Pay per fuck

Η τελευταία είδηση μιας σειράς παρόμοιων ειδήσεων είναι η εξής: Περίπου 2.000.000 στρέμματα 100.000 καταπατημένων εκτάσεων του Δημοσίου προβλέπεται να αποδοθούν στους αυθαιρέτους κατόχους τους, με νομοσχέδιο που σχεδιάζει να καταθέσει στη Βουλή το υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών εντός του τρέχοντος έτους.

Τελικά υπάρχει το κράτος και έχει και συνέπεια στην φιλοσοφία του.
Έχουμε και λέμε:
Φορολογική Περαίωση:
Όπερ, έκλεψες δεν έκλεψες την εφορία, αν πληρώσεις τρία τέσσερα χιλιάρικα για κάθε οικονομικό έτος που δεν σε έχουμε ελέγξει εμείς θα κάνουμε το κορόιδο και θα θεωρήσουμε ότι είσαι τίμιος. Θα σε βάλουμε δηλαδή στην ίδια μοίρα με αυτούς που δεν έκλεψαν και επομένως επιβάρυναν την λειτουργία τους και το κόστος των προϊόντων τους με τους νόμιμους φόρους – Αθέμιτος Ανταγωνισμός και με τη βούλα. Σε κάνουν με το ζόρι παραβάτη. Κάλλιο κλέψε δηλαδή και περίμενε να εκ-περαιωθείς.

Ημι-υπαίθριοι:
Έχεις ημιυπαίθριο; Πλήρωσε ένα χιλιάρικο και τον νομιμοποίησες. Λες και αν πληρώσουμε θα αποδοθεί στο περιβάλλον ο σωστός συντελεστής δόμησης ή θα σταματήσουν οι πολεοδομίες να κάνουν τα στραβά μάτια στις κατασκευές ημιυπαίθριων.

Καταπατήσεις δημόσιων εκτάσεων:
Εδώ σε θέλω μάγκα μου. Μιλάμε για 2 εκ. στρέμματα. Και επειδή τέτοια νούμερα δεν γίνονται εύκολα αντιληπτά χωρίς παράδειγμα, 2 εκ. στρέμματα ισοδυναμούν με μία έκταση όσο ο Νομός Αργολίδας. Έρχεται λοιπόν το κράτος και τα «πουλάει» στους καταπατητές του. Ενδεχομένως με το λαϊκίστικο επιχείρημα, «αφού έτσι και αλλιώς δεν μπορούμε να τους βγάλουμε έξω, γιατί να μην τους τα πάρουμε;» Με αίσθημα ευθύνης, κατά την προσφιλή έκφραση του πρωθυπουργού μας, δίνουμε κάθε δικαίωση στον επόμενο που θα βάλει ποδαράκι σε καμιά 20αριά στρέμματα (αυτός είναι ο μέσος όρος της καταπατημένης έκτασης). Και μην ακούσω γελοία επιχειρήματα του τύπου, «Μα τώρα πια υπάρχει κτηματολόγιο!!!» Κτηματολόγιο ξεκτηματολόγιο, με αυτόν τον τρόπο δημιουργούνται, με αίσθημα ευθύνης και προοπτικής, οι επόμενοι καταπατητές και εμπρηστές.

Δηλαδή, πόσο μαλάκες είναι όσοι δεν έκτισαν σε μια παραλία, σε ένα δάσος, σε μια δημόσια έκταση; Πόσο μαλάκες είναι όσοι εργολάβοι δεν υφάρπαξαν επιπλέον συντελεστή δόμησης σε βάρος όλων μας; Πόσο μαλάκες πρέπει να νιώθουν όσοι δηλώνουν αυτά που βγάζουν τα μαγαζιά τους; Προφανώς πολύ. Και εκτός από μαλάκες είναι ταυτόχρονα και είδη προς εξαφάνιση. Ελέω κρατικής συνέπειας του τύπου pay per fuck, δηλαδή παρανόμησε και μετά πλήρωσε για να «νομιμοποιήσεις», δηλαδή αν πληρώσεις γάμα μας, δηλαδή μπουρδέλο… Και το κράτος σε ρόλο νταβατζή!

Και, τέλος πάντων, μη μας δουλεύετε και προπαντός μην διαλύετε κάθε αίσθημα ηθικής και δικαίου που μπορεί να μας έχει απομείνει. Αφού, έτσι και αλλιώς θα τα πάρετε τα χρήματα, βρείτε έναν έντιμο τρόπο να το κάνετε. Μην προσβάλετε και μην διαλύετε όμως την κοινωνία…

Στην φωτογραφία, το κράτος νταβατζής, με την πουτάνα δακτυλοσκοπούσα περαίωση στα δεξιά του και την πουτάνα την καταπάτηση στα αριστερά του, ντυμένη στα μαύρα για να μην διακρίνονται οι στάχτες από τα καμμένα. Στο φόντο οι καυτές ρόδες που ζαχαρώνει να αγοράσει από την νομιμοποίηση των ημι-υπαίθριων. Παλιό το μοντελάκι αλλά με τόσα που χρωστάει πάει αναγκαστικά σε μεταχειρισμένο καθώς φοβάται ότι μανατζάρει το πρώτο μπουρδέλο που θα χρεοκοπήσει… Παντοιοτρόπως.

Έργα του ιδίου:
Περαίωση στο Νταβατζιστάν
Το ασυνείδητο της κοινωνίας

Αλλιώς, αν έχετε όρεξη μπορείτε να συνεχίσετε να διαβάζετε νευριασμένες αρλούμπες, επιστρέψτε στην κεντρική σελίδα της, επιμένω και υπενθυμίζω, υποκειμενικής ενημέρωσης.