Τετάρτη 9 Απριλίου 2008

Δυσάρεστες Μεταλλάξεις

Στην φύση, οι μεγάλες αποκλίσεις από το φυσιολογικό είναι συνήθως μη βιώσιμες. Οδηγούν τον μεταλλαγμένο οργανισμό σε εκδήλωση ανωμαλιών που, στην συντριπτική του πλειοψηφία, τον καθιστούν μη λειτουργικό στο περιβάλλον μέσα στο οποίο έχει εξελιχθεί.
Παρόλα αυτά, κάποιες φορές μία μετάλλαξη μπορεί να δώσει συγκριτικά πλεονεκτήματα σε σχέση με τα άτομα του ίδιου είδους (ή και άλλων ειδών). Αν το πλεονέκτημα αυτό δεν είναι ιδιαίτερα σημαντικό, τότε δημιουργείται μια ακόμη παραλλαγή του φυσιολογικού. Στις περιπτώσεις όμως που το πλεονέκτημα είναι πολύ μεγάλο μπορεί, μετά από κάποιες γενιές να οδηγήσει σε εξαφάνιση τις περισσότερες από τις υπόλοιπες φυσιολογικές παραλλαγές.
Η δική μου περίπτωση, όμως, δεν φαίνεται να ανήκει σε αυτές…


Πολλές φορές στη δουλειά μου νιώθω σαν μεταλλαγμένος. Μεταλλαγμένος που ανήκω σε μια μικρή κατηγορία η οποία είναι στα όρια του φυσιολογικού. Μέσα από αυτό το blog θα προσπαθήσω να μετατοπιστώ λίγο πιο πολύ προς περισσότερο φυσιολογικά επίπεδα.

Βλέπετε, βαρέθηκα να αποδίδω τριπλάσια από τον μέσο όρο των υπολοίπων, να αμείβομαι το ίδιο και τελικά, να γίνομαι αντικείμενο επικρίσεων και εχθρότητας επειδή λόγω των ανωτέρω στο τέλος χάνω την ψυχραιμία μου. Σημασία δεν έχει να σε πνίγει το δίκιο, σημασία έχει ότι πας από πνιγμό.

Επίσης βαρέθηκα τόσα χρόνια να ρίχνω νερό στον μύλο ανεπαρκέστατων και επικίνδυνων προϊσταμένων οι οποίοι στο τέλος καρπώνονται τη δουλειά σου, και χτυπώντας σε φιλικά στην πλάτη σου, πασάρουν κάτι ακόμα να κάνεις με το αιτιολογικό ότι «εσύ τα κάνεις γρήγορα και καλά». Την ίδια ώρα στο διπλανό γραφείο ασχολούνται με το «πάμε στοίχημα».

Αποφάσισα λοιπόν να δουλεύω λιγότερο προκειμένου να αποδίδω το ίδιο. Να σταματήσω, δηλαδή, να είμαι στα όρια του φυσιολογικού γιατί στο τέλος θα καταλήξω με τρύπιο στομάχι σε κάποιον απορριμμένο ψυχίατρο.

Σήμερα μου έδωσαν μια δουλειά με παραδοτέα προθεσμία το τέλος της ημέρας. Ήταν έτοιμη μέσα σε τρεις ώρες. Μένουν άλλες δύο. Συγνώμη αλλά και οι δύο θα είναι για μένα. φωτοτυπίες

Έτσι και αλλιώς προϊστάμενος στο διπλανό τμήμα δεν έγινε αυτό που τράβαγε όλη τη δουλειά αλλά ο - πασών των κομμάτων - πολιτικός κομισάριος που δούλευε σχεδόν λιγότερο απ’ όλους. Για άλλη μια φορά δηλαδή η φύση απέρριψε τον μη φυσιολογικό…

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

..."σχετικό", "ποιητικό" σχόλιο...
...Σ' ένα μικρό--μικρό νησάκι..,
που το ονομάζαν Γη..,
βάλθηκαν τα ανθρωπάκια
ζώα και φυτά ν' αλλάξουν..,
πιο μεγάλα να τα φτιάξουν..,
νά 'χουν σούπερ μεζεδάκια..!

Και δώσ' του τα πειράματα..,
με χημικά και άλλα..,
και.., πείραμα στο πείραμα..,
με αλλαγές κι εξαλλαγές..,
γίνανε όλα πιο μεγάλα..:
ώς ένα μέτρο, και, τ' αγγούρια...
και δίμετρα και ενός τόνου
ώς και τα μίνι τα γαϊδούρια..!

Σαν χάσαν τα "πρωτότυπα"...
και πέτυχε το Πείραμα..,
όλα -τους ήταν άνοστα..:
φυτά με γεύση αγγουριού..,
κρέας ξινό.., ως γαΙδουριού..,...
--- "έδεσε το γλυκό...ξινό"..! ---
κι εκείνοι μεταλλάχτηκαν..,
από άνθρωποι...πιθήκια..!

Κι είπαν πως είχαν δίκαιο
αυτοί, οι "σοφοί", που είπαν πως...
από πίθηκο προκύψαμε..,...
μα άπραχτοι δε μείνανε..,
δε μείναν στο συμπέρασμα
οι Σούπερ ραβοξηλωτές
και ξύπνιοι της...αφύπνωσης..,...
κι αμέσως, χα, αρχίσανε
το νέο...της συρρίκνωσης..!...

Αλέξανδρος Ζήβας,
URL : www.siopi.gr
Αποκωδικοποίηση..: ψυχής, σιωπής, θρησκειών, μυθολογιών,...
Σχηματοποίηση λόγου, θεογονία, κοσμογονία,...
Γεια...

O Σχολιαστής είπε...

@ Αλέξανδρο Ζήβα


Γεια σου και σένα
Και ευχαριστώ για το ποιητικό σου σχόλιο. Η αλήθεια είναι ότι η γυναίκα μου παραπονιέται πως τίποτα δεν μυρίζει πια όπως μύριζε κάποτε. Το γάλα μυρίζει σαν νερό που δεν θα έπρεπε βέβαια να μυρίζει...