Με δύο παιδιά!

Και τι παιδιά! Παίδαρους. Ο Μεγάλος, 17 μηνών. Ο μικρός, σήμερα, οκτώ ημερών.

Λοιπόν, ας μη λέμε πολλά λόγια. Με δυο παιδιά τα βλέπεις όλα κωλυόμενα. Ο ελεύθερος χρόνος εκμηδενίζεται. Οι σωματικές ανάγκες γίνονται στο πι. Ή στο φι αν προτιμάτε, αλλά όχι και στο πι και στο φι. Το μπάνιο γίνεται ντους. Η οδηγία που υπάρχει στο σαμπουάν «Αφήστε περίπου δυο λεπτά να δράσει και μετά ξεβγάλτε» σε κάνει να βάζεις τα γέλια. Έτσι και αλλιώς ακόμα και όταν το άφηνες το κωλοσαμπουάν να δράσει εκείνο δεν…

Ο Ύπνος. Ο άγιος ύπνος γίνεται με διαλλείματα. Πολλά διαλλείματα. Στο κρεβάτι κοιμάμαι κάθετα, στο κάτω μέρος. Είναι τέτοια η διάταξη των πραγμάτων στο δωμάτιο που βολεύει μέσα στον ύπνο μου, όταν κοιμάμαι σε εκείνο το μέρος, να έχω το ένα χέρι πάνω στη κούνια του μικρού παιδιού για να το κουνάω όταν ξυπνά το βράδυ. Μετά από ένα σημείο το μισοκουνάω μέσα στον ύπνο μου. Το κούνημα σταματά όταν κάποιος από τους δύο κοιμηθεί. Ή όταν είναι ώρα να θηλάσει.

Το μαγείρεμα το έχουν αναλάβει οι γιαγιάδες. Αν δεν υπήρχαν αυτές, και ιδίως αν η πεθερά μου δεν με αγαπούσε, τότε τα πράγματα θα ήσαν πολύ πιο δύσκολα. Όμως η πεθερά μου με αγαπάει, μας αγαπάει όλους, είναι κάτι σαν τη Παναγία ρε παιδί μου. Πάντα κάνει το θαύμα της.

Τέλος πάντων, τα πάντα γίνονται γρήγορα. Χρόνος για να δεις φίλους δεν υπάρχει. Στο τηλέφωνο μόνο και αυτό συνήθως διακόπτεται από κάποιο παιδικό κλάμα που απαιτεί τη προσοχή σου. Τώρα, όχι σε λίγο.

Όμως τα παιδιά σου σε αποζημιώνουν για όλα. Για όλα. Τη χαρά που σου δίνει η καθημερινή αλλαγή τους δεν μπορεί να σου τη δώσει τίποτα άλλο. Όταν γεννήθηκε το πρώτο μου παιδί ανακάλυψα το πόσο πολύ με αγαπούν οι γονείς μου. Όταν γεννήθηκε το δεύτερο ανακάλυψα τι σημαίνει η φράση «Σας αγαπάω όλους το ίδιο πολύ.»

Αυτά προς το παρόν. Εκ των πραγμάτων οι αναρτήσεις θα αραιώσουν. Με όσα έχουν συμβεί το τελευταίο δεκαπενθήμερο σε μένα και στη γυναίκα μου θα μπορούσα να γράψω βιβλίο για το ΕΣΥ, το μαιευτήριο, τους νοσηλευτές, τους γιατρούς και ότι έχει να κάνει με τη γέννα σε ένα δημόσιο μαιευτήριο. Εν καιρώ κάποια πράγματα θα γραφούν.

Προς το παρόν, όμως, ο υποκρυπτόμενος πίσω από το βαρύγδουπο νικ νέιμ «Ο Σχολιαστής», θέλει να σας πει ότι συστήνει την τεκνοποιία. Ανεπιφύλακτα.

Στην φωτογραφία τα δυο τέκνα λίγο η ακόμα λιγότερο μετά τη γέννησή τους! Πάνω ο μεγάλος, κάτω ο μικρός, με ελαφρά ομοιότητα!