Δεν χρειάζεται να πληρώσεις!

Χτες έπρεπε να πάω σε μια δίκη στο πλημμελειοδικείο.

Όση ώρα περίμενα να δικαστώ είχα την ευτυχία να παρακολουθήσω την εξής απίστευτη εκδίκαση υπόθεσης:

Κάποιον, κάποτε (πριν τρία χρόνια) η τροχαία τον είχε πιάσει να οδηγεί χωρίς δίπλωμα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, είχα ακούσει από παλιότερα, πας, δίνεις εξετάσεις για το δίπλωμα και όταν οριστεί η δικάσιμος το προσκομίζεις και απαλλάσσεσαι…

Κάτι που όμως ο πολύς κόσμος δεν γνωρίζει είναι ότι αν οδηγάς χωρίς δίπλωμα και τρακάρεις, δεν καλύπτεσαι από ασφάλεια. Αν λοιπόν φταις πρέπει να πληρώσεις τον άλλον (πεζούς, οδηγούς, επιβάτες, υλικές ζημιές) από την τσέπη σου. Αν φταίει ο άλλος, τότε, ότι ζημιά πάθεις, σωματική ή υλική, πρέπει επίσης να την πληρώσεις από την τσέπη σου.

Στο δικαστήριο λοιπόν δικαζόταν αυτός ο μεσόκοπος ταλαίπωρος (είχε πράγματι όψη ταλαίπωρου), Αλβανός, ο οποίος όταν τον ρώτησε ο Εισαγγελέας αν είχε δίπλωμα απάντησε πως όχι. Ίδια απάντηση όμως είχε δώσει και πριν ενάμισι χρόνο που είχε ξαναδικαστεί για το ίδιο αδίκημα και είχε πάρει αναβολή προκειμένου να πάει να δώσει εξετάσεις. Όταν λοιπόν ρωτήθηκε αν, στο διάστημα που μεσολάβησε, έδωσε εξετάσεις απάντησε ότι είχε δώσει και είχε κοπεί στα σήματα (και πώς να μην κοπεί αφού το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα ξέρει να διαβάζει για τα σήματα). Ο Εισαγγελέας επέμενε να τραβάει χαρτί και ρώτησε: «Πότε έχεις κανονίσει να ξαναδώσεις;» για να λάβει την απάντηση «δεν ξέρω».
-Τι εννοείς δεν ξέρεις; Κάθε πότε δίνουν εξετάσεις;
-Ε…δεν ξέρω…όποτε τους πούμε; (!)
-Πρέπει να βγάλεις δίπλωμα. Οδηγείς αυτόν τον καιρό;
-Οδηγώ…
-Αν σε ξαναπιάσουν;
-Έχω το Αλβανικό δίπλωμα
-Μα αυτό δεν είναι έγκυρο εδώ. Να πας να δώσεις για δίπλωμα. Πότε σε βολεύει να δώσεις για δίπλωμα; (!)
-Δεν ξέρω…Καλοκαίρι;
-Προτείνεται η αναβολή της δίκης.
Και η πρόεδρος αποφάσισε, ύστερα από την πρόταση του Εισαγγελέα να αναβάλει τη δίκη μέχρι τον Φλεβάρη του 2009…

Αν αυτός ο άνθρωπος προκαλέσει ατύχημα και αφήσει κάποιον ανάπηρο ποιος θα αποζημιώσει τον ανάπηρο; Δεν συζητώ για υλικές ζημιές. Μιλάω για έξοδα εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ για νοσήλια και διαβίωση για κάποιες δεκάδες χρόνια. Ο συγκεκριμένος που είχε πάει κατηγορούμενος ήταν σίγουρα εργάτης ή μικροαυτοαπασχολούμενος. Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό δεν θα μπορούσε να αποζημιώσει κανέναν με την περιουσία του. Και η δικαστής είναι σίγουρο ότι το καταλάβαινε αυτό. Αλλά έδωσε αναβολή για τέταρτο χρόνο στην υπόθεση.

Τι θα έπρεπε να γίνει; Δεν θα έπρεπε να εφαρμοστεί ο νόμος; Να πληρώσει ο παραβάτης ένα πρόστιμο; Δεν θα έπρεπε η κοινωνία μέσα από τον νόμιμο εκπρόσωπό της, που είναι το κράτος, να αυτοπροστατεύεται; Αυτός ο άνθρωπος αν προκαλέσει ατύχημα θα καταστραφεί οικονομικά και ενδεχομένως να καταστρέψει και άλλους ανθρώπους. Και το μήνυμα που στάλθηκε σε εκείνη την αίθουσα από τους δικαστές (κράτος) προς το ακροατήριο (κοινωνία) ήταν: Αυθαιρετήστε, δεν τρέχει τίποτα.

Επίσης στάλθηκε και ένα άλλο μήνυμα. Δεν χρειάζεται παραδικαστικό κύκλωμα για να αθωωθείς. Σε αθωώνουν έτσι και αλλιώς. Και όσοι ίσως κάποτε να πλήρωσαν για να αθωωθούν προφανώς δεν υπήρξαν ποτέ μέλη ακροατηρίου σε πλημμελειοδικείο…