Παρασκευή 24 Απριλίου 2009

Liberté, Fraternité, Audi TT

Το παρόν σχόλιο είναι αφιερωμένο στον Θεόδωρο Ρουσσόπουλο, φονέα του συστήματος ΠΑΣΟΚ και σημαιοφόρο της κάθαρσης.

Αφιερώνεται επίσης στον Βύρωνα Γουιμίσγιου Πολύδωρα ο οποίος έφαγε κυβερνητική πόρτα τη διετία 2004 – 2005 γιατί προεκλογικώς είχε μιλήσει για τον διορισμό των 10.000 δικών μας παιδιών σε θέσεις κλειδιά του δημοσίου. Τότε πιστέψαμε ότι τον έκραξαν διότι θα πανικόβαλε του ψηφοφόρους του μεσαίου χώρου. Πλέον καταλαβαίνουμε ότι τον έκραξαν διότι το υπεσχεθέν νούμερο ήταν μικρό...

Τέλος αφιερώνεται στη γυναίκα του καίσαρα η οποία δεν φτάνει που είναι άτιμη, το δείχνει και χαίρεται!!

Σήμερα θα μιλήσουμε για την, άγνωστη στο ευρύτερο πανελλήνιο, Νίκη Γκοτσοπούλου. Η Νίκη, απόφοιτος της Νομικής Θράκης και ιατρός της φιλοσοφίας (doctor of philosophy) διορίστηκε από τον Άρης τον Σπηλιοτόμπεη Γενική Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας. Τι έκανε η Νίκη; Τίποτα το ιδιαίτερο ή ντε και καλά παράνομο. Ανταποκρίθηκε με επιτυχία στην επείγουσα πρόσκληση που απεύθυνε η πατρίς για στελέχωση του Υπουργείου της αμύνης της με επιφανείς ειδικούς επιστήμονες. Τσακίστηκε λοιπόν, με αίσθημα εθνικού καθήκοντος, και εμφανίστηκε για συνέντευξη το Σάββατο του Λαζάρου!!! Και η πρόσληψή της, μαζί με άλλων 54 ανακοινώθηκε την Μεγάλη Πέμπτη... Εύγε στην ταχύτητα των υπαλλήλων του Μεϊμαράκ Πασά, Πασά του Υ.ΕΘ.Α. Σφόδρα, μαθαίνω, ενοχλήθηκε ο Αβραμόπουλος ο οποίος πασχίζει, λέμε τώρα, εδώ και χρόνια να προσλάβει γιατρούς και νοσοκόμες και δεν τα καταφέρνει.

Υποθέτω ότι όλα έχουν γίνει νομότυπα. Βγήκε μια προκήρυξη, η προκήρυξη θα περιέγραφε συγκεκριμένα προσόντα, τα προσόντα τυχαία τα είχε η Νίκη, η Νίκη, αν και Γενικός Γραμματέας, πρόσωπο πολιτικό δηλαδή και μέλος της κυβέρνησης, κατέθεσε τα χαρτιά της για διορισμό, ειδοποιήθηκε, πήγε, την ρώτησαν στη συνέντευξη δύσκολες και εξειδικευμένες ερωτήσεις, απάντησε με επιτυχία και διορίστηκε.

