Τοκετός στο Έλενα: Επεισόδιο Δεύτερο, Ο Τοκετός

Μετά την αναμονή άρχισαν τα δύσκολα. Βλέπετε ήμασταν όλοι γριπιασμένοι. Τόσο που δεν κατάφερα να μπω στην αίθουσα τοκετού αν και το ήθελα πολύ. Ευτυχώς είχα μπει στη γέννηση του πρώτου μας παιδιού, στο «Μητέρα». Πρόκειται για εμπειρία ανεπανάληπτη, από τις πιο δυνατές που έχω ποτέ ζήσει. Τέλος πάντων, στην αίθουσα τοκετού μπήκε η αδερφή της γυναίκας μου η οποία είναι γιατρός (όχι η γυναίκα μου, η αδερφή της). Οπότε έχουμε μερικές πολύ ωραίες φωτογραφίες και βίντεο από τη στιγμή της γέννησης. Όμως η γρίπη μας, μας είχε αγχώσει μη τυχόν κολλήσουμε το νεογνό.

Τελικά, αν και η εμπειρία μου εξαντλείται σε δύο γέννες, πιστεύω ότι τη μεγαλύτερη διαφορά σε έναν τοκετό την κάνει ο γιατρός και όχι το μαιευτήριο. Από τον πρώτο γιατρό, στο «Μητέρα», δεν μείναμε ευχαριστημένοι, παρόλο που ήταν (και είναι) κορυφαίο όνομα στο χώρο του. Βλέπετε είχε να κάνει άλλες τρεις γέννες εκείνο το βράδυ με αποτέλεσμα να πουσάρει και να ταλαιπωρήσει τη γυναίκα μου και το νεογέννητο πάρα πολύ.

Αντίθετα για τον γιατρό μας στο «Έλενα» έχουμε μόνο καλά λόγια να πούμε. Ήταν μαζί με τη γυναίκα μου από τη στιγμή που μπήκε στην αίθουσα αναμονής, δηλαδή κοντά στις 4 ώρες. Σε αντίθεση με τον μεγαλογιατρό του «Μητέρα» δεν την πούσαρε για να κερδίσει χρόνο αλλά χειρίστηκε την υπόθεση με υπομονή, όπως δηλαδή έπρεπε. Όταν μίλησα με τη γυναίκα μου, μετά τη γέννα, μου είπε επί λέξει: «Φανταστική ομάδα, καμία σχέση με τους άλλους» (του Μητέρα).

Κάτι που είχα γράψει παλαιότερα για το «Έλενα», ότι δηλαδή δεν κάνουν επισκληρίδιο γιατί δεν έχουν αναισθησιολόγους στις αίθουσες τοκετών παρά μόνο στα χειρουργεία, ισχύει και εξακολουθώ να το θεωρώ απαράδεκτο. Όταν όμως ρώτησα τη γυναίκα μου, αν τυχόν κάνουμε τρίτο παιδί με ποιον τρόπο θα ήθελε να γεννήσει, δηλαδή «φυσιολογικό» τοκετό με επισκληρίδιο ή φυσιολογικό τοκετό χωρίς επικληρίδιο, η απάντηση ήταν «Με καισαρική!!!». Βλέπετε, η εμπειρία του «Μητέρα», ακόμα και με επισκληρίδιο ήταν τραυματική, κυριολεκτικά.

Ένα από τα πράγματα που μου φάνηκαν τραγικά και που μου επιβεβαίωσαν διάφορα δημοσιεύματα ήταν ο διάλογος που μου μετέφερε η αδερφή της γυναίκας μου ανάμεσα στο γιατρό και μία από τις νοσηλεύτριες. Ο γιατρός, όταν έκανε τα ράμματα στην μικρή τομή που γίνεται για να βγει το μωρό, ζήτησε ράμματα μικρού πάχους, με απλά λόγια, ψιλή κλωστή. «Δεν έχουμε» «Τι εννοείτε δεν έχουμε; Είναι δυνατόν να μην έχουμε;» «Ναι, δυστυχώς δεν έχουμε...». Οπότε χρησιμοποίησε πιο χοντρά ράμματα. Ευτυχώς γάζες είχαν...

Πάντως, συμπερασματικά, αν τα οικονομικά είναι τέτοια που να επιτρέπουν την επιλογή ανάμεσα σε ιδιωτικό και δημόσιο μαιευτήριο και αν είχα δυο γιατρούς που να εμπιστευόμουν εξίσου, έναν σε δημόσιο και έναν σε ιδιωτικό μαιευτήριο, τότε θα επέλεγα το δημόσιο μαιευτήριο. Περισσότερες λεπτομέρειες για τη νοσηλεία, στο επόμενο και τελευταίο επεισόδιο.

Η γελοιογραφία ξηλώθηκε ανερυθρίαστα από το εβλόγιον http://diagoras.wordpress.com/2008/06/25/at_the_maternity_ward/

Διαβάστε επίσης:
Τοκετός στο Έλενα: Επεισόδιο 1ο, Η αναμονή με τους Ρουμανόβλαχους
Έγκυος στο ΙΚΑ
Δεν κάνουν επισκληρίδιο στο Έλενα γιατί δεν έχουν αναισθησιολόγους
Για επιστροφή στην κεντρική σελίδα της υποκειμενικής ενημέρωσης πατήστε εδώ.