Αντάρτες Πεζοδρομίων;

Υπάρχει ένας κανόνας στην φύση ο οποίος είναι από τους θεμελιώδεις: Ο ελεύθερος χώρος δημιουργείται μόνο από την υποχώρηση (ή εκδίωξη) κάποιου. Και καταλαμβάνεται σχεδόν αμέσως από κάποιον άλλο. Αυτό συμβαίνει παντού. Στους βοσκοτόπους της Αφρικής, στις μετακινήσεις των αερίων μαζών πάνω από την Ευρώπη, στις ανθρώπινες σχέσεις σε όλη την Υδρόγειο και βέβαια στα πεζοδρόμια της Αθήνας…

Το Σάββατο που μας πέρασε έγινε (και δυστυχώς δεν μετείχα) μια διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας. Η διαδήλωση δεν είχε σαν αίτημα την αύξηση των μισθών μας ή την μη μεταβολή των καθεστώτων ασφάλισής μας. Σαν θέμα είχε κάτι πολύ πιο θεμελιώδες. Και αυτονόητο. Το να μην παρκάρουμε εκεί που περπατάμε! Να μην βάζουμε τραπεζάκια (και βέβαια να μην πίνουμε τον καφέ μας) εκεί που θέλουμε να τρέχουν τα παιδιά μας.

Η λύση είναι βέβαια η εφαρμογή των νόμων από όλους. Τουλάχιστον η πολιτικά ορθή διάστασή της. Και όταν αυτός δεν εφαρμόζεται τότε να επεμβαίνει αυτός που έχει το δικαίωμα να επέμβει, δηλαδή η αστυνομία.

Τι γίνεται όμως όταν η αστυνομία όχι μόνο δεν ενδιαφέρεται αλλά παρανομεί; Μια βόλτα δίπλα από τη ΓΑΔΑ σε πείθει για το πόσο τα παρκαρισμένα μηχανάκια - των αστυνομικών ίσως; - σέβονται τις προσβάσεις των πεζών στα πεζοδρόμια… Και όταν το ρίχνεις στη πλάκα και ρωτάς (τους φρουρούς) γιατί δεν τα "γράφουν" σου απαντούν πολύ ευγενικά πως θα πρέπει να καλέσεις την τροχαία…

Δυστυχώς τα πράγματα πολλές φορές φέρνουν τα νεύρα μας στα όριά τους. Και εκεί τι κάνεις; Καλείς την Αστυνομία; Κατεβαίνεις σε διαδήλωση; Πλακώνεσαι με τη σύζυγο που είχε την εξωφρενική ιδέα να βγείτε βόλτα με το καροτσάκι στη γειτονιά; Τα βάζεις με το παιδί σου που δεν περπατά ακόμα στην ώριμη ηλικία των έξι μηνών;

Ή μήπως πρέπει να αρχίσουμε να κόβουμε οι ίδιοι πλέον τις «κλήσεις» στους παραβάτες; Να αρχίσουμε να χαρακώνουμε παρκαρισμένα αυτοκίνητα πάνω στις ράμπες αναπήρων ή στα πεζοδρόμια; Να τους κολλάμε αυτοκόλλητα στα τζάμια και να τα βάφουμε με σπρέι; Να κυκλοφορούμε με κόφτες τα βράδια και να κόβουμε όσες εξατμίσεις έχουν μεγάλη τρύπα στην έξοδο και μας παίρνουν τα αυτιά; Ή να τις παραγεμίζουμε με σιδερένιους βόλους και να τις κάνουμε κουδουνίστρες; Αν κάποιοι παίζουν με τα νεύρα μας, έχουμε δικαίωμα να παίζουμε με την περιουσία τους;