Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2009

Επενδυτικά Σχέδια – Ένα παραμυθάκι

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης σύμφωνα με την οποία είμαστε στη θέση 71 από πλευράς ανταγωνιστικότητας (σε σύνολο περίπου 130 χωρών) και έχοντας διαβάσει σήμερα ότι είμαστε στη θέση 109 (σε σύνολο 183 χωρών) όσο αφορά στην ελκυστικότητα επενδυτικών κεφαλαίων, σήμερα θα πούμε ένα παραμυθάκι:


Ήταν κάποτε ένας ανθρωπάκος που ήθελε να αγοράσει ένα μηχάνημα εντελώς απαραίτητο για τη δουλειά του. Πολύ ακριβό όμως το μηχάνημα και ο ανθρωπάκος δεν μπορούσε να το πληρώσει όλο από τη τσέπη του. Επιπλέον, το μηχάνημα λόγω μεγέθους απαιτούσε κατασκευή κτιρίου για να χωρέσει.

Εκείνη την εποχή όμως έτυχε – λέμε τώρα γιατί μόνο τύχη δεν ήταν – να είναι ανοιχτό ένα πρόγραμμα στο οποίο θα μπορούσε να κάνει μια αίτηση για να τον επιδοτήσουν για τα μισά λεφτά.

Ωραία, σκέφτηκε.
Το μηχάνημα κάνει 80 χιλιάρικα.
Και άλλα 80 το κτίριο.
Σύνολο 160.
Εγώ έχω τα 40.
Θα δανειστώ τα υπόλοιπα 120.
Θα τους πω όμως ότι κτίριο και μηχάνημα κάνουν 200.
Όταν θα τελειώσω, αυτοί θα μου δώσουν τα 100.
Θα τα επιστρέψω στη τράπεζα και θα χρωστάω μόνο 20 τα οποία κούτσα κούτσα θα βγουν...
Έτσι και αλλιώς από το Υπουργείο λένε ότι θα μου δώσουν τα εκατό μόλις προσκομίσω τα τιμολόγια αγοράς.

«Βάζει» λοιπόν μια αίτηση ο άνθρωπος με όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά. Του έρχεται μετά από 4 μήνες η έγκριση και πάει και δανείζεται από την τράπεζα τα 120 χιλιάρικα. Με προσημείωση ακινήτου. Πηγαίνει και ξεκινά να χτίσει το κτίριο. Μόνο που για να χτίσει το κτίριο έπρεπε να έχει έγκριση περιβαλλοντικών όρων. Και επειδή πολλούς δημόσιους υπαλλήλους έχουμε, αλλά από άσχετες ειδικότητες ή και χωρίς ειδικότητα, η έγκριση καθυστερεί 6 μήνες. Και οι τόκοι τρέχουν. Και μετά πρέπει να βγάλει άδεια οικοδομής. Άλλοι 4 μήνες και στο τέλος γρηγορόσημο για να βγει η άδεια. Και οι τόκοι τρέχουν. Και ξεκινά την κατασκευή του κτιρίου που του παίρνει άλλους έξι μήνες. Και οι τόκοι τρέχουν. Το κτίριο τελειώνει και αυτός αγοράζει το μηχάνημα. Και υποβάλει φάκελο να πληρωθεί. Η επιτροπή παραλαβής του έργου πηγαίνει εκεί μετά από 4 μήνες. Και οι τόκοι τρέχουν. Η επιτροπή διαπιστώνει ότι όλα είναι καλά και διαβιβάζει τον φάκελο για την εκκαθάριση της πληρωμής. Άλλοι τρεις μήνες μέχρι να εκκαθαριστεί η πληρωμή. Και για όσους δεν κατάλαβαν ακόμη, οι τόκοι τρέχουν...

Η πληρωμή εκκαθαρίζεται. Αλλά λεφτά για να καταβληθούν στον λογαριασμό του ανθρωπάκου δεν υπάρχουν. Το κράτος του ανθρωπάκου δεν μπορεί να πληρώσει βεβαιωμένες πληρωμές κάποιων επενδυτικών προγραμμάτων εδώ και 6 μήνες. Και η τράπεζα βγάζει το προσημειωμένο ακίνητο στο σφυρί. Ο ανθρωπάκος πηγαίνει στην Υπηρεσία που έχει εκκαθαρίσει την πληρωμή του με το χαρτί του επικείμενου πλειστηριασμού. Και εκεί του εξηγούν πως το Υπουργείο Οικονομικών δεν πληρώνει δεν πληρώνει – Ντάριο Φο. Δεν υπάρχει φράγκο.

Μα πως δεν πληρώνετε; Αφού έχουμε υπογράψει σύμβαση... Ψελλίζει...

Στην πρώτη φωτογραφία ένας άνθρωπος για όλες τις απογραφές... Αλλά μέχρι εκεί.

Στην δεύτερη φωτογραφία τρανή απόδειξη ότι αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τον διορθωτή του Word ζουν σε άλλη χώρα...

3 σχόλια:

pølsemannen είπε...

"...Στην δεύτερη φωτογραφία τρανή απόδειξη ότι αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τον διορθωτή του Word ζουν σε άλλη χώρα."


Θεϊκό! :)

πρκλς είπε...

Μα, σε ποιά χώρα μπορεί να γίνονται τέτοια πράγματα? :-(
Διότι καλά αι υπηρεσίαι, αλλά και ο ανθρωπάκος ήτο ολίγον πονηρούλης (αν και ανυποψίαστος δια τα περαιτέρατα...)

O Σχολιαστής είπε...

@polse
Θα μπορούσε να είναι θέμα ανάρτησης το ποιες λέξεις της καθομιλουμένης δεν διορθώνει ο απόλυτα politically correct διορθωτής του word...

@Περίκαλλον
Η μόνη πονηριά είναι η υπερτιμολόγηση. Αλλά είναι κάτι που το ξέρουμε και που μέχρι ένα σημείο το ανεχόμαστε... Χωρίς δόλο ή υστεροβουλία.