Το ανωτέρω, το οποίο εγώ το θεωρώ ηθικό σκάνδαλο θεωρώ ότι θα περάσει στα ψιλά, μέσα στον ορυμαγδό των Βατοπεδίων και των Μιζοζίμενς. Δυστυχώς όμως, το πρόβλημα δεν είναι τα σκάνδαλα της Siemens και οι διακομματικές μίζες. Δεν είναι η ατιμωρησία της Vodafone για τις υποκλοπές (το πρόστιμο μαμούθ των 70+ εκ. ευρώ ακυρώθηκε πριν κάνα μήνα) ή των κουμπάρων που καταδικάστηκαν με αναστολή και αφέθηκαν ελεύθεροι. Το πρόβλημα είναι ότι η διαφθορά έχει ποτίσει τα πάντα. Η αξιοκρατία, ο διορισμός του άξιου δηλαδή, είναι κάτι που προκαλεί τα γέλια σε αυτούς που διορίζουν. Όλοι μας, πλέον, ψάχνουμε την άκρη για να διοριστούμε, φυλάμε και φιλάμε κατουρημένες ποδιές, τρώμε εκεί που φτύνουμε. Εκεί έχουμε καταντήσει. Να βλέπουμε ότι αν πάμε αξιοκρατικά δεν έχουμε καμία ελπίδα. Και να προσπαθούμε να μπούμε με πλάγιους ή αλεξιπτωτικούς τρόπους. Είμαστε πελάτες δυο εταιριών που λέγονται κόμματα και φταίμε. Όλοι; Αν όχι όλοι, σχεδόν όλοι. Ο υποκρυπτόμενος, δυστυχώς, δεν εξαιρείται...

Στη φωτογραφία, αντί ισότητος, ένα Audi TT...


3 σχόλια:

vagnes είπε...

...αυτό που μας μαθαίνουν τα καθημερινά μικρά ή μεγάλα σκάνδαλα είναι πως να τα καταπίνουμε με λιγότερες κάθε μέρα αντιστάσεις.
Η λύση είναι αφενός μακριά επιτέλους από αυτά τα δύο (ή και τα 5) κόμματα και αφετέρου μακριά από την προσπάθεια διορισμού, υπάρχουν για όλους ελεύθερες δουλειές πιο αξιοπρεπείς, ίσως με περισσότερη αγωνία αλλά με περισσή αξιοπρέπεια.

πρκλς είπε...

Θα συμφωνήσω με τον προλαλήσαντα.
Η απάντηση σε όλα αυτά τα παρακμιακά φαινόμενα (που βέβαια κατά βάθος είναι πολύύύύ διαχρονικά),
δεν θα μπορούσε να πηγάσει παρά μόνο από τη θέλησή μας για αξιοπρέπεια.

Όχι για "περισσότερη αξιοπρέπεια" μιας και μάλλον δεν είναι κάτι το μετρήσιμο, αλλά για σκέτη αξιοπρέπεια.
Τότε θα βρεθεί τρόπος και για τα υπόλοιπα.

O Σχολιαστής είπε...

Σε θεωρητικό επίπεδο έχετε αμφότεροι δίκιο. Επίσης μου αρέσει αυτό που λέει ο Συντ ότι η αξιοπρέπεια είναι σκέτη ή καθόλου. Το πρόβλημα έγκειται στην ασθενή μας σάρκα. Καμιά φορά δηλαδή, όταν βλέπεις δίπλα σου να εξελίσσονται οι γνωστοί και φίλοι σε βάρος αξιότερων, δυσκολεύεσαι. Και δεν είναι ανάγκη να είσαι εσύ ο αξιότερος που του έφαγαν τη θέση. Συνήθως είσαι απλά φελλός και βλέποντας την κατάσταση σου μπαίνουν ιδέες.

Μπορεί όμως να είσαι και αυτός που θεωρεί εαυτόν αδικημένο. Εκεί τι κάνεις; Βγαίνεις στο δρόμο και τα καις; Απλά απέχεις; Συμμετέχεις στο όργιο μπας και πηδήξεις, αφού πρώτα τον φας δυο τρεις φορές; Όλα μαζί, ανάλογα με την περίσταση;

Είναι κάτι προσωπικό το πως ορίζει ο κάθε ένας την αξιοπρέπεια. Που βάζει την πήχη του και πόσο τον κατεβάζει ή τον ανεβάζει με την πάροδο του χρόνου και τις εμπειρίες που συσσωρεύονται... Και πως συμπεριφέρεται σε κάθε θέμα που άπτεται της ανυπαρξίας της, ο βαθμός της αντίδρασης δηλαδή, ανάλογα με τον αν τον αφορά ή όχι..