Ρεαλιστικές Αυταπάτες

Μεθαύριο έχει εκλογές. Μακάρι να μπορούσα να σας πω τι να ψηφίσετε, όπως βλέπω ότι λένε αρκετοί φίλοι από εδώ μέσα, μόνο που δεν μπορώ να το κάνω. Δεν μπορώ να το κάνω γιατί θεωρώ ότι η ψήφος είναι εξαιρετικά προσωπική απόφαση. Και εν πολλοίς βρώμικη. Οπότε αντί να συμβουλεύσω, θα εξομολογηθώ.

Όχι, εγώ δεν ανήκω στους αναποφάσιστους. Αποφάσισα. Δεν θα πω όμως το τι αποφάσισα. Αν και νομίζω ότι στο τέλος θα είναι φανερό.

Στην απόφασή μου καθόλου δεν βάρυνε το γεγονός ότι η απερχόμενη κυβέρνηση τα έκανε σκατά και μας γύρισε στο 1989. Δεν βάρυνε αυτό το γεγονός γιατί πολύ απλά δεν έχω ψηφίσει ποτέ Νέα Δημοκρατία. Έχω κάποιες ιστορικές διαφωνίες βλέπετε...

Επίσης δεν βάρυνε το γεγονός ότι από Νοέμβρη παίζει με αρκετές πιθανότητες το ενδεχόμενο χρεοκοπίας του κράτους. Έτσι και αλλιώς, με την όποια μονοκομματική ή πολυκομματική κυβέρνηση, αν η κατάσταση είναι τόσο τραγική τότε τα χειρότερα θα έρθουν.

Δυστυχώς, όπως λέει και ο Δημήτρης Τζουβάνος σε ένα από τα εξαιρετικά δύσκολα κείμενά του τα οποία ποτέ δεν μπορώ να διαβάσω μέχρι τέλους, αναγνωρίζω τον εαυτό μου σε αυτούς που προσπαθούν να χωρέσουν «ευζωικούς εγωισμούς και ρεαλιστικές αυταπάτες» στις απαντήσεις των αναζητήσεών τους.

Και συνειδητοποιώ ότι στην απόφαση μου έχουν κυρίως βαρύνει οι ρεαλιστικές αυταπάτες...

Σήμερα δεν μπορώ να βρω φωτογραφία...

Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.