Ναυαρίνου και Ζωοδόχου Πηγής

Όταν σχεδιαζόταν η Αθήνα, από ανυποψίαστους επί των νεοελληνικών βαρβαρικών ηθών, βαυαρούς, εκεί στα μέσα του 19ου αιώνα, υπήρχε σχεδιασμός για μια πλατεία Λαού, σε αντιδιαστολή με τον Βασιλικό Κήπο. Η πλατεία Λαού έγινε τελικά, και είναι αυτή που σήμερα γνωρίζουμε ως πλατεία Κοτζιά, ή γνωστή πλατεία δηλαδή που βρίσκεται απέναντι από το Δημαρχείο της Αθήνας. Αυτό που παραμένει άγνωστο είναι ότι ο αρχικός σχεδιασμός της πλατείας Λαού προέβλεπε έκταση περίπου 40 στρεμμάτων, δηλαδή έκταση περίπου πενταπλάσια από τη σημερινή. Με τη διαφορά ότι οικοπεδικά συμφέροντα υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα, οπότε οι διάφοροι μεγαλοϊδιοκτήτες της εποχής κατάφεραν να ροκανίσουν το 80% της πλατείας. Αν το καλοσκεφτείς είναι θαύμα που έμεινε και αυτό το 20%... Το ίδιο περίπου έχει συμβεί και με άλλες πλατείες, όπως η πλατεία Συντάγματος.

Οι περισσότεροι κάτοικοι των Εξαρχείων
μάλλον δεν γνωρίζουν αυτή την ιστορία την οποία εγώ τυχαία έμαθα όταν ξεφύλλιζα ένα βιβλίο της αρχιτεκτονικής βιβλιοθήκης δύο φίλων. Γνωρίζουν όμως από τσιμέντο και έχουν αντιληφθεί ότι η καλή η μίζα και η καλή η φτιάξη δεν βρίσκεται στην διαμόρφωση πλατείας αλλά στον εργολαβικό τσιμεντοανασκολοπισμό της.

Αφού λοιπόν πήγαν σε όλους τους Δημάρχους εδώ και 20 χρόνια, αφού πήραν από όλους τους Δημάρχους ένα ωραίο προεκλογικό «Πλατεία; Ναι!» και ένα γλαφυρότατο μετεκλογικό «Πλατεία; Να!», αφού είδαν και αποείδαν, μπούκαραν και καλά έκαναν.

Που μπούκαραν; Στο πρώην πάρκινγκ στην Ζωοδόχου Πηγής και Ναυαρίνου, ιδιοκτησίας Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, του οποίου πρόεδρος είναι ο Γιάννης Αλαβάνος – πουτάνα ζωή παιχνίδια που μας παίζεις! Αφού προσπαθούσαν εδώ και είκοσι χρόνια, όταν έμαθαν ότι το ΤΕΕ είχε σαν σκοπό να δώσει οκταόρωφο ύψος στο οικόπεδο, μπήκαν μέσα, ξήλωσαν μια τσιμεντένια στρώση και φύτεψαν ότι βρήκαν πρόχειρο. Τέλος, Δήμαρχε Νικήτα, αντί να γκρεμίζεις οικοδομικά τετράγωνα και να τα κάνεις πράσινο, όπως έλεγες προεκλογικά, το κέρατό μου μέσα, δεν ξεκινάς από τα άχτιστα; Όχι τίποτα άλλο, να μην σηκώνεις και σκόνη με τις κατεδαφίσεις. Όπα, συγνώμη, ξέχασα, εσύ κόβεις δέντρα, Κύπρου και Πατησίων, συγνώμη πανμέγιστε...

Τώρα που μπαίνει η Άνοιξη, θα πάρω το μεγάλο μου τέκνο, 17 μηνών, και θα κατηφορίσω προς τα ’κει. Βλέπετε, το πράσινο για να στεριώσει σε πόλεις όπως η νεοελληνική Αθήνα, χρειάζεται μπούγιο...

Ρεπορτάζ, μετά οπτικοακουστικού υλικού, υπάρχει στο http://www.tvxs.gr/v6920

Στην πρώτη φωτογραφία η καταπράσινη Αθήνα με τον επίμαχο χώρο στο κέντρο...

Στην δεύτερη φωτογραφία τα νέα εργαλεία κηπουρικής του Δήμου.

Διαβάστε επίσης:
Σχετικά με τους ελεύθερους χώρους: Πάρκο ή Πάρκινγκ
Σχετικά με την κοινωνική ευαισθησία του πολιτικού μας κόσμου: Ο προϋπολογισμός της Βουλής υπερδιπλάσιος εκείνου του ταμείου για τη φτώχεια...

Ή πατήστε εδώ για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης.