Ασύμμετρη Αστυνομία ΙΙ

Για άλλη μια ημέρα, οι ειδήσεις ασχολήθηκαν επισταμένα με την εξάρθρωση της συμμορίας που βρισκόταν πίσω από την απαγωγή Παναγόπουλου. Απ’ όλη αυτή την ιστορία βγαίνουν αβίαστα δύο και με λίγη σκέψη και ένα τρίτο συμπέρασμα:

Πρώτα απ’ όλα το σωφρονιστικό σύστημα μόνο με γραφείο και φαξ δεν είχε εξοπλίσει το κελί του Βλαστού ο οποίος ανενόχλητος μέσα από τη φυλακή κατάφερε να οργανώσει την απαγωγή ενός ανθρώπου που θεωρητικά δεν πρέπει να είναι και από τους ευκολότερους στόχους.

Δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό η επικαιρότητα ασχολείται με το καθαρά ποινικό έγκλημα. Βλέπετε, σε όλες τις χώρες και όχι μόνο στην Ελλάδα, τα εγκλήματα γίνονται κυρίως από τους πολιτικούς αλλά η αστυνομία γραπώνει με συνέπεια μόνο τους ποινικούς. Θυμάστε πια ήταν η τελευταία φορά που πολιτικός κατέληξε στη φυλακή; Αν δε με απατά η ασθενής μου μνήμη πρέπει να ήταν ο Πέτσος για το σκάνδαλο Κοσκωτά. Δεν θυμάμαι κάτι πιο πρόσφατο. Μα, θα πείτε, οι ποινικοί σκοτώνουν. Και οι διεφθαρμένοι πολιτικοί σκοτώνουν, παιδιά. Σκοτώνουν ίσες ευκαιρίες και συνειδήσεις. Δεν είναι μικρό πράγμα η δολοφονία της ελπίδας μιας ολόκληρης κοινωνίας και η απονεύρωση των δημοκρατικών της ανακλαστικών.

Συλλαμβάνουν λοιπόν τους ποινικούς. Ναι, αλλά ποιους ποινικούς συλλαμβάνουν; Πριν από αυτό θα αναφέρω το πόσο πιστεύουν κάποιοι ότι κοστίζει η ανθρώπινη ζωή. Οι Αμερικάνοι κοστολογούν την ανθρώπινη ζωή με βάση το πόσα περίπου αναμένεται να κερδίσει ένας άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του. Αν είναι υπάλληλος στις ΗΠΑ κοστίζει περίπου ένα με δύο εκατομμύρια δολάρια. Αν είναι υπάλληλος στην Λιβερία κοστίζει ούτε πενήντα χιλιάδες. Το τραγικό της όλης υπόθεσης είναι ότι σε σεισμούς και διαδηλώσεις, αν κάποιος πολλαπλασιάσει το κυνικά εκτιμώμενο κόστος της κάθε ζωής που χάνεται επί τον αριθμό των θυμάτων το αποτέλεσμα βγαίνει περίπου το ίδιο. Δηλαδή ένας σεισμός εξίμιση ρίχτερ στο Λος Άντζελες σκοτώνει πολύ λιγότερους από έναν ανάλογο σεισμό, ας πούμε στην Τουρκία. Όμως το γινόμενο θυμάτων επί εκτιμώμενα εισοδήματα δεν διαφέρει παραπάνω από μία τάξη μεγέθους.

Επειδή όμως εγώ αρνούμαι να δεχτώ αυτή τη λογική, θέλω να σας πω το τρίτο μου συμπέρασμα. Η ζωή του Παναγόπουλου, και κατ’ επέκταση η επέκταση της ανασφάλειας στις ζωές των πλουσίων κοστίζει πολύ περισσότερο για το κράτος από την επέκταση της ανασφάλειας στις τάξεις των πραγματικών συνδικαλιστών ή για να το πούμε με επώνυμο, από τη ζωή της Κούνεβα. Αν το κράτος κατάφερε το ακατόρθωτο, να συντονίσει δηλαδή ΕΥΠ και Αστυνομία προκειμένου να συλλάβει πολύπειρους εγκληματίες, δεν μπόρεσε ή δεν δίνει δεκάρα να συλλάβει τους εγκληματομπινέδες που έριξαν βιτριόλι στην Κούνεβα;

Προφανώς το κράτος δεν ενδιαφέρεται για τους μικρούς. Ενδιαφέρθηκε βέβαια να συλλάβει τους δράστες της επίθεσης εναντίον του Πολυζογώπουλου. Όπως και εκείνους της απαγωγής Παναγόπουλου Γιατί; Γιατί οι δυο πρώτοι είναι μέρος ενός συστήματος που παίζει την κοινωνία πινγκ πονγκ. Ενώ η Κούνεβα ίσως να θέλει να αλλάξει κάτι. Οπότε η υπόθεση της Κούνεβα ας μπει καλύτερα στο αρχείο.

Στην πρώτη φωτογραφία το κελί του Βλαστού. Στη δεύτερη ο εφοπλιστής Παναγόπουλος. Χωρίς σημάδια. Στην τρίτη, η Κούνεβα, παιδί ενός κατώτερου θεού, σημαδεμένο για πάντα και με υπόθεση για το αρχείο...

Διαβάστε επίσης: Ασύμμετρη Αστυνομία

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.

Προσθήκη 8-7-2009. Όπως με διορθώνει ο Μικρός Αλήτης, η τρίτη φωτογραφία που έχει αναρτηθεί αφορά σε άλλο θύμα επίθεσης με βιτριόλι και όχι στην Κούνεβα. Ο ίδιος είχε αναρτήσει τη φωτογραφία αυτή σε σχετική του ανάρτηση με σκοπό να δείξει το αποτέλεσμα της επίθεσης με βιτριόλι. Ο ίδιος, με σχόλιο που άφησε, αν και δεν αποκαθιστά την προχειρότητα μου, βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Δυστυχώς η Κούνεβα είναι σε ακόμη χειρότερη κατάσταση έχοντας χάσει και τα δυο της μάτια...