Πως λαμβάνονται οι αποφάσεις στο Δημόσιο

Τα παρακάτω είναι λίγο γενικόλογα, ενδεχομένως όμως να αξίζει τον κόπο να τα διαβάσετε μέχρι το τέλος. Σας προειδοποιώ πάτνως ότι στο τέλος θα έχετε νευριάσει...


Δεκέμβρης 2005.
Πριν τρισήμισι χρόνια ένα γενικός γραμματέας ενός Υπουργείου αποφάσισε να προτείνει μια διαδικασία χρηματοδότησης μιας κατηγορίας επιχειρήσεων. Η διαδικασία θα έπρεπε να είναι ταχύτατη σε σχέση με τους ήδη υπάρχοντες τρόπους επιδοτήσεων. Μέχρι τότε ο χρόνος από την αίτηση για επιδότηση μέχρι την έγκριση της επιδότησης (όχι την εκταμίευση) κατά μέσο όρο ξεπερνούσε τους δεκαοκτώ μήνες. Ο στόχος τώρα ήταν η έγκριση να έρχεται μέσα σε δύο με τρεις μήνες.

Ιανουάριος 2006.
Για να βρεθεί ο τρόπος συντόμευσης συστήθηκε μια επιτροπή. Στην επιτροπή μετείχαν εκπρόσωποι των επιχειρήσεων, των συμβούλων επιστημόνων που θα συνέτασσαν τις μελέτες για τη λήψη της επιδότησης, της υπηρεσίας που έδινε τα λεφτά και της υπηρεσίας που θα έβγαζε το φίδι από την τρύπα, που θα έπρεπε δηλαδή να κάτσει και να γράψει μια απόφαση που να πετυχαίνει τον στόχο της συντόμευσης.

Μάρτης 2006.
Έξι συνεδριάσεις και δυο μήνες αργότερα, η επιτροπή κατέληξε σε μια γενικόλογη αναφορά η οποία δεν έλεγε τίποτα καινούργιο. Το κάθε μέλος της επιτροπής φάνηκε ξεκάθαρα ότι προσπαθούσε πρώτα και κύρια να υπερασπιστεί κλαδικά, συντεχνιακά αλλά και υπηρεσιακά συμφέροντα. Η συντόμευση του χρόνου έγκρισης δεν φάνηκε να ενδιαφέρει σοβαρά κάποιον πέρα από τον υπάλληλο που τράβαγε την πολιτική πίεση να βγάλει αποτελέσματα. Το πόρισμα διαβιβάστηκε στον Γενικό Γραμματέα ο οποίος εκείνη την περίοδο φάνηκε να έχει χάσει κάπως το ενδιαφέρον του.

Σεπτέμβρης 2006.
Ύστερα από κάποια πίεση του αρμοδίου Υπουργού ο Γενικός Γραμματέας ξαναθυμήθηκε την εντολή του 6 μήνες αργότερα. Τότε ψάχνει να βρει το πόρισμα της επιτροπής στο οποίο βλέπει ότι τίποτα καινούργιο δεν υπάρχει. Τον πιάνουν τα νεύρα του και φωνάζει τον αρμόδιο υπάλληλο και τον διευθυντή του και τους βάζει τις φωνές. Ο υπάλληλος αναλαμβάνει να βγάλει τον όφη από την τρούπα και ξεκινά δουλειά. Του παίρνει ένα μήνα να ανιχνεύσει πως έχει οργανωθεί ένα παρόμοιο πρόγραμμα σε κάποιο άλλο Υπουργείο. Στον ίδιο μήνα κάνει επαφές με επιχειρηματίες του συγκεκριμένου κλάδου και μελετητές για να προσδιορίσει ποιες είναι οι ανάγκες της αγοράς, τι πρέπει να επιδοτηθεί και τι όχι. Η δουλειά αυτή τελειώνει τον Οκτώβρη του 2006.

Νοέμβρης 2006
Ένα μήνα αργότερα, ο υπάλληλος έχει έτοιμο ένα σχέδιο Κοινής Υπουργικής Απόφασης διότι η γραφειοκρατία λέει πως για να εγκριθεί το μέτρο θα πρέπει να υπογράψουν τρεις, συναρμόδιοι, Υπουργοί. Το σχέδιο αυτό το στέλνει για διαβούλευση στους εμπλεκόμενους φορείς. Στη συνέχεια το συζητά με τους προϊσταμένους του και το διαβιβάζει για παρατηρήσεις στον σύμβουλο του Γενικού Γραμματέα προκειμένου να πάρει την τελική του μορφή. Καθότι οι δουλειές πολλές, ο σύμβουλος πηγμένος και τα Χριστούγεννα κοντά, το σχέδιο γυρνά πίσω με παρατηρήσεις προς το τέλος του Γενάρη του 2007. Οριστικοποιείται και φεύγει για να υπογραφεί από τους τρεις Υπουργούς.

