Μας έχουν για τριτοκοσμικούς (ή αλλιώς, όχι άλλο κάρβουνο)

Τελικά οι κινητοποιήσεις δεν πηγαίνουν πάντα χαμένες. Πολύ μελάνι χύθηκε και πολλές ιστοσελίδες γέμισαν με περιεχόμενα ενάντια στις μονάδες παραγωγής ρεύματος με χρήση λιθάνθρακα (κάρβουνο δηλαδή). Μονάδες δηλαδή που σε σχέση με το φυσικό αέριο παράγουν 2,5 φορές περισσότερο CO2, 6 φορές περισσότερα NOx και ούτε καν 250 φορές περισσότερο SO2 (ναι, διακόσιες πενήντα φορές περισσότερο).

Διάβαζα πρόσφατα ότι συναγωνιζόμαστε την Κίνα στο πόσο «βρώμικη» είναι η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας όσον αφορά τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα ανά παραγόμενη κιλοβατώρα. Οπότε γιατί να μην κερδίσουμε το παιχνίδι και να γίνουμε οι πιο βρώμικοι στον κόσμο;

Το επιχείρημα ότι η αντικατάσταση του λιγνίτη μπορεί να γίνει μόνο από λιθάνθρακα (διότι το φυσικό αέριο είναι πολύ ακριβό) δεν μπορεί να σταθεί διότι η χώρα θα πληρώνει πλέον για τους ρύπους που παράγει (έχουμε υπογράψει τις συνθήκες για την αγορά ρύπων) και επομένως το επιπλέον CO2 που θα εκλύεται θα ανεβάσει το κόστος περίπου στο ίδιο.

Και επειδή η «επένδυση» πρέπει να γίνει, (γιατί με πιο πρόσχημα θα μπουν τα λεφτά στη τσέπη;) αποφασίστηκε η επένδυση να γίνει στην Αλβανία!!! Στο σχήμα της Αλβανικής μονάδας λιθάνθρακα η RWE θα ελέγχει το 51%, η ΔΕΗ το 39% και η Τιτάν το 10%.

Όπως καταλαβαίνετε, η Αλβανία προσφέρει γη, ύδωρ και βέβαια περιβάλλον… Οι Αλβανοί είναι στη φάση όπου θα πρόσφεραν οτιδήποτε προκειμένου να γίνουν επενδύσεις στη χώρα τους. Γιατί στην κοινή τους γνώμη μπορούν να δικαιολογήσουν τα πάντα με το επιχείρημα των νέων θέσεων εργασίας. Ακόμα και την καταστροφή του σπιτιού τους. Και παράλληλα το πολιτικό τους σύστημα είναι ένα από τα λίγα που είναι πιο διεφθαρμένα από το δικό μας, στην Ευρώπη. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια ξεπουλάνε το περιβάλλον τους.

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι:
1. Κάποιοι στο εξωτερικό («επενδυτές») και κάποιοι στο εσωτερικό (managers επιχειρήσεων και πολιτικοί) μας κατατάσσουν στις τριτοκοσμικές χώρες όσον αφορά την συμπεριφορά μας και την ευαισθησία μας προς το περιβάλλον.
2. Οι κινητοποιήσεις του κόσμου δείχνουν ότι οι παραπάνω δεν έχουν δίκιο. Μένει βέβαια να αποδειχτεί η διάρκεια και η ένταση του αγώνα διότι τα προβλήματα είναι πολλά και πολυδιάστατα (από το εξασθενές χρώμιο στο νερό που πίνουν στη Βοιωτία μέχρι την έλλειψη πρασίνου στην Αθήνα ).

Παρόλα αυτά φαίνεται ότι κάτι αλλάζει σιγά σιγά.