Μυστήρια Ζώα

Είμαστε ζώα μυστήρια. Και αμαθή. Και ευκολόπιστα.
Παραπονιόμαστε ότι είμαστε η γενιά των 700 ευρώ. Ότι οι τιμές είναι ακριβές σε σχέση με τους μισθούς μας. Ότι σπουδάζαμε τόσα χρόνια για να καταντήσουμε μισθωτοί του ελέους του εργοδότη.
Παραπονιόμαστε ότι ενώ οι μισθοί μας είναι μικροί, οι τιμές των προϊόντων είναι επιπέδου G8.
Βγαίνει και ο Γκαργκάνας κάθε τόσο και φωνάζει ότι για να πάμε μπροστά σαν χώρα πρέπει οι μισθοί μας να παραμείνουν στα ίδια…

Και κανείς δεν μας λέει το γιατί…
Κανείς δεν μας λέει ότι δεν μπορεί μια χώρα να ζει πάντα με δανεικά…
Κανείς δεν φωνάζει να πει ότι, προκειμένου να καταναλώσουν, οι λύκοι της προηγούμενης γενιάς χρέωσαν τα πρόβατα της επόμενης. Και τώρα κάποιοι πρέπει να πληρώσουν τα δανεικά.
Πουθενά δεν ακούγεται το αυτονόητο: Σε μια χώρα που ποτέ δεν είχε αξιόλογη βιομηχανική παραγωγή δεν είναι δυνατόν ο μισθός να είναι μεγαλύτερος από τα 700 ευρώ. Για να αμείβεσαι καλά πρέπει να παράγεις αρκετά. Και να εισάγεις λιγότερα απ' όσα παράγεις. Αντ’ αυτού, εμείς σπάμε το ένα ρεκόρ ελλείμματος εμπορικού ισοζυγίου μετά το άλλο…
Και κανείς δεν λέει ότι ακόμα και με 700 ευρώ θα μπορούσαμε να ζήσουμε αν δεν ήμασταν υποχρεωμένοι να ταΐζουμε μια στρατιά μεσαζόντων. Οι οποίοι, αφού δεν παράγουν, μεταπωλούν. Και έτσι, για να βγάλουν το παντεσπάνι τους ανεβάζουν τις τιμές των βασικών προϊόντων διαβίωσης σε επίπεδα που θα τα ζήλευαν τα σούπερ μάρκετ του Λονδίνου…