειά του ειδικού φρουρού παραιτήθηκε από την παράσταση πολιτικής αγωγής. Η γυναίκα του και ο πατέρας του δηλώνουν ότι θέλουν την τιμωρία των ενόχων αλλά δεν θα το κυνηγήσουν δικαστικά. Τους λόγους που τους οδήγησαν σε αυτήν τους την απόφαση δεν τους αναφέρουν.

Προσωπικά πιστεύω ότι η οικογένειά του απειλήθηκε προκειμένου να αποσυρθεί από τη δίκη. Βλέπετε, αλλιώς είναι ένας δικαστής να δικάζει μπρος στα μάτια της οικογένειας του θύματος και αλλιώς μόνο μπροστά από ένα πλήθος που ζητά αποκλειστικά την αθώωση των συνενόχων του.

Όσοι νόμιζαν πριν από 18 μήνες, τον Νοέμβριο του 2007 ότι η Ελληνική Τιχουάνα, τα Ζωνιανά, θα το έβαζαν έτσι εύκολα κάτω, μάλλον γελάστηκαν. Έφυγαν τα κανάλια τους ξέχασε και ο κόσμος.

Τα Ζωνιανά όμως δουλεύουν μεθοδικά. Χρόνια τώρα. Έχουν δημιουργήσει βαθιές κομματικές σχέσεις. Με πρόσωπα όπως ο Μητσοτάκης και ο Κεφαλογιάννης. Και οι δύο με πολλές κουμπαριές στο χωριό. Ο πρώτος πρώην Πρωθυπουργός με κόρη υπουργό και γιο βουλευτή. Ο δεύτερος, καταδικασμένος πρόσφατα με ποινή χάδι για υπόθαλψη εγκληματία, πρώην σύμβουλος του νυν πρωθυπουργού και με κόρη βουλευτή. Τα Ζωνιανά έχουν επίσης δημιουργήσει σχέσεις έμμισθες με υπηρεσιακούς παράγοντες όπως αστυνομικούς και δικαστές. Σημειώνω ότι η δίκη δεν έγινε στην Κρήτη όπως θα έπρεπε. Επισήμως για να μην επηρεαστεί η δικαιοσύνη. Οπότε την εξόρισαν στον.... Πειραιά. Απέναντι δηλαδή από τον καταπέλτη του πλοίου και ευκόλως προσβάσιμη από τους μεγαλοδικηγόρους που βέβαια, όπως οι μύγες δεν απουσιάζουν ποτέ από τα σκατά. Λυκουρέζος, Κούγιας, Τσοβόλας και δεν συμμαζεύεται Άνθρωποι δηλαδή που έχουν ισχυρές επαφές τόσο με την πολιτική όσο και με την δικαιοσύνη. Και βέβαια, έχουν δημιουργήσει σχέσης σιωπής, πασιφανώς αμειβόμενης, εν είδη πανάκριβων δώρων σε γάμους και βαφτίσια ανάμεσα στους συγχωριανούς. Το παράνομο χρήμα είναι πολύ και φτάνει για όλους όσοι χρειάζονται...
Οπότε δεν είναι να απορείς που τα ΜΜΕ ασχολούνται με την Τιχουάνα αλλά όχι πλέον με τα Ζωνιανά. Προς υπεράσπιση του Αυγερόπουλου, υποθέτω ότι είναι πολύ πιο εύκολο να ψάξεις σαν ξένος δημοσιογράφος την Τιχουάνα παρά σαν Έλληνας τα Ζωνιανά. Εκτός και αν έχεις στο πλευρό σου την 101η αερομεταφερόμενη μεραρχία η οποία κατά πάσα πιθανότητα μπορεί να σου εξασφαλίσει σχετικώς ασφαλή διέλευση μέσα από το χωριό...

Για την ιστορία, τον αστυνομικό τον λένε Στάθη Λαζαρίδη. Για τους ενόχους δεν θα μάθουμε όνομα...

Στη φωτογραφία, αν δεν κάνω λάθος, ο πρόεδρος των Ζωνιανών. Ο οποίος παρέλαβε κράτος και δεν πρόκειται να παραδώσει κοινότητα... Στη δεύτερη φωτογραφία το σπήλαιο των Ζωνιανών. Όλα στο φως και το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο.

Διαβάστε επίσης:
Έχω Εμπιστοσύνη στην Ελληνική Δικαιοσύνη (ναι, καλά)
Το ασυνείδητο της κοινωνίας