Μάρτης 2007: Ο πρώτος Υπουργός κάνει να το κοιτάξει δυο μήνες. Στο τέλος επιστρέφει το σχέδιο ανυπόγραφο γιατί πιστεύει ότι κάποιες ομάδες που εκπροσωπεί είναι ριγμένες. Στην ουσία τον ενοχλεί το ότι δεν είναι ευνοημένοι σε σχέση με μια άλλη ομάδα. Η Υπηρεσία του λέει ότι αν υιοθετηθούν οι οδηγίες του αφενός θα φάμε πρόστιμο από την ΕΕ και αφετέρου κάποιες ομάδες που θα θιχτούν θα προσφύγουν στα δικαστήρια. Οι παρατηρήσεις υιοθετούνται καθότι στη δημοκρατία οι Υπουργοί έχουν δικτατορικές αρμοδιότητες και ο υπάλληλος, αν και αντέδρασε, δεν παύει να έχει αλλεργία προς τις παραιτήσεις και τις μεταθέσεις…

Η απόφαση φεύγει για να υπογραφεί. Ο πρώτος Υπουργός υπογράφει τον Απρίλη του 2007. Ο δεύτερος τον Μάιο. Ο τρίτος, ο Υπουργός Οικονομικών, υπογράφει μετά από δύο μήνες και πολλές ανούσιες γραφειοκρατικές διαβουλεύσεις. Η απόφαση γυρίζει υπογεγραμμένη τον Ιούλιο του 2007. Ο υπάλληλος φεύγει μαζί με το Ελληνικό δημόσιο για διακοπές.

Σεπτέμβρης 2007.
Η απόφαση είναι πλέον υπογεγραμμένη. Μόνο που αυτή η απόφαση είναι η γενική. Πρέπει να βγει και μια απλή απόφαση, που την υπογράφει μόνον ένας Υπουργός και στην οποία καθορίζονται οι λεπτομέρειες εφαρμογής του προγράμματος. Η δουλειά της απόφασης αυτής, που είναι και ο κύριος όγκος της δουλειάς, έχει ξεκινήσει από τον Μάρτιο του 2007. Με το που γυρίζει η πρώτη απόφαση πίσω, η δεύτερη είναι έτοιμη να φύγει για υπογραφή. Και φεύγει.

Ακολουθεί η γνωστή ταλαιπωρία με τον σύμβουλο του Γενικού Γραμματέα. Ένας μήνας καθυστέρηση. Στη συνέχεια η απόφαση πηγαίνει για υπογραφή στον Υπουργό. Εκεί λιμνάζει για δύο μήνες μέχρι που γίνεται ανασχηματισμός και ο Υπουργός τραβά για το σπίτι του, παρέα με τον Γενικό του Γραμματέα.

Γενάρης 2008.
Ο υπάλληλος ενημερώνει τη νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου η οποία, προφανώς, δεν έχει ιδέα για το τι γινόταν πριν και πρέπει να ενημερωθεί για τα πάντα και άμεσα. Το άμεσα κρατά δύο μήνες. Μέσα στους δύο αυτούς μήνες οι θιγόμενοι από τις αλλαγές του πρώτου Υπουργού έχουν προσβάλλει την πρώτη απόφαση δικαστικά. Ο νέος Υπουργός διαφωνεί με τον πρώτο Υπουργό και συμφωνεί με αυτούς που κινήθηκαν δικαστικά. Η δεύτερη απόφαση τροποποιείται για να ενσωματώσει τις διορθωτικές αλλαγές.

Μάρτης 2008.
Η δεύτερη απόφαση, διορθωμένη, στέλνεται για υπογραφή. Υπογράφεται δύο μήνες μετά. Εν τω μεταξύ, όσοι ενδιαφέρονται για αυτές τις επενδύσεις ακούν από ανακοινώσεις τύπου του παλιού Υπουργού ότι το πρόγραμμα ενεργοποιείται, ότι το πρόγραμμα ξεκινά από μέρα σε μέρα και άλλα τέτοια ανεύθυνα. Και περιμένουν. Δυόμισι χρόνια έχουν περάσει από την πρώτη ενέργεια και ενάμισι από τη πρώτη ανακοίνωση. Και χειροπιαστό αποτέλεσμα δεν υπάρχει.

Ιούνιος 2008.
Εκδίδεται η πρόσκληση εκδήλωση ενδιαφέροντος και το πρόγραμμα ξεκινά. Υποβάλλονται προτάσεις και οι εγκρίσεις δίνονται ταχύτατα. Οι επιχειρήσεις υλοποιούν τα επιχειρηματικά τους σχέδια.

Οκτώβριος 2008.
Οι πρώτοι φάκελοι πληρωμής για επενδύσεις που έχουν υλοποιηθεί έρχονται για εκκαθάριση και πληρωμή. Η υπηρεσία εξετάζει τους φακέλους πληρωμής και εγκρίνει την καταβολή χρημάτων. Η καταβολή των χρημάτων δεν γίνεται γιατί το Υπουργείο Οικονομικών έχει ξεμείνει από χρήματα.

Απρίλιος 2009.
Πληρώνονται οι πρώτοι φάκελοι που έχουν εκκαθαριστεί. Με καθυστέρηση 6 μηνών. Στο διάστημα αυτό οι επιχειρήσεις καταβάλουν τόκους για δάνεια που έχουν συνάψει προκειμένου να επενδύσουν και βασιζόμενες στις υποσχέσεις για γρήγορες πληρωμές. Το δημόσιο, όταν του χρωστάς σε χρεώνει τόκους με επιτόκιο 1% το μήνα. Όταν σου χρωστάει όμως σφυρίζει αδιάφορα.

Το ανωτέρω παράδειγμα αποτελεί πραγματικό περιστατικό; Έλα ντε!

Στην πρώτη φωτογραφία οι ειλικρινείς προσπάθειες για την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας. Στη δεύτερη, ένας λαβύρινθος…


Διαβάστε επίσης:
BrainStorming vs BrainFarting
Ιτς δε καρ γιου φουλ!!!


Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.